Το γύρο του Διαδικτύου κάνουν τα συγκινητικά στιγμιότυπα που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Άμυνας της Κολομβίας από τη διάσωση των τεσσάρων παιδιών, που αγνοούνταν επί έξι εβδομάδες σε ζούγκλα του Αμαζονίου.
Τα αδέρφια, η 13χρονη Λέσλι, ο εννιάχρονος Σολέινι, ο τετράχρονος Τιεν Νοριέλ και η μόλις ενός έτους Κριστίν (η οποία έγινε ενός ενώ ήταν χαμένη στη ζούγκλα), ταξίδευαν την Πρωτομαγιά με ένα ελαφρύ αεροσκάφος όταν συνετρίβη με αποτέλεσμα να σκοτωθεί η μητέρα τους, Μαγκανταλένα Μουκούτι Βαλένθια, ο πιλότος και ένας από τους ηγέτες της φυλής αυτοχθόνων Ουιτότο, στην οποία ανήκαν τα παιδιά.
Ο εντοπισμός των συντριμμιών του αεροσκάφους και τα μισοφαγωμένα φρούτα που βρέθηκαν στο σημείο της συντριβής πυροδότησαν μια μεγάλη επιχείρηση έρευνας και διάσωσης στο δάσος του Αμαζονίου με τον πρόεδρο της Κολομβίας, Γκουστάβο Πέτρο να δημιουργεί άθελά του ψεύτικες ελπίδες όταν ανακοίνωσε μέσω Twitter πως τα παιδιά βρέθηκαν τη 17η Μαΐου, αλλά κατόπιν διέγραψε την ανάρτηση και ζήτησε συγγνώμη εξηγώντας πως η πληροφορία δεν επιβεβαιώθηκε.
«Είναι χαρά για όλη τη χώρα», έγραψε τώρα ο πρόεδρος της χώρας στο Twitter. «Ήταν μόνοι τους, οι ίδιοι πέτυχαν ένα παράδειγμα απόλυτης επιβίωσης που θα μείνει στην ιστορία».
Η γιαγιά τους, η φωνή της οποίας έπαιζε από αεροσκάφη πάνω από τη ζούγκλα κατά τη διάρκεια των ερευνών για να καθησυχάσει τα παιδιά ότι τα αναζητούν, δήλωσε στους δημοσιογράφους: «Δεν έχασα ποτέ την ελπίδα, υποστήριζα πάντα την έρευνα. Αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένη, ευχαριστώ τον πρόεδρο Πέτρο και τους "συμπατριώτες" μου που πέρασαν τόσες δυσκολίες».
Μετά τη διάσωσή τους το πρωί τα παιδιά διακρίνονται σε δραματικά πλάνα κουρνιασμένα στις αγκαλιές των διασωστών, αφυδατωμένα και υποσιτισμένα να μεταφέρονται με ελικόπτερο του στρατού στο νοσοκομείο για εξετάσεις και την απαραίτητη φροντίδα.
Οι στρατιώτες είχαν προηγουμένως είχαν ποζάρει για φωτογραφίες με τα παιδιά, τα οποία φαίνονταν αδυνατισμένα.
Ο παππούς των παιδιών δήλωσε στη Noticias Caracol ότι ήταν ευγνώμων στον στρατό για τη βοήθεια που προσέφερε στην ανεύρεσή τους.
Οι διασώστες του στρατού «ανέλαβαν αμέσως και σταθεροποίησαν» τα τέσσερα αδέλφια, τα οποία επρόκειτο να μεταφερθούν στο Σαν Χοσέ ντελ Γκουαβιάρε, σύμφωνα με Κολομβιανό υπουργό. «Αύριο, ανάλογα με την ιατρική αξιολόγηση και την κατάστασή τους, ελπίζουμε ότι θα μεταφερθούν στην Μπογκοτά, στο στρατιωτικό νοσοκομείο», προσέθεσε.
Σύμφωνα με τα όσα μεταδίδουν διεθνή ΜΜΕ, οι διασώστες φέρεται να δήλωσαν ότι τα παιδιά είναι υποσιτισμένα και έχουν δαγκωματιές εντόμων, αλλά κατά τα άλλα είναι υγιή.
Τα πρώτα σημάδια ζωής
Τα πρώτα σημάδια ότι τα παιδιά δεν είχαν σκοτωθεί στο δυστύχημα ήταν τα μισοφαγωμένα κομμάτια φρούτων που βρέθηκαν κοντά στα συντρίμμια του αεροπλάνου.
Το γεγονός ότι δεν βρέθηκαν τα πτώματα των παιδιών κοντά στο αεροπλάνο αναπτέρωσε τις ελπίδες ότι μπορεί να είχαν επιζήσει από τη συντριβή. Περίπου 200 στρατιώτες και ιθαγενείς που γνώριζαν την περιοχή, χτένισαν μια τεράστια περιοχή πυκνής ζούγκλας.
Οι πιθανότητες να βρεθούν ζωντανά τα παιδιά έμοιαζαν να μειώνονται κάθε ημέρα που περνούσε στο εξαιρετικά εχθρικό περιβάλλον όπου αναζητούν λεία ιαγουάροι, πούμα, ερπετά και άλλα αρπακτικά, αλλά και ένοπλες ομάδες που διακινούν λαθραία ναρκωτικά και τρομοκρατούν τους τοπικούς πληθυσμούς. Υπάρχουν επίσης αδηφάγα έντομα κάθε λογής, ενώ υπήρχε επίσης το κρίσιμο ζήτημα της εύρεσης πόσιμου νερού.
Οι τεχνικές επιβίωσης των ιθαγενών
Το δράμα άρχισε να εκτυλίσσεται την 1η Μαΐου, όταν η οικογένεια, η μητέρα και τα τέσσερα παιδιά της, έκαναν μια πτήση ρουτίνας με ένα Cessna 206 από την Araracuara στην πόλη San Jose del Guaviare. Σε μια χώρα με τόσο πυκνή ζούγκλα, τα ελαφρά αεροσκάφη και οι βάρκες είναι συχνά τα μόνα μέσα μεταφοράς.
Λίγα λεπτά μετά την έναρξη του ταξιδιού των 350 χιλιομέτρων (220 μιλίων), ο πιλότος ανέφερε προβλήματα με τον κινητήρα και το αεροπλάνο εξαφανίστηκε από τα ραντάρ.
Μεταξύ 15 και 16 Μαΐου, οι στρατιώτες βρήκαν τα πτώματα των τριών ενηλίκων και τα συντρίμμια του αεροπλάνου, το οποίο είχε σφηνωθεί κάθετα στην πυκνή βλάστηση, με το ρύγχος του κατεστραμμένο.
Όμως τα παιδιά - ο Λέσλι, 13 ετών, ο Σολίνι, εννέα ετών, ο Τιέν Νόριελ, τεσσάρων ετών, και η μικρή Κριστίν - παρέμεναν αγνοούμενα.
Περίπου 200 στρατιώτες και ιθαγενείς με γνώση του περιοχής χτένισαν μια πυκνή περιοχή ζούγκλας έκτασης περίπου 320 τετραγωνικών χιλιομέτρων - περίπου διπλάσια από το μέγεθος της Ουάσινγκτον.
Η πολεμική αεροπορία είχε ρίξει 10.000 φυλλάδια στο δάσος με οδηγίες στα ισπανικά και στη γλώσσα των ιθαγενών Huitoto των παιδιών, λέγοντάς τους να παραμείνουν εκεί που βρίσκονται.
Τα φυλλάδια περιλάμβαναν επίσης συμβουλές επιβίωσης, ενώ ο στρατός έριξε δέματα με τρόφιμα και εμφιαλωμένο νερό για τα παιδιά.
Χρησιμοποιούσαν ακόμη ισχυρούς προβολείς φωτισμού «ώστε οι ανήλικοι να μπορούν να μας πλησιάσουν», δήλωσε το μέλος της ομάδας έρευνας στην τηλεοπτική εκπομπή Noticias Caracol.
Τα παιδιά Huitoto μαθαίνουν κυνήγι και ψάρεμα και ο παππούς των παιδιών, Fidencio Valencia, είχε πει ότι τα παιδιά γνωρίζουν καλά τη ζούγκλα.
Κάποια στιγμή η ομάδα αναζήτησης πίστευε ότι είχε φτάσει σε απόσταση 100 μέτρων από αυτά, αλλά οι καταιγίδες, η πυκνή βλάστηση και το ελώδες έδαφος δεν τους επέτρεψαν να τα προσεγγίσουν.
Τα μέλη της κοινότητας των ιθαγενών πραγματοποίησαν παραδοσιακές τελετές «μιλώντας στη ζούγκλα» και ζητώντας της να παραδώσει τα παιδιά.
Όμως η ζούγκλα άρχισε να δίνει δελεαστικές ενδείξεις ότι οι ελπίδες δεν είχαν χαθεί για τα τέσσερα παιδιά. Σε φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα ο στρατός, ανάμεσα σε κλαδιά στο έδαφος της ζούγκλας διακρίνονταν σημάδια ότι υπάρχει ζωή.
Πριν από την ανακάλυψη του καταφυγίου είχαν εντοπιστεί το μπιμπερό του μωρού και μισοφαγωμένα κομμάτια φρούτων.
Στη συνέχεια, πριν από σχεδόν δύο εβδομάδες, βρέθηκε ένα αποτύπωμα στο λασπωμένο έδαφος της ζούγκλας. Οι αξιωματούχοι του στρατού πίστευαν ότι ανήκε στον 13χρονο Λέσλι.
Οι ηγέτες της αυτόχθονης ομάδας Huitoto εξέφρασαν την ελπίδα ότι οι γνώσεις των παιδιών για τα φρούτα και οι δεξιότητες επιβίωσης στη ζούγκλα θα τους έδιναν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης.
Κουτιά με τρόφιμα ρίχτηκαν ζούγκλας για να βοηθήσουν στην επιβίωση των παιδιών. Και χθες οι προσπάθειες απέδωσαν καρπούς, όταν ένας από τους σκύλους διάσωσης που είχε πάρει την οσμή τους οδήγησε τους στρατιώτες στα παιδιά, επιβεβαίωσε ο Κολομβιανός πρόεδρος. Ακολουθούσαν τα ίχνη που είχαν αφήσει στο λασπωμένο δάπεδο.
«Η ζούγκλα τους έσωσε», δήλωσε ο Πρόεδρος Πέτρο. «Είναι παιδιά της ζούγκλας και τώρα είναι επίσης παιδιά της Κολομβίας».
Η εν λόγω φυλή είχε έλθει για πρώτη φορά σε επαφή με ευρωπαίους κατακτητές στις αρχές του 17ου αιώνα και περιλάμβανε κάποτε 100 χωριά, αν και ο αριθμός των μελών της μειώθηκε σε 50.000 άτομα στις αρχές του 19ου αιώνα.
Στη δεκαετία του 1990, οι εισβολείς στα εδάφη τους απείλησαν τον τρόπο ζωής των Ουιτότο και τον παραδοσιακό τρόπο καλλιέργειας τους, έτσι η κυβέρνηση της Κολομβίας έλαβε αρκετά μέτρα για την προστασία τους επιτρέποντας στους άνδρες να κυνηγούν με πιστόλια και κυνηγετικά όπλα. Ο πολιτισμός τους έχει μελετηθεί για τη βιωσιμότητα και την αποτελεσματικότητά του καθώς και για την εστίασή του στις σχέσεις με τη ζούγκλα.