Το Ιράν διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους στρατούς στη Μέση Ανατολή και κατασκευάζει μόνο του πολλά από τα φθηνά και αποτελεσματικά όπλα του.
Σύμφωνα με εκτίμηση προ διετίας, της US Central Command (της ενοποιημένης διοίκησης μάχης του υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ), το Ιράν διαθέτει πάνω από 3.000 βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους Κρουζ, που θεωρούνται εδώ και χρόνια απειλή για τη Δύση, ενώ την τελευταία δεκαετία βελτίωσε σημαντικά την ακρίβειά τους.
Το οπλοστάσιο της Τεχεράνης είναι συμβατικό, καθώς μέχρι στιγμής δεν διαθέτει πυρηνικά όπλα, αλλά αρκετοί από τους πυραύλους της θα μπορούσαν να φέρουν πυρηνικές κεφαλές, εφόσον αναπτύξει τέτοιες το Ιράν.
Όπως αναφέρει η ισραηλινή εφημερίδα The Times of Israel, επικαλούμενη την αμερικανική ΜΚΟ με έδρα την Ουάσιγκτον «Arms Control Association», οι πύραυλοι του Ιράν -ως επί το πλείστον μικρού και μεσαίου βεληνεκούς- βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε σχέδια βορειοκορεατικών και ρωσικών πυραύλων και έχουν τελειοποιηθεί με κινεζική τεχνολογία.
Την τελευταία δεκαετία το Ιράν έχει κάνει επίσης άλματα στην παραγωγή και εξαγωγή drones. Όπως αναφέρει το αμερικανικό «United States Institute of Peace», η Τεχεράνη έχει κατασκευάσει χιλιάδες προηγμένα μη επανδρωμένα αεροσκάφη αναγνώρισης, κατασκοπευτικά και drones-καμικάζι, που αποτελούν σημαντικό όπλο στα χέρια του λεγόμενου Άξονα της Αντίστασης (Ιράν, φιλο-ιρανικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ και τη Συρία, Χούθι της Υεμένης και Χεζμπολάχ του Λιβάνου), ενώ τα έχουν χρησιμοποιήσει επανειλημμένα οι δυνάμεις της Ρωσίας κατά ουκρανικών στόχων.
Εννέα τύποι πυραύλων του Ιράν μπορούν να πλήξουν το Ισραήλ
Μεταξύ των βαλλιστικών πυραύλων μικρού και μεσαίου βεληνεκούς του Ιράν ξεχωρίζουν οι πύραυλοι Sejjil, που αναπτύχθηκαν εν μέρει με ιρανική τεχνολογία και μπορούν να φέρουν εκρηκτικό φορτίο περίπου 700 κιλών και να πλήξουν στόχους σε απόσταση έως και 2.500 χλμ. -άρα και το Ισραήλ, καθώς η απόσταση μεταξύ Τεχεράνης και Τελ Αβίβ είναι κάτι λιγότερο από 2.000 χλμ.
Ένας άλλος ιρανικός πύραυλος, ο Κheibar, μπορεί να φέρει εκρηκτικό φορτίο ενάμιση τόνου και έχει μέγιστο βεληνεκές σχεδόν 2.000 χλμ., ενώ ο πύραυλος Haj Qasem μπορεί να πλήξει στόχους σε απόσταση έως και 1.400 χλμ.
Το Ιράν εκτιμάται ότι διαθέτει συνολικά εννέα τύπους πυραύλων, εντός του βεληνεκούς των οποίων βρίσκονται ισραηλινά εδάφη.
Οι υπερηχητικοί πύραυλοι της Τεχεράνης
Τον περασμένο Ιούνιο η Τεχεράνη προχώρησε στα αποκαλυπτήρια του Fattah, του πρώτου, σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων IRNA, εγχώριας κατασκευής υπερηχητικού βαλλιστικού πυραύλου. Πύραυλοι τέτοιου τύπου αναπτύσσουν ταχύτητες τουλάχιστον πενταπλάσιες του ήχου και λόγω της περίπλοκης τροχιάς τους είναι δύσκολη η αναχαίτισή τους από συστήματα αεράμυνας.
Τους τελευταίους μήνες το Ιράν χρησιμοποίησε αυτούς τους πυραύλους κατά στόχων ισραηλινών συμφερόντων και αντικαθεστωτικών που έχουν αναπτυχθεί σε διάφορες γειτονικές χώρες. Στις 16 Ιανουαρίου οι Φρουροί της Επανάστασης ισχυρίστηκαν ότι έπληξαν αρχηγείο των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών σε κουρδική περιοχή του βορείου Ιράκ, ενώ ένα 24ωρο νωρίτερα η Τεχεράνη είχε εξαπολύσει επιθέσεις με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη κατά βάσεων αντιφρονούντων στην επαρχία Μπαλουχιστάν του Πακιστάν, η κυβέρνηση του οποίου κατηγόρησε το Ιράν για τον θάνατο δύο παιδιών με μια «απρόκλητη» παραβίαση του εναέριου χώρου του.
Χερσαίος πόλεμος
Το Ιράν διαθέτει έναν ισχυρότατο στρατό με 600.000 στρατιώτες που χωρίζονται σε τακτικές δυνάμεις και μονάδες των Φρουρών της Επανάστασης, αλλά και κάπου 200.000 εφέδρους. Ο εξοπλισμός τους είναι ένα μείγμα παλιών δυτικών όπλων, από την εποχή πριν από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979, ρωσικών, κινεζικών και εγχώριας παραγωγής. Οι Ιρανοί μηχανικοί αντλούν έμπνευση από εισαγόμενα όπλα, αλλά σύμφωνα με τον στρατιωτικό αναλυτή του «Διεθνούς Ινστιτούτου για Στρατηγικές Μελέτες» (IISS), Φάμπιαν Χιντζ, είναι μάλλον απίθανο το καθεστώς να τα χρησιμοποιήσει σε μια κατά μέτωπο σύρραξη με το Ισραήλ.
«Οι δύο πλευρές έχουν επιδείξει τα περασμένα χρόνια καλή διαχείριση της κλιμάκωσης ακόμη και σε υψηλό επίπεδο κινδύνου», λέει, σημειώνοντας ότι το Ιράν θα προτιμούσε σε έναν χερσαίο πόλεμο να επιστρατεύσει «αντιπροσώπους» του, όπως τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου, αφού από εκεί θα είναι αποτελεσματικότερη η εκτόξευση πυραύλων -θα είναι δυσχερέστερη η αναχαίτισή τους σε μικρότερη απόσταση. Ως εκ τούτου, προς το παρόν η πιθανότερη εκδοχή είναι οι επιθέσεις εξ αποστάσεως, αν και είναι αμφίβολο κατά πόσον το Ιράν διαθέτει τη δυνατότητα να προκαλέσει πραγματικές καταστροφές στο Ισραήλ.
Γιατί απέτυχε η επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ
Με τους εκατοντάδες πυραύλους και drones να φωτίζουν τον νυχτερινό ουρανό, η προχθεσινή επίθεση του Ιράν κατά του Ισραήλ ήταν προσεκτικά ενορχηστρωμένη, ώστε να μεγιστοποιήσει το θέαμα, αλλά μάλλον σχεδιασμένη έτσι ώστε να περιορίσει τις απώλειες, σύμφωνα με διεθνή ΜΜΕ και αναλυτές.
Ήταν μια περίπλοκη επιχείρηση, με το Ισραήλ και τους συμμάχους του να καταρρίπτουν τον μεγαλύτερο αριθμό των πυραύλων και των drones στην πρώτη επίθεση της Ισλαμικής Δημοκρατίας κατά του ορκισμένου εχθρού της.
Το φημισμένο σύστημα αεράμυνας «Σιδηρούς Θόλος» δεν απογοήτευσε τους Ισραηλινούς, πολλοί εκ των οποίων έσπευσαν σε καταφύγια καθώς λιγοστά μόνον σημεία επλήγησαν -ανάμεσά τους μια στρατιωτική βάση και μια περιοχή στην έρημο Νεγκέβ, προκαλώντας τον τραυματισμό ενός παιδιού.
CNN: «Η επίθεση του Ιράν ήταν σχεδιασμένη να αποτύχει, ήταν συμβολική»
Όπως σχολιάζει, όμως, το CNN, ήταν μια επίθεση που φάνηκε σχεδιασμένη να αποτύχει, καθώς το Ιράν εξαπέλυσε τα φονικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη του από τα εδάφη του, σε απόσταση κάπου 1.600 χλμ., δίνοντας τον απαραίτητο χρόνο στο Ισραήλ και τους συμμάχους του να αντιδράσουν.
Ο κύριος στόχος, λέει το αμερικανικό δίκτυο, ήταν συμβολικός: ότι το Ιράν μπορεί να εξαπολύσει επίθεση κατά του Ισραήλ. «Το Ιράν ήθελε να σπάσει το ταμπού της στοχοθέτησης ισραηλινών εδαφών», συμφωνεί με δηλώσεις του στο Politico ο Μπεχνάμ Μπεν Ταλεμπλού, του συντηρητικού Foundation for Defense of Democracies, ειδικός στις πυραυλικές δυνατότητες του Ιράν.
Ο Αλί Βάεζ του «International Crisis Group» σημειώνει ότι το Ιράν επέλεξε προσεκτικά τα όπλα που εξαπέλυσε στην επίθεση αυτή. «Θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιήσει πολύ μεγαλύτερο αριθμό βλημάτων, συγχρονισμένων drones και πυραύλων με τρόπο που θα προκαλούσε κορεσμό στα συστήματα αεράμυνας και θα μπορούσαν να εξαπολύσουν και τους νέους υπερηχητικούς τους πυραύλους. Ήταν σαφές ότι επιζητούσαν κάτι θεαματικό, αλλά όχι ολέθριο», είπε.