Ένας Ιταλός ακαδημαϊκός προκάλεσε σάλο, αφού δήλωσε ότι η συνταγή για την καρμπονάρα είναι αμερικανική και ότι το μόνο μέρος στον κόσμο που μπορεί να βρει κανείς καλή παρμεζάνα στις μέρες μας είναι το Ουισκόνσιν.
Ο Αλμπέρτο Γκράντι, καθηγητής ιστορίας τροφίμων στο Πανεπιστήμιο της Πάρμας, έκανε τις παρατηρήσεις αυτές σε συνέντευξή του στους Financial Times. Υποστήριξε επίσης ότι το τιραμισού και το πανετόνε ήταν σχετικά πρόσφατες εφευρέσεις και ότι οι περισσότεροι Ιταλοί δεν είχαν καν ακούσει για την πίτσα πριν από τη δεκαετία του 1950.
Ο Γκράντι είναι γνωστός για τις τολμηρές δηλώσεις του σχετικά με το ιταλικό φαγητό, αλλά για την Coldiretti, τη μεγαλύτερη ένωση αγροτών της Ιταλίας, ενοχλήθηκε ιδιαίτερα με τους τελευταίους ισχυρισμούς του, ειδικά καθώς η κυβέρνηση μόλις πρότεινε την πολύτιμη κουζίνα της χώρας, ως υποψήφια για τον κατάλογο άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco.
Αντιδράσεις από την Ιταλία
Η Coldiretti δήλωσε ότι η συνέντευξη του Γκράντι έφερε «μια σουρεαλιστική επίθεση» κατά του συμβολικού ιταλικού φαγητού «ακριβώς με την ευκαιρία της υποψηφιότητάς του για άυλη πολιτιστική κληρονομιά».
«Με βάση ευφάνταστες ανακατασκευές, αμφισβητούνται οι πιο βαθιά ριζωμένες εθνικές γαστρονομικές παραδόσεις», δήλωσε η ένωση.
«Στην ουσία, [ισχυρίζεται] ότι οι Αμερικανοί έχουν εφεύρει την καρμπονάρα και ότι το panettone και το τιραμισού είναι πρόσφατα εμπορικά προϊόντα. Πάνω απ' όλα, [η συνέντευξη] φτάνει στο σημείο να κάνει υποθέσεις σχετικά με την παρμεζάνα και αυτή που παράγεται στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ - την πατρίδα των ψεύτικων τυριών 'made in Italy'».
Ο Γκράντι προσέλκυσε επίσης την οργή του Ματέο Σαλβίνι, του Ιταλού αναπληρωτή πρωθυπουργού και ηγέτη της ακροδεξιάς Λέγκας, ο οποίος χρησιμοποιεί εδώ και καιρό τα τρόφιμα ως σύμβολο της εθνικής ταυτότητας της Ιταλίας.
Σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο Σαλβίνι δήλωσε ότι «οι ειδικοί και οι εφημερίδες ζηλεύουν τις γεύσεις και την ομορφιά μας», πριν προσθέσει ότι «το να αγοράζουμε, να τρώμε και να πίνουμε ιταλικά είναι καλό για την υγεία, την εργασία και το περιβάλλον!».
Τι υποστηρίζει ο Γκράντι για καρμπονάρα, πίτσα και παρμεζάνα
Οι ισχυρισμοί του Γκράντι αντλήθηκαν εν μέρει από την υπάρχουσα ακαδημαϊκή βιβλιογραφία, σύμφωνα με τους Financial Times. Αναφερόμενος στην καρμπονάρα, μιλά για τον Luca Cesari, ιστορικό τροφίμων και συγγραφέα του βιβλίου A Brief History of Pasta, ο οποίος δήλωσε ότι η καρμπονάρα ήταν «ένα αμερικανικό πιάτο που γεννήθηκε στην Ιταλία».
Το πιάτο πιστεύεται ότι φτιάχτηκε για πρώτη φορά από έναν Ιταλό σεφ το 1944 για τους Αμερικανούς στρατιώτες στο Riccione χρησιμοποιώντας μερίδες μπέικον και αυγά. «Η ιταλική κουζίνα είναι πραγματικά περισσότερο αμερικανική παρά ιταλική», δήλωσε ο Γκράντι στους Financial Times.
Το τυρί παρμεζάνα, από την περιοχή Εμίλια-Ρομάνια, χρονολογείται από τον 12ο αιώνα και ο Γκράντι πιστεύει ότι Ιταλοί μετανάστες, πιθανότατα από την περιοχή της Πάρμας, άρχισαν να το παράγουν στο Ουισκόνσιν στις αρχές του 20ού αιώνα.
Είπε ότι η παρμεζάνα του Ουισκόνσιν ήταν «μια ακριβής σύγχρονη αντιστοιχία» με την αρχική συνταγή, επειδή, σε αντίθεση με τους ομολόγους τους στην Πάρμα, οι τυροκόμοι στην πολιτεία των ΗΠΑ δεν εξέλιξαν ποτέ τη συνταγή.
Όσον αφορά την πίτσα, ο Γκράντι είπε ότι πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την έβρισκε κανείς μόνο σε ορισμένες πόλεις της νότιας Ιταλίας και ότι το πρώτο εστιατόριο που σερβίριζε μόνο πίτσα, άνοιξε στη Νέα Υόρκη το 1911. «Για τον πατέρα μου τη δεκαετία του 1970, η πίτσα ήταν εξίσου εξωτική όπως είναι το σούσι για εμάς σήμερα», είπε.
Καθώς ο καυγάς συνεχίστηκε, ο Γκράντι δήλωσε στη La Repubblica τη Δευτέρα ότι η ιταλική κουζίνα «παίρνει μια διάσταση ταυτότητας πέρα από κάθε λογική» και ότι οι «παβλοφικές αντιδράσεις» στα σχόλιά του «δεν έχουν κανένα νόημα».
«Δεν καταλαβαίνω γιατί πολλοί μου επιτίθενται», είπε. «Δεν αμφισβητώ την ποιότητα του ιταλικού φαγητού ή των ιταλικών προϊόντων, ανασυνθέτω την ιστορία αυτών των πιάτων με ιστορικά και φιλολογικά ορθό τρόπο».
«Με τις μελέτες μου έχω δείξει ότι πολλές παρασκευές προέρχονται από τα τελευταία 50 με 60 χρόνια της ιστορίας και από αλληλεπιδράσεις με την αμερικανική κουλτούρα».
Φωτογραφίες: Shutterstock