Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν προς το παρόν «καμία ένδειξη» ότι τα τρία ιπτάμενα αντικείμενα που καταρρίφθηκαν πρόσφατα στη Βόρεια Αμερική ήταν κινεζικής προέλευσης ή ότι χρησιμοποιούνταν για κατασκοπευτικούς σκοπούς, ανέφερε σήμερα ένας εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου.
Αυτά τα τρία «αντικείμενα» μπορεί να ήταν «μπαλόνια για εμπορικούς ή επιστημονικούς, ειρηνικούς σκοπούς», είπε ο Τζον Κίρμπι, ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι θα χρειαστεί να αναλυθούν πρώτα τα συντρίμμια τους για να απαντήσει μετά βεβαιότητας.
Ο Κίρμπι δεν αναφερόταν στο πρώτο «μπαλόνι» που καταρρίφθηκε στις 4 Φεβρουαρίου στον Ατλαντικό Ωκεανό, για το οποίο η Ουάσινγκτον επιμένει πως ήταν κινεζικό κατασκοπευτικό.
Ο εκπρόσωπος σημείωσε ότι κανείς δεν έχει διεκδικήσει ακόμη τα τρία αντικείμενα και λόγω των κακών καιρικών συνθηκών είναι δύσκολο να βρεθούν και να ανακτηθούν τα συντρίμμια τους.
Από τις Βρυξέλλες όπου βρίσκεται για τη σύνοδο του ΝΑΤΟ, ο Αμερικανός στρατηγός Μαρκ Μίλι επιβεβαίωσε πως ο πρώτος από τους δύο πυραύλους που εκτοξεύτηκαν την Κυριακή από ένα μαχητικό F-16 εναντίον ενός από αυτά τα αντικείμενα πάνω από τη λίμνη Χιούρον αστόχησε και έπεσε στο νερό.
«Ασφαλώς παρακολουθήσαμε την πορεία του μέχρι κάτω», είπε στους δημοσιογράφους.
Το πρακτορείο Reuters μετέδωσε την Δευτέρα ότι ο ένας από τους πυραύλους αστόχησε.
Καθώς το μυστήριο παραμένει γύρω από το κινεζικό μπαλόνι και τα άλλα τρία μέχρι στιγμής άγνωστα αντικείμενα που καταρρίφθηκαν από τις ΗΠΑ τις τελευταίες ημέρες, μόνο ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν για να τα καταρρίψουν.
Τόσο το πρώτο κινεζικό μπαλόνι επιτήρησης, που καταρρίφθηκε στα ανοιχτά της Νότιας Καρολίνας, όσο και τα άγνωστα αντικείμενα που στοχοποιήθηκαν πάνω από την Αλάσκα, το Μίσιγκαν και τον Καναδά, έχουν καταρριφθεί από τον ίδιο τύπο πυραύλου -το AIM-9X Sidewinder.
Η χρήση ενός πυραύλου βοηθά στην ελαχιστοποίηση του κινδύνου για τον πιλότο του μαχητικού τζετ, επιτρέποντάς του να παραμείνει σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση από τον στόχο, σύμφωνα με τον Iain Boyd, διευθυντή του Κέντρου Πρωτοβουλιών Εθνικής Ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο.
«Θα έπρεπε να πλησιάσει πολύ πιο κοντά στον στόχο για να χρησιμοποιήσει ένα πυροβόλο και υπήρξαν αναφορές για παρεμβολές στους αισθητήρες του αεροσκάφους», είπε ο Boyd στο πρακτορείο Bloomberg.
Ο πύραυλος των ΗΠΑ εντοπίζει και στοχεύει τα άγνωστα αντικείμενα μέσω της θερμότητας
Αν και το Sidewinder δεν σχεδιάστηκε για την κατάρριψη ιπτάμενων αντικειμένων όπως μπαλόνια, είναι φθηνότερο και λιγότερο πιθανό να καταστρέψει ωφέλιμα φορτία στο ιπτάμενο αντικείμενο που οι αξιωματούχοι θέλουν να ανακτήσουν, σε αντίθεση με ένα όπλο που κατευθύνεται από ραντάρ όπως ο πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς AIM-120 AMRAAM, τόνισε ο απόστρατος συνταγματάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, Michael Pietrucha.
Η ικανότητά τους να εντοπίζουν θερμότητα μπορεί επίσης να καθιστούν τους συγκεκριμένους πυραύλους πιο κατάλληλους για την κατάρριψη των ιπτάμενων αντικειμένων.
«Έχουμε δύο συνθήκες. Την ημέρα που ο ήλιος θερμαίνει το μπαλόνι, η κατάρριψη γίνεται πάνω από τον ήλιο λόγω της τεράστιας αντανάκλασης του ηλιακού φωτός που καθοδηγεί ακριβώς στον στόχο. Αντίστοιχα, τη νύχτα το μπαλόνι είναι πιο ζεστό σε σύγκριση με τον νυχτερινό ουρανό» είπε ο πρώην αξιωματικός επιχειρήσεων και εκπαιδευτής ηλεκτρονικού πολέμου, ο οποίος έχει πραγματοποιήσει 156 αποστολές μάχης με αεροσκάφη F-4G και F-15E.
Ακόμα κι αν το ιπτάμενο αντικείμενο δεν παράγει θερμότητα, ο πύραυλος θα μπορεί να το βρει, καθώς «η σχέση με το περιβάλλον έχει μεγαλύτερη σημασία. Ο τρόπος με τον οποίο καταρρίπταμε τα μπαλόνια την εποχή εκείνη ήταν τα πυρομαχικά εναντίον ενός μπαλονιού υδρογόνου. Αλλά αυτό ήταν πριν από 100 και πλέον χρόνια», πρόσθεσε ο Pietrucha.
Οι ΗΠΑ σκοπεύουν να αγοράσουν 255 τέτοιους πυραύλους μόνο το 2023
Το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ επιδιώκει να προμηθευτεί 255 τέτοιους πυραύλους, έναντι 111,9 εκατομμυρίων δολαρίων, το 2023. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε πύραυλος κοστίζει περίπου 439.000 δολάρια. Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικές εκπτώσεις, ενώ άλλες χώρες πρέπει συνήθως να πληρώσουν παραπάνω για τον σχετικό εξοπλισμό, τα ανταλλακτικά και το κόστος εκπαίδευσης.
Για παράδειγμα, η Μαλαισία προσπάθησε το 2011 να προμηθευτεί μόλις 20 πυραύλους AIM-9X-2, αντί 52.000.000 δολαρίων, αφού συμπεριέλαβε τέτοιου είδους δευτερεύουσες δαπάνες.