Την εμπειρία – για την ακρίβεια έναν κεραυνό – που έμελλε να του αλλάξει τη ζωή και να τον μετατρέψει εν μιά νυκτί σε πιανίστα, μολονότι δεν γνώριζε να διαβάζει νότες ή να συνθέτει μουσική, περιέγραψε ένας Αμερικανός ορθοπεδικός χειρουργός.
Ο Τόνι Τσικορία βρισκόταν σε τηλεφωνικό θάλαμο στο Σλίπι Χόλοου Λέικ της πολιτείας της Νέας Υόρκης όταν χτύπησε ο κεραυνός και το ρεύμα διαπέρασε το σώμα του. Από εκείνη τη στιγμή απέκτησε μια εμμονή με την κλασική μουσική και χρόνια αργότερα έμαθε να συνθέτει δικά του τραγούδια αν και δεν είχε καμία εμπειρία με μουσικά όργανα. «Απέκτησα αυτή την απίστευτη επιθυμία να ακούω κλασική μουσική. Αγόρασα λοιπόν ένα CD του φημισμένου Ρώσου πιανίστα Βλαντιμιρ Ασκενάζι να παίζει Σοπέν και το άκουγα ολημερίς», είπε σε podcast του Vice Media. «Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι δεν μου αρκούσε μόνον να ακούω, αλλά ότι έπρεπε να μάθω πώς να παίζω αυτή τη μουσική».
Ο χειρουργός είπε ότι «τα χέρια του δεν είχαν ιδέα τι να κάνουν» και βάλθηκε να μάθει, όταν είδε ένα όνειρο, που όπως κι ο κεραυνός, του άλλαξε τη ζωή. «Έβλεπα τον εαυτό μου να παίζει επί σκηνής και τον παρακολουθούσα», είπε για την εμπειρία που είχε το 1994. «Και καθώς ήμουν στη σκηνή συνειδητοποίησα ότι δεν έπαιζα κάποιου άλλου τη μουσική, αλλά τη δική μου».
Η «σονάτα του κεραυνού»
Ο γιατρός -ηλικίας γύρω στα 40 την εποχή εκείνη - δεν ήξερε πώς να μεταφέρει στο χαρτί τη μελωδία που στροβίλιζε διαρκώς στο μυαλό του, όποτε καθόταν στο πιάνο. Κι έτσι αποτάνθηκε σε δάσκαλο μουσικής και εξασκούταν κάθε πρωί προτού πάει στη δουλειά του. Επτά μήνες αργότερα είχε συνθέσει τη «Σονάτα του Κεραυνού».
Όταν έγινε γνωστή η περίπτωσή του μετά από δημοσίευμα του New Yorker οι επικεφαλής του τμήματος Μουσικής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης του ζήτησαν να παίξει ένα κοντσέρτο. Και πράγματι, τον Ιανουάριο του 2008, 14 χρόνου αφότου τον χτύπησε ο κεραυνός, διεθνή ΜΜΕ όπως το BBC και η γερμανική κρατική τηλεόραση κατέγραψαν το κοντσέρτο του Τσικορία, που παρακολούθησαν χιλιάδες άνθρωποι. «Ήταν τρομακτικό. Δεν ξέρω πώς κατόρθωσα να μην το βάλω στα πόδια», παραδέχεται. «Αλλά στο τέλος τα κατάφερα . Κάθισα κι έπαιξα τη μελωδία όπως την άκουσα στο όνειρό μου. Είχε παίξει επιτέλους μπροστά σε κοινό την Σονάτα του Κεραυνού»…