Πιο εύκολα τελικά από ότι αρχικά φαινόταν επανεξελέγη η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η ισχνή πλειοψηφία των 20 ψήφων του 2019 μετατράπηκε σε μια σχετικά άνετη νίκη με 40 ψήφους περισσότερες από το ελάχιστο όριο των 361. Τα δημοσιεύματα που την έφερναν να δυσκολεύεται ή και να χάνει την ψηφοφορία διαψεύσθηκαν πλήρως και έτσι η 65χρονη Γερμανίδα πολιτικός θα έχει μια δεύτερη θητεία στην ηγεσία του εκτελεστικού βραχίονα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτή η άνετη επικράτηση της Φον ντερ Λάιεν χρειάστηκαν κάποιοι πολύ ευαίσθητοι και λεπτοί χειρισμοί απέναντι στις ηγεσίες των ευρωομάδων που δεν ανήκαν στον στενό κοινοβουλευτικό πυρήνα των υποστηρικτών της. Το επιτελείο της γνώριζε καλά ότι δεν θα αρκούσε η υποστήριξη μόνο από την ευρωομάδα της που είναι το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, από τους Σοσιαλιστές και τους Φιλελεύθερους του Renew Europe. Τις ευρωομάδες δηλαδή που την υποστήριξαν το 2019 και σήκωσαν το κύριο βάρος της κοινοβουλευτικής υπεράσπισης των επιλογών της Κομισιόν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτή τη φορά έπρεπε να βρεθούν ψήφοι και από άλλες ευρωομάδες, διότι το Renew Europe είχε χάσει 20 έδρες, κυρίως λόγω της καθίζησης του ευρωλίστας Ensemble του Εμανουέλ Μακρόν.
Το επιτελείο της Φον ντερ Λάιεν έθεσε σε εφαρμογή ένα ιδιοφυές σχέδιο. Διέρρευσε πως υπάρχουν συζητήσεις με την ευρωομάδα των ευρωσκεπτικιστών του ECR, των “Συντηρητικών και Ρεφορμιστών”, και ειδικά με την πιο ισχυρή οντότητα εκεί που είναι η Ιταλίδα Πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι. Στην πραγματικότητα όμως δεν υπήρξαν ποτέ σοβαρές διαπραγματεύσεις μαζί τους από την πλευρά της Φον ντερ Λάιεν, διότι υπήρχε η επίγνωση ότι τυχόν στήριξη από μια σκληρή δεξιά ευρωομάδα θα δημιουργούσε φυγόκεντρες τάσεις στο δικό της στρατόπεδο και κυρίως στους Σοσιαλιστές και τους Φιλελεύθερους. Οι φήμες όμως ότι μπορεί να υπάρξει στήριξη της Φον ντερ Λάιεν από τη Μελόνι λειτούργησε ως μια αριστοτεχνική μπλόφα, αφού ξύπνησε τα αντανακλαστικά της ευρωομάδας των Πράσινων, οι οποίοι φοβήθηκαν ότι η Γερμανίδα πολιτικός θα δεχόταν να υπάρξουν την ερχόμενη πενταετία σημαντικές υποχωρήσεις στην Πράσινη Συμφωνία ώστε να μπορέσει να πάρει τη θετική ψήφο του ECR και των “Αδερφών της Ιταλίας” της Μελόνι.
Αποτέλεσμα τελικά αυτής της πολιτικής κίνησης ματ από την Φον ντερ Λάιεν ήταν να κερδίσει τη θετική ψήφο της ευρωομάδας των Πρασίνων και να αυξήσει έτσι το “συμπολιτευτικό στρατόπεδο” σε τέσσερα κόμματα. Και μάλιστα τα τέσσερα κόμματα του στενού πυρήνα του φιλοευρωπαϊκού δημοκρατικού τόξου στην Ευρώπη. Οι Κεντροδεξιοί, οι Σοσιαλιστές, οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι υπερψήφισαν τελικά την υποψηφιότητα της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ενώ απέναντί της βρέθηκαν η Ευρωπαϊκή Αριστερά, συμπεριλαμβανομένου του Σύριζα, οι ευρωσκεπτικιστές της υπερσυντηρητικής Δεξιάς, και η ευρωπαϊκή Ακροδεξιά.
Αυτό που πέτυχε η Φον ντερ Λάιεν με την έξυπνη τακτική της ήταν να ενώσει τις πολιτικές δυνάμεις που συμφωνούν σε γενικές γραμμές για τις ευρωπαϊκές αξίες, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και το πως θέλουν να προχωρήσει στο μέλλον η Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην “αντιπολίτευση” έμειναν οι δυνάμεις που δεν πιστεύουν ουσιαστικά στις κοινές ευρωπαϊκές αξίες της ελεύθερης οικονομίας και του κράτους δικαίου. Που δεν πιστεύουν στο ευρωπαϊκό όραμα. Αυτή η “υγειονομική ζώνη” αποτελεί μια πυξίδα και για άλλες πολιτικές αναμετρήσεις σε σημαντικές χώρες της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά το αποτέλεσμα των γαλλικών βουλευτικών εκλογών, ο Εμανουέλ Μακρόν απηύθυνε έκκληση σε αυτά ακριβώς τα κόμματα του φιλοευρωπαϊκού δημοκρατικού τόξου να αναζητήσουν συναινέσεις για το σχηματισμό της νέας Κυβέρνησης στη Γαλλία. Ζήτησε ουσιαστικά ο Γάλλος Πρόεδρος την περιθωριοποίηση της Ακροδεξιάς της Μαρίν Λεπέν αλλά και της αντιευρωπαϊκής “Ανυπότακτης Γαλλία” του Ζαν-Λικ Μελανσόν.
Το παράδειγμα της “Συμμαχίας Φον ντερ Λάιεν” και του ρεπουμπλικανικού τόξου του Μακρόν θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους και στην Ελλάδα οι υποψήφιοι για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Οι ιδέες για “ενιαίο μέτωπο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς” μπορεί να ακούγονται όμορφα σε ορισμένα αυτιά των ψηφοφόρων αυτού του χώρου, διότι στο μυαλό των περισσοτέρων κυριαρχεί η ακατέργαστη ορμή για το “πως θα νικηθεί ο Μητσοτάκης”. Παρόμοιο κίνητρο είχαν και τα γαλλικά κόμματα της Αριστεράς και συνασπίσθηκαν στις βουλευτικές εκλογές “για να νικήσουν τον Μακρόν”. Τα πρόσφατα όμως αποτελέσματα στη γαλλική Εθνοσυνέλευση έδειξαν ότι δεν πιστεύουν όλοι στην Αριστερά στις ίδιες αξίες. Ο Μελανσόν θέλει να διαλύσει την Ευρωπαϊκή Ένωση και να συνθηκολογήσει η Ουκρανία στη Ρωσία. Πολύ μακριά όλα αυτά από τις ευρωπαϊκές αξίες. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι φιλοευρωπαίοι Γάλλοι Κεντροαριστεροί βλέπουν πλέον πως η συμπαράταξη με την αντιευρωπαϊκή -και εντέλει αντοδημοκρατική- Αριστερά του Μελανσόν και των ομοίων του είναι τοξική και αρχίζουν να διαχωρίζουν ένας-ένας τη θέση τους.
Στην Ελλάδα ευτυχώς δεν υπάρχουν αντίστοιχα κοινοβουλευτικά αδιέξοδα όπως της Γαλλίας. Οι εσωκομματικές εκλογές όμως στο ΠΑΣΟΚ έχουν μεγάλη πολιτική σημασία. Διότι εντέλει θα κριθεί εάν το ΠΑΣΟΚ θα παραμείνει στο φιλοευρωπαϊκό μέτωπο, όπως έκανε με μεγάλο εκλογικό κόστος στα πολύ δύσκολα χρόνια των μνημονίων, ή θα μετακινηθεί προς την αντιευρωπαϊκή Αριστερά “για να μπορέσει να ρίξει τον Μητσοτάκη”.
Την περασμένη Πέμπτη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν με θέρμη την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ενώ οι ευρωβουλευτές του Σύριζα την καταψήφισαν. Κάποια δε στέλεχη του Σύριζα, όπως ο βουλευτής Κώστας Μπάρκας, μέμφθηκαν τους ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ για αυτή τους την επιλογή. Όσο λοιπόν και να αναζητούν κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ μια ευκαιριακή συμπόρευση με τον Σύριζα, θα πρέπει να κοιτάξουν πολύ σοβαρά τις εξελίξεις στο Ευρωκοινοβούλιο και τη Γαλλία. Το φιλοευρωπαϊκό δημοκρατικό τόξο δεν έχει χώρο για τα τοξικά άκρα.