H αναστάτωση που έχει προκληθεί στις αμερικανικές εκλογές μοιάζει με υπέροχα νέα για τον Τραμπ που συστηματικά επενδύει στην πόλωση, σημειώνει στο iefimerida.gr ο Κωνσταντίνος Φίλης.
Αναρωτιέται μάλιστα αν οι Ρεπουμπλικάνοι θα ακολουθήσουν μέχρι τέλους τον Τραμπ αν παρεκτραπεί περαιτέρω και οι Δημοκρατικοί θα αποδεχθούν την όποια ετυμηγορία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αν αυτό εμπλακεί.
Μια σειρά σύντομων, ψύχραιμων άρθρων, ως ένα καρδιογράφημα όσων συμβαίνουν στις ΗΠΑ και των κραδασμών που στέλνουν σε όλο τον πλανήτη, παρουσιάζει το iefimerida.gr, λίγες ώρες μετά τις δηλώσεις Τραμπ για προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο και με το εκλογικό αποτέλεσμα εξαιρετικά αμφίρροπο. Ο Κωνσταντίνος Φίλης, εκτελεστικός διευθυντής ΙΔΙΣ και αναλυτής διεθνών θεμάτων του AΝΤ1 γράφει για τον τρόπο με τον οποίο δαιμονοποιεί ο Τραμπ την επιστολική ψήφο.
Η αναστάτωση εξυπηρετεί τον Τραμπ - Επενδύει στην πόλωση
«Δυστυχώς επιβεβαιώνονται όσοι εκτιμούσαν ότι λόγω του τρόπου διεξαγωγής των εκλογών στις ΗΠΑ (επιστολικές ψήφοι), των συνεπαγόμενων καθυστερήσεων και της προσωπικότητας Τραμπ, αλλά εν τέλει και του οριακού ως προς τους εκλέκτορες αποτελέσματος (και πάλι κόντρα στις περισσότερες δημοσκοπήσεις), η χώρα εισέρχεται σε φάση επικίνδυνης εσωστρέφειας. Αυτή η αναστάτωση μοιάζει με υπέροχα νέα για τον πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος επενδύει συστηματικά στην πόλωση, αδιαφορεί για τον μεσομακροπρόθεσμο αντίκτυπο των εγχώριων διαιρέσεων τις οποίες επιτείνει συνειδητά, και δεν έχει κανένα πρόβλημα να τραβήξει το σχοινί στα άκρα. Και ασφαλώς το ασαφές τις πρώτες κρίσιμες ώρες αποτέλεσμα έδωσε στον Αμερικανό πρόεδρο τη δυνατότητα να το αμφισβητήσει και να αυτοανακηρυχθεί σε νικητή. Γνωρίζει βέβαια ότι όσοι ψήφισαν χθες στην πλειονότητά τους τον στήριξαν, ενώ αντίθετη φαίνεται να είναι η εικόνα με τις επιστολικές ψήφους, γι' αυτό άλλωστε και έσπευσε να τις δαιμονοποιήσει.
Οι ΗΠΑ σήμερα κινδυνεύουν να βυθιστούν σε μια πολυπαραγοντική κρίση
Ο Τραμπ δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά το σύμπτωμα ενός ευρύτερου φαινομένου που υφέρπει στη χώρα εδώ και δεκαετίες. Με το «αυθεντικό» του στιλ του, τη μαεστρική ως προς την αμεσότητα με το ακροατήριο του χρήση των social media, το δήθεν αντισυστημισμό του και ποντάροντας στα πιο πρωτόγονα και συντηρητικά ένστικτα των συμπατριωτών του, κατάφερε να εκφράσει ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας και να μπετονάρει ένα ποσοστό 40%+, επιβάλλοντας την ατζέντα του. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη κι αν χάσει τις εκλογές, έχει δημιουργήσει παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα. Πολύ περισσότερο αν "πέσει" ηρωικά και πείσει τους ψηφοφόρους του ότι οι εκλογές ήταν νοθευμένες, χρεώνοντας την ήττα του στις επιστολικές ψήφους, τις οποίες έχει προκαταβολικά αμφισβητήσει. Προ ολίγου, μάλιστα, χαρακτήρισε εκ νέου την εκλογική διαδικασία απάτη, προδιαθέτοντάς μας για μια επίπονη, ενδεχομένως και μακρόσυρτη δικαστική διαδικασία. Έχει βάλει ψηλά τον πήχη με τις πρώτες δημόσιες δηλώσεις του και λογικά θα κλιμακώνει μέρα με τη μέρα, προκειμένου να είναι σε θέση ισχύος όταν φτάσουμε στη μέρα της κρίσης, ακόμη κι αν ηττηθεί.
Η κρίση θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε συνταγματική
Η κρίση, όμως, θα μπορούσε, εκτός από πολιτική και κοινωνική (με κινήματα και παραστρατιωτικές ομάδες να έχουν αναπτυχθεί εκατέρωθεν, έτοιμα/ες να βγουν στον δρόμο), να εξελιχθεί και σε συνταγματική, τουλάχιστον έως ότου κριθεί το αποτέλεσμα. Αλλά η σημερινή κατάσταση καταδεικνύει ότι οι ΗΠΑ είναι κομμένες στα δύο και θα πρέπει ο επόμενος πρόεδρος, αν τελικά είναι ο Μπάιντεν, να επουλώσει τις πληγές που θα κληρονομήσει. Αν παραμείνει ο Τραμπ, οι οιωνοί είναι τουλάχιστον ανησυχητικοί. Αφενός λόγω του συχνά ανεύθυνου και διχαστικού τρόπου με τον οποίο πολιτεύεται, και αφετέρου γιατί το κύμα οργής σε βάρος του δεν είναι εύκολο να μετριαστεί, δεδομένου ότι στους κόλπους της κοινωνίας έχουν αναπτυχθεί ριζοσπαστικά στοιχεία, που πιθανόν να δράσουν ανεξέλεγκτα. Επίσης, ως προς την επόμενη μέρα, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και πώς θα εξελιχθούν οι ισορροπίες στα δύο νομοθετικά σώματα (Γερουσία, που την ελέγχουν οι Ρεπουμπλικάνοι αλλά είναι αμφίρροπο το αποτέλεσμα, και Βουλή των Αντιπροσώπων, που θα τη διατηρήσουν οι Δημοκρατικοί υπό τον έλεγχό τους). Άραγε, οι Ρεπουμπλικάνοι θα ακολουθήσουν μέχρι τέλους τον Τραμπ αν παρεκτραπεί περαιτέρω και οι Δημοκρατικοί θα αποδεχθούν την όποια ετυμηγορία του Δικαστηρίου, αν αυτό εμπλακεί;
Ακόμα και αν δεν βγει ο Τραμπ, θα έχει ναρκοθετήσει τον δρόμο του επόμενου προέδρου
Ακόμη, πάντως, και αν αποδειχθεί ότι τα νομικά τερτίπια του Τραμπ δεν θεμελιώνονται, πολιτικά, έχει καταφέρει και πάλι να θέσει το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η δημόσια συζήτηση. Και εκεί ο Τραμπ υπερέχει εμφατικά. Άρα, αν τελικά δεν κερδίσει τις εκλογές στο σώμα των εκλεκτόρων (μοιρασμένες οι πιθανότητες αυτή τη στιγμή) και αποτύχει στο Ανώτατο Δικαστήριο (αν τελικά προσφύγει), όπου ναι μεν πλειοψηφούν οι Συντηρητικοί (6-3) αλλά λογικά θα σεβαστούν τον θεσμικό και ιστορικό τους ρόλο, θα έχει, αν μη τι άλλο, κατορθώσει να ναρκοθετήσει τον δρόμο του επόμενου προέδρου. Αν πάλι επικρατήσει ο Τραμπ, θα έχουμε μια ακόμη πιο… ενδιαφέρουσα τετραετία για τις ΗΠΑ και τον πλανήτη».