Η Καμάλα Χάρις έγραψε ιστορία, όταν ο Τζο Μπάιντεν επέλεξε την γερουσιαστή της Καλιφόρνια ως συνυποψήφιά του και εκείνη εξελέγη αντιπρόεδρος των ΗΠΑ.
Aλλά από τη μέρα που ορκίστηκε δεύτερη τη τάξει η Χάρις παραμένει σε μεγάλο βαθμό αόρατη από την καθημερινότητα στον Λευκό Οίκο και τη μάχη για την προώθηση της ατζέντας του Δημοκρατικού προέδρου. Τι συνέβη, λοιπόν; Γιατί έχει χαθεί από το προσκήνιο;
Ένα μέρος της απάντησης είναι απλό: η Χάρις έγινε αντιπρόεδρος. Παρόλο που επωμίζεται μια σειρά από μείζονα θέματα, μολονότι επισκέφθηκε πρόσφατα το Παρίσι επιδιώκοντας να αντιμετωπίσει τις ρήξεις των σχέσεων της Ουάσιγκτον με τη Γαλλία στον απόηχο της συμφωνίας AUCUS, παραμένει γεγονός ότι οι αντιπρόεδροι στον Λευκό Οίκο από τη φύση της θέσης τους βρίσκονται στο περιθώριο, αφού τα φώτα συγκεντρώνει πάντοτε ο ένοικος του Οβάλ Γραφείου και δεν ούτε ρατσιστική ούτε μισογυνιστική μια τέτοια επισήμανση επειδή εν προκειμένω μιλάμε για την Καμάλα Χάρις. Σχεδόν κάθε αντιπρόεδρος στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ -πλην του Ντικ Τσένι, ο οποίος έπαιξε έναν ασυνήθιστα εξέχοντα ρόλο καθοδηγώντας την άμυνα και την εξωτερική πολιτική υπό τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους -ήταν τρόπον τινά στο περιθώριο, γιατί μέρος της δουλειάς τους είναι να απέχουν από τη δημοσιότητα, εκτός από τις φορές που εμφανίζονται για να πλέξουν το εγκώμιο του προέδρου της χώρας και της ατζέντας του.
Και στο πλαίσιο του ρόλου τους δέχονται ενίοτε και συκοφαντικά βέλη, όπως βίωσε στο πετσί του ο προκάτοχος της Χάρις στο αξίωμα, Μάικ Πενς, όταν είδε ορισμένους οπαδούς του Τραμπ να απειλούν να τον σκοτώσουν (!) επειδή αρνήθηκε να ανατρέψει παράνομα την επικύρωση της εκλογής του Μπάιντεν.
Η Χάρις μένει σκόπιμα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας
Είναι αλήθεια ότι όσον αφορά στη Χάρις υπήρχαν διαφορετικές, υψηλότερες προσδοκίες κυρίως λόγω αυτών που είχε πετύχει: καμία άλλη αφροαμερικανή, εν μέρει ασιατικής καταγωγής, δεν είχε καταφέρει πριν απ’ αυτήν να εκλεγεί αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Αλλά από αυτόν τον κανόνα – να μην επισκιάζεις ποτέ τον Πρόεδρο ή να δείχνεις ότι εποφθαλμιάς το πόστο του – δεν εξαιρείται ουδείς αντιπρόεδρος, όσο διάσημος κι αν είναι, ειδικά όταν ο ένοικος του Λευκού Οίκου είναι ένας «εύθραυστος» 78χρονος.
Αφότου λοιπόν η Χάρις ορκίστηκε αντιπρόεδρος, επιχειρεί να μένει σκόπιμα στο παρασκήνιο εκτελώντας πρόθυμα όλα τα χαρτοφυλάκια που της αναθέτει ο προϊστάμενός της, από τα δικαιώματα ψήφου μέχρι την εξερεύνηση του διαστήματος, τη μετανάστευση από την κεντρική Αμερική, την ίση αντιμετώπιση των γυναικών στους χώρους εργασίας τους κτλ. Και δεν αποτελεί έκπληξη αυτό, αφού η μέχρι τώρα καριέρα της χτίστηκε πάνω σε προσεκτικά βήματα, πόσω μάλλον όταν καραδοκούν οι αφοσιωμένοι στον Μπάιντεν παρακολουθώντας άγρυπνα και την παραμικρή έκφραση προσωπικής φιλοδοξίας από μέρους της.
Ένας άλλος λόγος που η Χάρις απουσιάζει από το προσκήνιο είναι η μικρή σχετικά εμπειρία της στους πολιτικούς κύκλους της Ουάσιγκτον. Συνήθως οι αντιπρόεδροι επιλέγονται επειδή θεωρείται ότι «μπορούν να κάνουν κάτι που δεν μπορεί να κάνει καλά ο πρόεδρος», λέει ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Ντέιτον και συγγραφέας δύο βιβλίων για το δεύτερο τη τάξει αξίωμα στις ΗΠΑ, Κρις Ντιβάιν. Ο Μπάιντεν, ο Τσέινι κι ο Αλ Γκορ διέθεταν εμπειρία στο Καπιτώλιο, που δεν είχαν οι Πρόεδροι με τους οποίους συνεργάστηκαν, δηλαδή ο Ομπάμα, ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος κι ο Μπιλ Κλίντον. Ο Πενς, γερουσιαστής για πάνω από μια δεκαετία προτού αναλάβει καθήκοντα κυβερνήτη στην Ιντιάνα, ήταν ο εκπρόσωπος του Τραμπ στη συντηρητική πτέρυγα και εκείνη των ευαγγελιστών των Ρεπουμπλικανών. Στην περίπτωση της Χάρις, ωστόσο, λίγα είναι που εκείνη μπορεί να κάνει και δεν μπορεί ο Μπάιντεν.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει μακρά θητεία 36 χρόνων στη Γερουσία κι η Χάρις μόλις τέσσερα, άρα δεν τη χρειαζόταν ο Μπάιντεν για να οικοδομήσει σχέσεις με βουλευτές ή γερουσιαστές. Και μολονότι εκείνη μετείχε στην ομάδα κρούσης ασκώντας πίεση με τηλεφωνήματα σε μέλη του Κογκρέσου το τελευταίο διάστημα για την ψήφιση του νομοσχεδίου του Μπάιντεν για τις υποδομές, δεν έχει παίξει το ρόλο που διεδραμάτιζε ο Μπάιντεν για τον Ομπάμα.
Η Χάρις επελέγη για να φέρει ισορροπία
Η 57χρονη Χάρις έκανε πρόσφατα το τρίτο της ταξίδι υπό την ιδιότητα της αντιπροέδρου στο εξωτερικό. Ο Μπάιντεν, πάλι, ξεκίνησε τα ταξίδια ως γερουσιαστής όταν η Χάρις πήγαινε ακόμη στο δημοτικό σχολείο, άρα δεν χρειάζεται την αντιπρόεδρό του για να του εξηγεί επί παραδείγματι τις διαφορές ανάμεσα στην Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ ή το πρωτόκολλο των συναντήσεων με τον Πάπα, τον οποίο έχει συναντήσει τρεις φορές.
Η Χάρις επελέγη στο πλευρό του Μπάιντεν για να φέρει ισορροπία στο δίδυμο των Δημοκρατικών υποψηφίων για τα ύπατα αξιώματα των ΗΠΑ ως νεότερη, γυναίκα και μάλιστα αφροαμερικανή με ασιατική καταγωγή, σχολιάζουν αμερικανικά ΜΜΕ. Ο Μπάιντεν προσπάθησε στο Λευκό Οίκο να εμφανίσει την αντιπρόεδρό του ως εταίρο στην «κυβέρνηση Μπάιντεν -Χάρις», αν και στην πράξη εκείνη φαντάζει περισσότερο ως μαθητευόμενη. Αρκετοί προκάτοχοί της στο αξίωμα κατάφεραν να βγουν από τη σκιά των προϊσταμένων τους και να κατακτήσουν αργότερα την προεδρία. Κι εκτός απροόπτου η Χάρις έχει μπροστά της άλλα τρία – ή ενδεχομένως επτά χρόνια – για να μάθει τα μυστικά της διακυβέρνησης και να αποδείξει την αξία της.