Σε εντελώς άλλη κλίμακα έχει περάσει πλέον η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή μετά τα καταιγιστικά χτυπήματα του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ τις τελευταίες εβδομάδες.
Η στρατηγική και οι μέθοδοι με τις οποίες το Ισραήλ κατάφερε να εξοντώσει το σύνολο της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας της τρομοκρατικής οργάνωσης, αλλά και να θέσει εκτός μάχης εκατοντάδες υψηλόβαθμα στελέχη της Χεζμπολάχ μέσω της οργανωμένης δολιοφθοράς στα συστήματα ενδοεπικοινωνιών, σίγουρα θα διδάσκεται για πολλές δεκαετίες στις σχολές ανορθόδοξου πολέμου ανά την υφήλιο.
Σχεδόν κανείς πολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής δεν είχε μπορέσει να προβλέψει το εύρος των πληγμάτων που επέφερε το Ισραήλ στη τζιχαντιστική οργάνωση μέσα σε λίγες εβδομάδες. Από τον Αύγουστο υπήρχαν βέβαια προβλέψεις, και από την παρούσα στήλη, ότι η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή οδηγείται σε σημαντική κλιμάκωση. Αυτές όμως οι προβλέψεις δεν είχαν υπολογίσει τον βαθμό διάβρωσης της ιεραρχίας της Χεζμπολάχ από τις μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ. Η επιχείρηση δολιοφθοράς στα συστήματα ενδοεπικοινωνιών της Χεζμπολάχ υπήρξε στρατηγικά ιδιοφυής, στο βαθμό που το Ισραήλ παρακολουθούσε εδώ και μήνες τις καθημερινές κινήσεις εκατοντάδων τρομοκρατών σε πραγματικό χρόνο και μπορούσε έτσι να γνωρίζει όλες σχεδόν τις κινήσεις τους.
Ο πρωτοφανής μαζικός βομβαρδισμός του στρατηγείου στο οποίο βρισκόταν την Παρασκευή ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα από 15 ισραηλινά μαχητικά F-15 με ειδικές διατρητικές βόμβες βάρους χιλίων κιλών η κάθε μία, δείχνει την αποφασιστικότητα της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας του Ισραήλ να επιφέρει ένα μοιραίο πλήγμα υψηλού συμβολισμού στην τρομοκρατική οργάνωση. Οι συνεχείς βομβαρδισμοί από τη Χεζμπολάχ κατά στρατιωτικών και πολιτικών εγκαταστάσεων στο βόρειο Ισραήλ, από τα μέσα Οκτωβρίου 2023 μέχρι και τώρα, είχαν ως αποτέλεσμα τον αναγκαστικό εκτοπισμό πάνω από 80.000 Ισραηλινών πολιτών. Σε πολιτικό επίπεδο η ισραηλινή κυβέρνηση δεν μπορούσε να παραμείνει για πολύ ακόμη προσηλωμένη στη στρατηγική της “μετρημένης κλιμάκωσης”, με την οποία αντιμετώπιζε την Χεζμπολάχ τους προηγούμενους 12 μήνες. Υπάρχει εδώ και καιρό τεράστια πίεση στην ισραηλινή κυβέρνηση για αποκατάσταση της ασφάλειας στό βόρειο τμήμα της χώρας.
Τα συντριπτικά πλήγματα που υπέστη η Χεζμπολάχ από το Ισραήλ είναι φανερό ότι έχουν σοκάρει την ηγεσία του Ιράν, η οποία είναι σε επιχειρησιακό, ιδεολογικό και οικονομικό επίπεδο η πραγματική προϊσταμένη αρχή της τζιχαντιστικής οργάνωσης. Οι αγιατολλάδες της Τεχεράνης και οι Φρουροί της Επανάστασης του Ιράν έχουν προβεί σε μια τεράστια επένδυση στη Χεζμπολάχ τις τελευταίες δεκαετίες. Χωρίς την αμέριστη αρωγή του Ιράν, η Χεζμπολάχ θα ήταν μια μετρίου μεγέθους σιιτική οργάνωση του Λιβάνου με περιορισμένες στρατιωτικές δυνατότητες. Η θρησκευτική και στρατιωτική ηγεσία του Ιράν καλείται τώρα να αποφασίσει με ποιόν τρόπο πρέπει να απαντήσει στα πλήγματα που υπέστη μια βασικότατη πτέρυγα του πολυδιαφημισμένου “Άξονα της Αντίστασης” κατά του Ισραήλ.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι το Ιράν θα απαντήσει άμεσα και μαζικά, τη στιγμή που ο βασικός του σύμμαχος δίπλα στο μαλακό υπογάστριο του Ισραήλ είναι δραματικά αποδυναμωμένος. Αυτό που θα μπορούσε να κάνει θα ήταν μια μαζική πυραυλική επίθεση κατά του Ισραήλ με ταυτόχρονη εκτόξευση εκατοντάδων πυραύλων και drones, ώστε να φέρει την ισραηλινή αεράμυνα στα επιχειρησιακά της όρια. Μια τέτοια όμως επίθεση είναι απολύτως βέβαιο ότι θα προκαλέσει την άμεση απάντηση των Ηνωμένων Πολιτειών, και οι αγιατολλάδες δεν είναι καθόλου βέβαιοι ότι θα είναι προς όφελος του καθεστώτος τους ένας ολοκληρωτικός πόλεμος, με τη συμμετοχή και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η άλλη άγνωστη παράμετρος είναι το ενδεχόμενο στρατιωτικής επιχείρησης του Ισραήλ στον Νότιο Λίβανο, για τη δημιουργία μιας “απο-χεζμπολαχοποιημένης” ζώνης εύρους περίπου 30 χιλιομέτρων εντός της επικράτειας του Λιβάνου, ώστε να γίνει δυνατή η επιστροφή των εκτοπισμένων Ισραηλινών πίσω στις εστίες τους στο βόρειο Ισραήλ. Οι Ισραηλινοί φέρουν ως επιχείρημα για μια τέτοια επιχείρηση το γεγονός ότι οι επίσημες αρχές του Λιβάνου και ο λιβανικός στρατός δεν έχουν καταφέρει να εφαρμόσουν την απόφαση 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ από το 2006, που προβλέπει τον πλήρη έλεγχο του Νοτίου Λιβάνου από τις επίσημες ένοπλες δυνάμεις της χώρας και την παύση εχθροπραξιών από τη Χεζμπολάχ κατά του Ισραήλ. Οι ισραηλινοί αξιωματούχοι έχουν ένα σοβαρό επιχείρημα όταν λένε ότι αφού το επίσημο κράτος του Λιβάνου δεν μπορεί να εφαρμόσει τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τότε το Ισραήλ έχει καθήκον να φροντίσει για την ασφάλεια των πολιτών του.
Το ενδεχόμενο ασύμμετρης κλιμάκωσης του πολέμου με την ενεργό εμπλοκή του Ιράν είναι ένα σενάριο που είναι λογικό και αναμενόμενο να ανησυχεί και τις γειτονικές χώρες, όπως είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. Όλοι θυμόμαστε τις απειλές που είχε εξαπολύσει κατά της Κύπρου ο Χασάν Νασράλα πριν από μερικούς μήνες. Οι -εν μέρει- δικαιολογημένοι φόβοι έναντι της κλιμάκωσης δεν πρέπει όμως να αποπροσανατολίσουν τις ηγεσίες της Ελλάδας και της Κύπρου από το γεγονός ότι για τα ευρύτερα ελληνικά στρατηγικά συμφέροντα δεν πρέπει να επικρατήσει ο τζιχαντιστικός “Άξονας της Αντίστασης” και η ισλαμιστική τρομοκρατία στη Μέση Ανατολή. Και ο στόχος αυτός δεν επιτυγχάνεται μόνο με ευχολόγια και με εύηχες εκκλήσεις για “ειρήνευση”.