To ταξίδι -ή μάλλον η μεταμόρφωση, όπως ο ίδιος την αποκαλεί- του τριπλά ακρωτηριασμένου Κάμερον Κλαπ άρχισε σε ηλικία 15 ετών.
Ήταν 15 Σεπτεμβρίου του 2001 όταν ο νεαρός από το Σαν Λούις Ομπίσπο της Καλιφόρνια παρέα με τον δίδυμο αδελφό του και λιγοστούς φίλους έστησαν ένα αυτοσχέδιο μνημείο προς τιμήν των θυμάτων των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, που συγκλόνισαν τις ΗΠΑ και ολόκληρη την υφήλιο. Για να αντιμετωπίσει το συναισθηματικό φορτίο από την πολύνεκρη τραγωδία, η παρέα των νεαρών το έριξε στο πιοτό. Λίγες ώρες αργότερα, το βράδυ της ίδιας ημέρας, ο Κάμερον απομακρύνθηκε από τους φίλους του και αποκοιμήθηκε εκεί κοντά, στις ράγες. Εκεί ήταν που τον χτύπησε μια εμπορική αμαξοστοιχία. Όταν τελικά ξύπνησε, βρέθηκε στο δωμάτιο ενός νοσοκομείου και αμέσως κατάλαβε ότι είχε χάσει τα πόδια και το δεξί του χέρι μετά από έναν τραυματικό ακρωτηριασμό, που οι περισσότεροι στη θέση του δεν θα είχαν επιβιώσει.
«Δεν θυμάμαι το ατύχημά μου», λέει ο ίδιος. «Κι ίσως αυτό να είναι καλό γιατί πιθανότατα ήταν πολύ οδυνηρό». «Έχασε και τα δυο του πόδια πάνω απ’ το γόνατο, έχασε το χέρι του από το ύψος του ώμου, μια πραγματική τραγική κατάσταση», λέει για τον νεαρό ακρωτηριασμένο ο αντιπρόεδρος του τμήματος Προσθετικών Άκρων της Hanger Clinic, Κέβιν Κάρολ.
Μετά το ατύχημα οι γιατροί του είπαν ότι δεν πρόκειται να ξαναπερπατήσει και γι’ αυτό καλύτερα να βρει ένα «καλό αναπηρικό αμαξίδιο». Αλλά ο 35χρονος σήμερα Κάμερον δεν το έβαλε κάτω. Μόλις πέντε μήνες μετά τον ακρωτηριασμό του περπατούσε μόνος του με προσθετικά άκρα αποφασισμένος να μην τον στοιχειώσει το τραυματικό παρελθόν. «Ήμουν πάντα μαχητής, πολύ αποφασιστικός χαρακτήρας κι αυτό ήταν μια νέα πρόκληση για μένα», λέει. «Τώρα είμαι εντελώς ανεξάρτητος. Οδηγώ αυτοκίνητο, ζω με τις δικές μου δυνάμεις», λέει. «Αυτός ο τύπος είναι φτιαγμένος από άλλα υλικά», συμπληρώνει ο Κάρολ.
Διαψεύδοντας όλα τα προγνωστικά ο Κάμερον επανήλθε στον αθλητικό τρόπο ζωής που είχε συνηθίσει πριν το ατύχημα: κάνει σερφ, σκι και snowboarding, τρέχει σε μαραθώνιους με τα προσθετικά του άκρα και ταξιδεύει σ’ ολόκληρες τις ΗΠΑ διηγούμενος την απίστευτη ιστορία επιβίωσής του σε άλλους ακρωτηριασμένους, σε βετεράνους πολέμων, σε εφήβους και μέλη της ιατρικής κοινότητας. «Όταν συναντώ νέους ακρωτηριασμένους, το πρώτο που κάνω είναι να τους συγχαρώ που επέζησαν και να τους καλωσορίσω στο “κλαμπ”. Όλη μου η προσπάθεια εστιάζεται στο να τους διαβεβαιώσω ότι όσο δύσκολο και αν φαίνεται αυτό που αντιμετωπίζουν, υπάρχουν άνθρωποι δίπλα τους πρόθυμοι να τους βοηθήσουν. Δεν είναι το τέλος του κόσμου, αλλά μια νέα αρχή.
Πριν από λίγες μέρες, στις 13 Ιουνίου, παρέλαβε μάλιστα το πτυχίο του στην Κοινωνιολογία, σπουδές που ολοκλήρωσε μετ' επαίνων στο Κρατικό Πολυτεχνικό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. «Χρησιμοποιώ τις εμπειρίες μου απ’ όλα όσα πέρασα για να δώσω ελπίδα, να δείξω ότι όλα είναι εφικτά. Η αποφοίτησή μου είναι ένα νέο κεφάλαιο της προσωπικής μου ιστορίας. Μου έλεγαν δεν θα ξαναπερπατήσω, αλλά εγώ πήγα περπατώντας με τα υπερσύγχρονα προσθετικά μου άκρα να παραλάβω το πτυχίο», λέει.
Ο βασικός του στόχος, τώρα, είναι να αποκτήσει άδεια συμβούλου για να συνεχίσει να βοηθάει άλλους ακρωτηριασμένους. «Η ζωή μου σήμερα είναι ένα θαύμα», λέει.