Μιλώντας από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύονται, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων διηγείται πώς γλίτωσε από τη Χαμάς, κατά τη διάρκεια της αιματηρής επίθεσης που η εξτρεμιστική οργάνωση εξαπέλυσε στις 7 Οκτωβρίου στο Ισραήλ.
Μπορεί να έχουν περάσει αρκετές μέρες από τα συγκλονιστικά εκείνα γεγονότα του Σαββάτου, αλλά καθημερινά νέες ιστορίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Ο Moshe και η Diana μεγάλωσαν ο ένας δίπλα στον άλλον στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής, αλλά δεν είχαν συναντηθεί ποτέ. Μόνο όταν μετανάστευσαν στο Ισραήλ, πριν από περίπου 50 χρόνια, ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν.
Το ζευγάρι εγκαταστάθηκε στο κιμπούτς Nir Yitzhak, 7 χιλιόμετρα βόρεια των αιγυπτιακών συνόρων. Και οι δύο εργάστηκαν ως δάσκαλοι, ενώ η Diana ήταν επίσης υπεύθυνη της κοινοτικής κουζίνας, προετοιμάζοντας έως και 550 γεύματα την ημέρα για τους κατοίκους.
Το μοιραίο Σάββατο που άλλαξε τη ζωή στο Ισραήλ
Ο Moshe περιγράφει το μοιραίο πρωινό του Σαββάτου, 7 Οκτωβρίου, ως ένα «κανονικό» αλλά «όμορφο» πρωινό, κατά το οποίο ο ίδιος, φανατικός αναγνώστης, σκόπευε να απολαύσει στιγμές ανάγνωσης και χαλάρωσης.
Η ηρεμία τους διαταράχθηκε από τον συναγερμό για πυρά πυραύλων, που ήχησε πάνω από τα κεφάλια τους. Αλλά αυτός είναι ένας ήχος στον οποίο έχουν συνηθίσει όσοι ζουν κοντά στα σύνορα με τη Γάζα και δεν υπήρξε πανικός, καθώς ο Moshe και η Diana κατευθύνθηκαν προς την υποτιθέμενη ασφάλεια του καταφυγίου τους.
Στη συνέχεια, γύρω στις 11 π.μ., ήρθαν οι πρώτοι ψίθυροι του πραγματικού κινδύνου που επρόκειτο να έρθει. Η ομάδα WhatsApp του κιμπούτς άρχισε να βουίζει με προειδοποιήσεις ότι ένοπλοι της Χαμάς είχαν εντοπιστεί να παραμονεύουν στην περίμετρό τους.
Σκεπτόμενοι ότι ίσως χρειαστεί να προφυλαχθούν για λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο, ο Moshe και η Diana «οπλίστηκαν» με μπουκάλια νερό και οχυρώθηκαν μέσα. Ήταν το μόνο που είχαν για να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους από τον τρόμο που πλησίαζε.
«Ακούσαμε ξαφνικά τα πάντα να πέφτουν, να συντρίβονται», λέει ο Moshe, μιλώντας στα εβραϊκά μέσω μεταφραστή.
«Οι τρομοκράτες ήταν μέσα στο σπίτι μας, σπάζοντας τα πάντα. Οι δυο μας μαζί, κρατήσαμε την πόρτα του καταφυγίου μας με όλη μας τη δύναμη για να τους εμποδίσουμε να μπουν μέσα.
Τους πυροβόλησαν στα χέρια
»Τότε ακούσαμε τον ήχο ενός αυτόματου πολυβόλου, ενός Καλάσνικοφ, και τα δύο μας χέρια πυροβολήθηκαν άσχημα».
«Μέσα από τον πόνο μας, την αιμορραγία, το κλάμα και τις φωνές», ο διοικητής τους είπε "θα σας πάμε στη Γάζα!"», αφηγείται ο Moshe, με τη φωνή του να φτάνει σε κρεσέντο για να μιμηθεί τον απαγωγέα του, μεταδίδει η «Daily Mail».
Ό,τι δεν κατέστρεφαν, οι στρατιώτες το λεηλατούσαν, ενώ ένας από αυτούς πήρε ακόμα και τα παπούτσια του Moshe και έτσι έπρεπε να βαδίσει προς τη Γάζα ξυπόλητος.
«Μας έσπρωχναν, "πάμε, πάμε, πάμε, πάμε"», λέει ο Moshe.
Το τραυματισμένο ηλικιωμένο ζευγάρι οδηγήθηκε μέσα από τα πυκνά φυλλώματα που περιβάλλουν το κιμπούτς, καθώς απέφευγαν τους κοντινούς πυροβολισμούς, ενώ οι μάχες μαίνονταν γύρω τους. Κλαδιά έσκιζαν τις ανοιχτές πληγές τους καθώς το αίμα έτρεχε από αυτές. Αλλά ήδη φάνηκε ότι τα πράγματα δεν είχαν πάει σύμφωνα με το σχέδιο των εισβολέων.
Ο Moshe λέει ότι εμφανίστηκαν «οξύθυμοι» επειδή ήθελαν να επιστρέψουν στα σύνορα.
Όμως το όχημα με το οποίο είχαν φτάσει είχε καεί από την ίδια τους την επίθεση, γεγονός που τους υποχρέωνε πλέον να ακολουθήσουν μια μακρά πορεία, με τους ομήρους μαζί.
Κατά τη διάρκεια της ατελείωτης, όπως φαινόταν, πορείας προς τη Γάζα δεν ειπώθηκε σχεδόν καμία λέξη, καθώς κανένα από τα δύο μέρη δεν μιλούσε καλά αγγλικά, πόσω μάλλον τα αραβικά ή τα εβραϊκά της αντίπαλης πλευράς.
Αλλά όταν έφτασαν στον περιμετρικό φράχτη του κιμπούτς, λίγο περισσότερο από 400 μέτρα από το σπίτι τους, τους υποδέχτηκε μια μεγάλη τρύπα, προφανώς ανοιγμένη από τη Χαμάς νωρίτερα εκείνη την ημέρα.
Ένας στρατιώτης χτύπησε τον Moshe και την Diana από πίσω. Εκείνη τη στιγμή ο Moshe συνειδητοποίησε ότι η ζωή του δεν θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια. Αν συνέχιζε θα σήμαινε φυλάκιση στη Γάζα, για ποιος ξέρει πόσο καιρό, στα χέρια τρομοκρατών που έδειχναν να μη σέβονται καθόλου την ανθρώπινη ζωή.
«Καλύτερα να πεθάνουμε στο γρασίδι του κιμπούτς μας, παρά σε κάποια φυλακή μέσα στη Γάζα»
Στάθηκε και κοίταξε τη ματωμένη γυναίκα του και τα ματωμένα χέρια και μετά στράφηκε προς τους αιμοδιψείς απαγωγείς του.
«Πάμε σπίτι», είπε προκλητικά.
«Όχι! Στη Γάζα!», ήταν η απάντηση των ενόπλων.
Ο Μoshe ήξερε ότι αν τον αψηφούσε θα σήμαινε πιθανότατα εκτέλεση. Δεν υπήρχε περίπτωση να ξεφύγει ή να νικήσει τους τρομοκράτες. Αλλά η εναλλακτική λύση ήταν ακόμη χειρότερη...
«Σκέφτηκα ότι σε κάθε περίπτωση θα πεθάνουμε. Καλύτερα να πεθάνουμε στο γρασίδι του κιμπούτς μας, παρά σε κάποια φυλακή μέσα στη Γάζα», λέει ο Moshe.
Έτσι, είπε στην Νταϊάνα να τρέξει. «Δεν γυρίσαμε ούτε μισό δευτερόλεπτο. Απλώς, τρέξαμε για τη ζωή μας. Είχαμε την καρδιά, αλλά δεν ξέρω πού βρήκαμε την ενέργεια. Φοβηθήκαμε. Περιμέναμε ότι θα μας πυροβολούσαν πισώπλατα».
Αλλά ο ήχος των πυροβολισμών δεν ακούστηκε ποτέ. Η Diana δεν είπε λέξη στον σύζυγό της, καθώς επέστρεφαν στο σπίτι τους.
«Είχα πάθει σοκ», λέει. «Απλώς, άφησα τον Moshe να αναλάβει τα ηνία. Δεν ήθελα να ακούσω, δεν ήθελα να δω, δεν ήθελα να νιώσω. Ο Moshe το έκανε. Χωρίς αυτόν θα ήμουν νεκρή στη Γάζα».
Όταν τα κουρασμένα τους πόδια τούς έφεραν πίσω στο σπίτι, δεν είχε μείνει τίποτα από αυτό.
Παρ' όλα αυτά, οι απαγωγείς τους μπορούσαν να επιστρέψουν. Ήξεραν ότι δεν ήταν ακόμα ασφαλείς. Το ζευγάρι πήγε στους στενούς φίλους και γείτονές του, που κρύβονταν και οι ίδιοι στο καταφύγιο, και χτύπησε την πόρτα τους, ζητώντας βοήθεια.
Ένας από τους φίλους τους, ένας άντρας που τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά «Tούρκο», καθώς η οικογένειά του κατάγεται από το Χαλέπι της Συρίας, άνοιξε την πόρτα, παρά το πρωτόκολλο να μην το κάνει σε τέτοιες περιστάσεις. Είναι, άλλωστε, γνωστή η τακτική των τρομοκρατών να πηγαίνουν με ομήρους σε γειτονικές πόρτες και να τους βάζουν να παρακαλούν για βοήθεια, ώστε να ανοίξουν οι πόρτες και να πάρουν περισσότερα θύματα.
Αυτό, επισημαίνει ο μεταφραστής μας, ήταν κάτι που έκαναν οι ναζί κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος.
«Αυτός διακινδύνευσε τη ζωή του για να μας σώσει», λέει ο Moshe.
Μετά από κάτι που έμοιαζε με αιωνιότητα, προσθέτει, έφτασε μια στρατιωτική περίπολος και τους πήγε στο πλησιέστερο νοσοκομείο, περίπου μισή ώρα μακριά. Αλλά κατά την άφιξή τους αντίκρισαν εκατοντάδες αιμόφυρτους τραυματίες να κείτονται στους διαδρόμους σε μια «τρομακτική σκηνή».
Ήταν σαφές ότι ο Moshe και η Diana δεν θα λάμβαναν την άμεση φροντίδα που χρειάζονταν.Τελικά, μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο Hadassah στην Ιερουσαλήμ, όπου έφτασαν το πρωί της Κυριακής.
«Ακόμα επεξεργάζομαι το πώς συνέβη αυτό»
«Η νοσοκόμα που μας εισήγαγε ήταν σοκαρισμένη που είχαν περάσει τόσες ώρες και δεν είχαμε δεχτεί περίθαλψη, αλλά πήγαμε αμέσως στο χειρουργείο και η φροντίδα ήταν καταπληκτική», προσθέτει ο Moshe.
«Από την ανατολή του ήλιου, όταν θα άρχιζα να διαβάζω το βιβλίο μου, μέχρι τη φρίκη της τρομοκρατικής επίθεσης, και τώρα που επέστρεψα στο Hadassah και όλα είναι και πάλι ένας φυσιολογικός κόσμος με εξαιρετική ιατρική φροντίδα, ακόμα επεξεργάζομαι το πώς συνέβη αυτό».
Ενώ ο Moshe γνωρίζει ότι μπορεί να μην καταλάβει ποτέ πλήρως τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου, αυτός και η Diana εξακολουθούν να διατηρούν το πνεύμα και το χιούμορ τους, κάτι που η Diana λέει ότι είναι απαραίτητο για να μην υποκύψουν στην τραυματική τους εμπειρία.
Στο νοσοκομείο κατακλύστηκαν με κέικ και μπισκότα από ευχές, συμπεριλαμβανομένων των δύο γιων τους, του Γιονατόν, που ζει στην Ιερουσαλήμ, και του Εϊτάν, που ζει στο κιμπούτς τους, αλλά βρισκόταν τυχαία σε διακοπές όταν συνέβησαν οι επιθέσεις.
Ο Moshe, ωστόσο, δεν μπόρεσε να απολαύσει τις ψημένες λιχουδιές, καθώς στη βιασύνη τους να προστατευτούν από τον ήχο των πυροβολισμών ξέχασε να πάρει τη μασέλα του, είπε με χιούμορ.
Το νοσοκομείο τού φτιάχνει τώρα καινούργια. Η Νταϊάνα έχασε ένα δάχτυλο στην επίθεση, ο Μόσε παραλίγο να χάσει το χέρι του.
Αναλογιζόμενος γιατί οι τρομοκράτες δεν τους πυροβόλησαν εκείνη τη μοιραία στιγμή που γύρισαν και έτρεξαν, ο Moshe απορρίπτει την ιδέα ότι ένιωσαν συμπόνια. «Νομίζω ότι ήθελαν να φύγουν από εκεί, είχαν αρχίσει να γίνονται νευρικοί», λέει. «Ίσως δεν ήθελαν να κάνουν θόρυβο, γιατί πίστευαν ότι μπορεί να τους πιάσουν. Θα μπορούσε επίσης να είναι ότι στην άλλη πλευρά ήταν ένα αυτοκίνητο, αλλά δεν είχαν χώρο για εμάς και ήμασταν τόσο γεμάτοι αίμα, που έτσι κι αλλιώς θα μας άφηναν».
Άλλοι στο κιμπούτς τους δεν ήταν τόσο τυχεροί. Ο Moshe θέλει να γίνει γνωστό το όνομα του φίλου του, Boaz Avraham, 61 ετών. Ο πατέρας τριών παιδιών «πέθανε ως ήρωας» προστατεύοντας το κιμπούτς, όπου δολοφονήθηκε ανάλγητα από τη Χαμάς. Ο Boaz είναι ένας από τους τέσσερις γνωστούς του που σκοτώθηκαν στο Nir Yitzhak από τη Χαμάς κατά τη διάρκεια της επίθεσης -από τους τουλάχιστον 1.400 που σφαγιάστηκαν σε όλο το Ισραήλ.
«Είμαστε πολύ ευγνώμονες, αλλά μας εκπλήσσει λίγο που είμαστε ακόμα ζωντανοί» είπε η Diana, συγκλονισμένη και χαρούμενη, καταλήγει το ρεπορτάζ της «Daily Mail».