«Η προσδοκία είναι ότι, ως ορθολογικοί παίκτες, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία δεν επιθυμούν τη σύγκρουση για την Ουκρανία», τόνισε ο καθηγητής Κώστας Υφαντής μιλώντας στο iefimerida.
«Η Ρωσία, βεβαίως, παίζει το παιχνίδι της κλιμάκωσης και δεν μπλοφάρει. Εδώ και εβδομάδες είναι έτοιμη να εισβάλει. Προφανώς, το σενάριο μιας στρατιωτικής επέμβασης είναι πραγματικό. Δεν μπορώ να φανταστώ μια ευρείας κλίμακας πολεμική αντιπαράθεση. Σε κάθε περίπτωση όμως, ακόμη και αυτό το περιορισμένο σενάριο είναι καταστροφικό», αναφέρει ο Κώστας Υφαντής, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και διευθυντής στο Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ), σχολιάζοντας τις πρόσφατες εξελίξεις στην περιοχή.
Εν μέσω κορύφωσης του φόβου για μια ενδεχόμενη εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, παρά τις κινήσεις αποκλιμάκωσης της έντασης που επιχειρούνται μέσω των διπλωματικών επαφών, ο κ. Υφαντής εξηγεί ότι οι επιπτώσεις μιας σύρραξης δεν θα περιορίζονταν στην Ουκρανία, αλλά θα δημιουργούσε αποτελέσματα πολύ πέρα από τα σύνορα των δύο χωρών.
Ο Πούτιν είναι αποφασισμένος να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία αν χρειαστεί
«Η ιστορία των τελευταίων δέκα ετών δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την αποφασιστικότητα του προέδρου Πούτιν να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία. Η επέμβαση στην Κριμαία και στην ανατολική Ουκρανία αποτελεί τη μεγαλύτερη απόσχιση εδάφους κυρίαρχης χώρας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ζήτημα είναι αν η απόφαση έχει ληφθεί και οι συνομιλίες με τις ΗΠΑ είναι προσχηματικές», τονίζει.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αν δεχτούμε ότι η στρατιωτική επιλογή δεν είναι προτεραιότητα για τη Μόσχα αλλά μόνο ένα εργαλείο για να αναγκάσει τις ΗΠΑ και την Ευρώπη (άρα και το Κίεβο) να εγκαταλείψουν αυτό που το Κρεμλίνο θεωρεί ατζέντα στρατηγικής περικύκλωσης της Ρωσίας, τότε ένας συμβιβασμός έστω και προσωρινός είναι πιθανός.
Μονόδρομος η επέμβαση από τη Ρωσία αν καταρρεύσουν οι συνομιλίες
«Η Ρωσία κλιμακώνει την αντιπαράθεση, εφαρμόζοντας στρατηγικές εκφοβισμού και απειλών, αλλά αυτό που επιδιώκει είναι η στρατηγική αναδίπλωση της Δύσης και η οριστική εγκατάλειψη του πάλαι ποτέ σοβιετικού χώρου στη στρατηγική κηδεμονία της Μόσχας», σχολιάζει ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, συμπληρώνοντας παράλληλα ότι μια πλήρης κατάρρευση των συνομιλιών δεν θα αφήσει επιλογές στη Ρωσία και η επέμβαση θα είναι μονόδρομος, παρά το όποιο κόστος.
Η συμφωνία αμυντικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ «δένει» την Ελλάδα
Αναφορικά με τη θέση της χώρας μας ο κ. Υφαντής σχολιάζει ότι «το στρατηγικό αποτύπωμα των ΗΠΑ έχει διευρυνθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Πρόσφατα, υπογράψαμε συμφωνία αμυντικής συνεργασίας. Μια κλιμάκωση της σύγκρουσης εκεί, σημαίνει αναπόφευκτα ότι οι ΗΠΑ θα θέσουν σε ετοιμότητα όλες τις στρατηγικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα. Αυτό ίσως γεννά μια σειρά από ζητήματα και διλήμματα. Αλλά είναι αναπόφευκτα».
Μπροστά σ’ αυτές τις εξελίξεις, όπως λέει, η ΕΕ δεν μπορεί να παίξει κάποιον πολιτικό ρόλο, καθώς δεν έχει «εξοπλιστεί» με τέτοιες δυνατότητες. «Η ΕΕ, διά στόματος των επικεφαλής των θεσμών, έχει πάρει σαφή θέση σε ό,τι αφορά τις κυρώσεις, δηλαδή τι θα συμβεί αν η Ρωσία προχωρήσει σε μια στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία. Τώρα, σε ένα πολιτικό επίπεδο με στόχο να αποτρέψει την περαιτέρω κλιμάκωση, πολύ φοβάμαι ότι ελάχιστα πράγματα μπορεί να κάνει. Μεμονωμένες χώρες, βεβαίως, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο είτε στο πλευρό των ΗΠΑ είτε ως διαμεσολαβητές, όπως π.χ. η Γαλλία και η Γερμανία, εφόσον υπάρξει στρατηγικός χώρος, πράγμα που είναι αμφίβολο αν η κατάσταση ξεφύγει», σημειώνει.
Η Τουρκία βλέπει την κρίση ως ευκαιρία να δείξει στην Ουάσιγκτον ότι παραμένει κρίσιμος γεωπολιτικός παράγοντας
Τέλος, όσον αφορά στον ρόλο της Τουρκίας, ο κ. Υφαντής σχολιάζει ότι «η κατάσταση αυτή αποτελεί ευκαιρία για τη γειτονική χώρα να πιέσει για να πάρει ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ σε μια σειρά από ζητήματα. Εάν ερμηνεύω σωστά την προθυμία με την οποία η Τουρκία έστειλε drones στην Ουκρανία, την προθυμία με την οποία στέλνει μηνύματα στις ΗΠΑ και εκφράζει τη δυσαρέσκειά της, κυρίως απέναντι στη Ρωσία, είναι ενδεικτικό ότι βλέπει την κρίση ως μια ευκαιρία να δείξει στην Ουάσιγκτον ότι ο ρόλος της είναι πολύ σημαντικός και παραμένει ένας κρίσιμος γεωπολιτικός παράγοντας που οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αγνοήσουν».