Ραγίζει καρδιές έφηβος επιζών που κήδεψε την οικογένειά του, αφού αυτή ξεκληρίστηκε από την Χαμάς κατά την αιματηρή επίθεση στο νότιο Ισραήλ.
Οι συγκλονιστικές εικόνες έδειχναν ένα 12χρονο αγόρι από το Ισραήλ να αποχαιρετά τον πατέρα του, τη μητέρα του και τις αδελφές του, φωτοι οποίοι σφαγιάστηκαν από τους ενόπλους της Χαμάς.
Ο ίδιος από καθαρή τύχη σώθηκε γιατί είχε βγει για πρωινό τρέξιμο εκείνο το τραγικό Σάββατο της 7ης Οκτωβρίου.
Ο Ariel Zohar, ντυμένος στα μαύρα και πλαισιωμένος από μέλη της ευρύτερης οικογένειάς του, έκλαιγε με λυγμούς ενώ κοιτούσε τα τις σορούς του πατέρα του, Yaniv Zohar, 54 ετών, της μητέρας του, Yasmin, 49 ετών, και των δύο αδελφών του, Tehelet, 20 ετών, και Keshet, 18 ετών, στην κηδεία τους στην πόλη Rishon LeTsiyon την Τρίτη.
Το αγόρι που επέζησε από την επίθεση μόνο επειδή εκείνη την ώρα έκανε τζόγκινγκ, βρήκε καταφύγιο σε ένα κοντινό σπίτι και διέφυγε σώος και αβλαβής.
Περίπου 1.000 πενθούντες παρακολούθησαν τη συγκινητική κηδεία της οικογένειας Ζοχάρ, η οποία διακόπηκε τέσσερις φορές από σειρήνες αεροπορικής επιδρομής για εισερχόμενα πυρά από τη Γάζα.
«Δεν μας αφήνουν ούτε να θάψουμε τους νεκρούς μας»
«Δεν μας αφήνουν ούτε να θάψουμε τους νεκρούς μας», δήλωσε συγγενής.
Είπε ότι ο ορφανός ανιψιός της θα ανατραφεί από την αδελφή της και ότι τα επιζώντα μέλη της οικογένειας σκόπευαν να γιορτάσουν το μπαρ-μίτσβα του σε ένα μήνα, όπως είχε προγραμματιστεί.
«Θα συνεχίσουμε να γιορτάζουμε τη ζωή και δεν θα αφήσουμε κανέναν να μας καταστρέψει», δήλωσε η θεία του.
«Με αυτόν τον τρόπο θα εκδικηθούμε τον θάνατό τους».
Ο πατέρας του Ariel ήταν γνωστός δημοσιογράφος του Ισραήλ
Ο Yaniv Zohar, πατέρας του 12χρονου εργάστηκε ως δημοσιογράφος στο γραφείο του Associated Press στο Ισραήλ για 15 χρόνια, από το 2005 έως το 2020, καλύπτοντας όλα τα σημαντικά ειδησεογραφικά γεγονότα στη χώρα.
Πιο συγκεκριμένα, ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος που βρέθηκε στη σκηνή της απαγωγής του Ισραηλινού στρατιώτη Gilad Shalit από Παλαιστίνιους μαχητές το 2006.
«Ο Yaniv ήταν τα μάτια και τα αυτιά του AP στο νότιο Ισραήλ, πάντα από τους πρώτους που ανταποκρίνονταν στις ειδήσεις στην ταραγμένη περιοχή», δήλωσε η εκτελεστική συντάκτρια του AP, Julie Pace.
«Ήταν μέρος της κοινότητας όπου εργαζόταν, δίνοντάς του γνώσεις που ήταν ανεκτίμητες για τους συναδέλφους του. Όταν οι εντάσεις αυξάνονταν στη Μέση Ανατολή, οι συνάδελφοι ρωτούσαν αμέσως: "Τι λέει ο Yaniv;"».
Πιο πρόσφατα, ο Zohar εργάστηκε ως φωτογράφος για την τοπική καθημερινή εφημερίδα Israel Hayom.
«Ήταν ένας υπέροχος φίλος, ένας αφοσιωμένος πατέρας, ένας άνθρωπος με καρδιά και γενναιοδωρία», στον επικήδειο της εφημερίδας για την οποία εράγζονταν προτού χάσει τη ζωή του μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια και αφήσει ορφανό τον 12χρονο γιο του, είπε: «Πάντα έτρεχε πίσω από το επόμενο καρέ, παρά τα δύσκολα πλάνα που φωτογράφιζε».
Οι φίλοι του Ζοχάρ τον περιέγραφαν ως σεμνό, ήρεμο, ήσυχο και γενναιόδωρο. Παρά το γεγονός ότι είχε μια ανταγωνιστική τάση, ήταν αγαπητός στους συναδέλφους του δημοσιογράφους που κάλυπταν την περιοχή και το σπίτι του έγινε βάση για τους συναδέλφους που έφταναν για να μεταδώσουν έκτακτες ειδήσεις.
Ο βετεράνος δημοσιογράφος του AP, Alon Bernstein, θυμήθηκε τις πολλές επισκέψεις του στο σπίτι του Zohar και πώς τους άρεσε να μοιράζονται μαζί ένα μπουκάλι Jack Daniels.
«Ο Yaniv ήταν καλός φίλος και πραγματικός επαγγελματίας. Δουλέψαμε μαζί στο εξωτερικό και σε όλη τη χώρα, καλύπτοντας τη βία όπου κι αν ξέσπασε», δήλωσε ο Bernstein. «Έχω γίνει μάρτυρας πολλών φρικαλεοτήτων στη μακρά θητεία μου ως εικονολήπτης ειδήσεων. Καμία από αυτές δεν ήταν τόσο φρικτή όσο αυτό που συνέβη στον Yaniv και την οικογένειά του. Είναι πολύ τρομερό για να το περιγράψω με λόγια».