Η ανάληψη της πρωθυπουργίας στην Ιταλία τον περασμένο Φεβρουάριο από τον Μάριο Ντράγκι προκάλεσε στεναγμούς ανακούφισης στην Ευρώπη και τις αγορές.
Με τον «Σούπερ Μάριο», τον πρώην διοικητή της ΕΚΤ στο τιμόνι της η Ιταλία είδε το κόστος δανεισμού της να μειώνεται σημαντικά και το επιτόκιο των κρατικών ομολόγων να κυμαίνεται τώρα περίπου 1,2% πάνω από το αντίστοιχο για τα γερμανικά. Η κυβέρνηση Ντράγκι, που αποποιήθηκε πρόσφατα τον πρωθυπουργικό του μισθό, απολαμβάνει της στήριξης ευρείας πλειοψηφίας στο ιταλικό κοινοβούλιο κι η Κομισιόν ετοιμάζεται για την εκταμίευση 200 δισ. ευρώ από το ταμείο Ανάκαμψης μέσα στα επόμενα τρία με τέσσερα χρόνια στη Ρώμη -ένα τεράστιο ποσό που αντιστοιχεί στο 12% του ετήσιου ΑΕΠ της Ιταλίας καθώς δηλώνει ικανοποιημένη από τις υποσχέσεις του Ιταλού πρωθυπουργού για το πώς θα δαπανηθούν τα χρήματα και τι είδους μεταρρυθμίσεις θα κάνει η κυβέρνησή του.
Το νερό μοιάζει να έχει μπει στο αυλάκι στην Ιταλία, ωστόσο, όπως σημειώνει ο Economist, η πολιτική σκηνή στη γείτονα είναι απρόβλεπτη. Παρά τη βελτιωμένη εικόνα από το μέτωπο της πανδημίας η πρόσφατη αύξηση των μεταναστευτικών ροών στην Ιταλία, κυρίως στη νήσο Λαμπεντούζα -κάπου 13.000 μετανάστες έφθασαν ήδη φέτος με σκάφη στη χώρα, τριπλάσιος αριθμός σε σχέση με πέρυσι- προκάλεσαν ανησυχητικά δημοσιεύματα στον Τύπο με λαϊκιστές πολιτικούς να σπεύδουν να εκμεταλλευτούν το θέμα.
Μάχη για την κορυφή στους κόλπους της ιταλικής ακροδεξιάς
Στους κόλπους της ακροδεξιάς είναι σε εξέλιξη μια μάχη για την κυριαρχία με τον ηγέτη Λέγκα, Ματέο Σαλβίνι, να βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο καθώς το κόμμα του χάνει σε υποστήριξη προς όφελος του έτερου ακροδεξιού κόμματος των Αδελφών της Ιταλίας (Fratteli d’ Italia) της Τζόρτζια Μελόνι, απότοκο του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κινήματος που είχαν ιδρύσει πρώην υποστηρικτές του Μουσολίνι το 1946. Ο Σαλβίνι είχε εγκαταλείψει την κυβέρνηση προ διετίας μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του να σύρει τη χώρα σε εκλογές που ήλπιζε -και ίσως όχι αβάσιμα- να κερδίσει. Το κόμμα του παραμένει το δημοφιλέστερο στο κατακερματισμένο πολιτικό τοπίο της Ιταλίας, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, αλλά νιώθει καυτή την ανάσα της Μελόνι.
Οι «Αδελφοί της Ιταλίας» είναι το μοναδικό από τα βασικά κόμματα, που δεν στήριξαν την κυβέρνηση Ντράγκι και προτίμησαν να μείνουν στην αντιπολίτευση, πράγμα που φαίνεται ότι διόλου τους έβλαψε σε μια χώρα που αντιμετωπίζει με δυσπιστία τους τραπεζίτες και τις Βρυξέλλες. Και δεν αποκλείεται σύντομα το κόμμα της Μελόνι, που κάνει τα τελευταία χρόνια όνειρα για την πρωθυπουργία, να ξεπεράσει στην πρόθεση ψήφου τη Λέγκα, καθώς σε κάποιες σφυγμομετρήσεις οι Αδελφοί της Ιταλίας έχουν ήδη αφήσει πίσω τους το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα υπό τον Ενρίκο Λέτα. Λέγκα και Αδελφοί της Ιταλίας -δύο κόμματα ξενοφοβικά και ευρωσκεπτικιστικά, αν και δεν ζητούν πλέον την έξοδο της χώρας από το ευρώ- έχουν ήδη αρκετή υποστήριξη για να σχηματίσουν κυβέρνηση, ειδικά αν συμπαραταχθεί μαζί τους η Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Σύμπραξη Μελόνι-Σαλβίνι;
Οι εκλογές, βέβαια, θεωρητικά αργούν στην Ιταλία, θα πρέπει να γίνουν το αργότερο τον Μάιο του 2023, αλλά δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, από τη στιγμή που ο Ντράγκι τρέφει βλέψεις για την προεδρία, πόστο που θα «χηρεύσει» πιθανότατα τον ερχόμενο Φεβρουάριο, καθώς o νυν κάτοχός του, Σέρτζιο Ματαρέλα, φάνηκε προ ημερών να αποκλείει το ενδεχόμενο να διεκδικήσει την επανεκλογή του.
Η άνοδος των ακροδεξιών Αδελφών της Ιταλίας της Μελόνι και η ανάγκη του Σαλβίνι, ο οποίος στηρίζει θεωρητικά την κυβέρνηση, να σκληρύνει κι άλλο τις θέσεις του επί σειράν θεμάτων για να σταματήσει τις διαρροές θυμίζει ότι ο λαϊκιστικός εθνικισμός παραμένει δημοφιλής για πολλούς ψηφοφόρους στην ΕΕ, κάτι που ισχύει όχι μόνον στην περίπτωση της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, αλλά και για τη δυτική Ευρώπη. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις στη Γαλλία έδειξαν ότι ο Εμανουέλ Μακρόν θα δυσκολευτεί περισσότερο αυτή τη φορά να νικήσει τη Μαρίν Λεπέν στον β' γύρο των προεδρικών εκλογών της ερχόμενης άνοιξης, ενώ στην Ισπανία το αντιπολιτευόμενο Λαϊκό Κόμμα επιδιώκει συμμαχία με το ακροδεξιό Vox για τον σχηματισμό κυβέρνηση στην περιφέρεια της Μαδρίτης.
Η πορεία της πανδημίας, η κόπωση από τα lockdown, τα προβλήματα στην πρώτη φάση της εμβολιαστικής εκστρατείας στην Ευρώπη, τα πλήγματα στην οικονομία έφεραν γκρίνια, καθώς ξεκινά ένας κύκλος εκλογικών αναμετρήσεων και δεν αποκλείεται ορισμένες κυβερνήσεις να βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων, σχολιάζει ο Εconomist, σημειώνοντας ότι στην περίπτωση της Ιταλίας, που έχει το μεγαλύτερο βουνό χρέους στη Γηραιά Ήπειρο, μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν καταστροφική.