Μπορεί η απόφαση που καταδίκασε τη Μαρίν Λεπέν και την «πέταξε» εκτός εκλογικής κούρσας στις προσεχείς προεδρικές εκλογές στη Γαλλία να είναι σωστή και δίκαιη.
Το ζήτημα είναι μήπως, ταυτόχρονα, αποδειχθεί πολιτικά ατελέσφορη… Κι αν στο κοντινό μέλλον βγάλει την εμβληματικότερη εκπρόσωπο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη ακόμη πιο ενισχυμένη και επικίνδυνη…
Δεν το είδαμε και με τον Τραμπ; Οι διώξεις τον… ατσάλωσαν, τον κατέστησαν ακόμη πιο προκλητικό, επικίνδυνο, απρόβλεπτο, επιθετικό. Και για τους πολιτικούς αναλυτές του «φαινομένου» του, η αίσθηση του «διωκόμενου» από το «σύστημα» του επέτρεψαν να επανακάμψει περισσότερο αλαζονικός και πανίσχυρος…
Θα πείτε, «και τι έπρεπε να κάνει η Δικαιοσύνη με τα παραπτώματα της Λεπέν, να κάνει τα στραβά μάτια και να την αφήσει ακαταδίωκτη; Όχι φυσικά, και δεν αμφισβητούμε καν ότι «υπάρχουν δικαστές στο Παρίσι» που δεν θα ανέχονταν την οποιαδήποτε άνωθεν πολιτική για να εξουδετερωθεί (προσώρας…) η ακροδεξιά πολιτικός. Επειδή όμως… σ’ αυτόν τον κόσμο ζούμε όλοι, γνωρίζουμε ότι πάντα υπάρχουν «λεπτές εσωτερικές ισορροπίες και διαδικασίες» που μπορούν «διακριτικά» να ισχύσουν για να αποφευχθεί το «χείρον». Η επί της ουσίας, δηλαδή, ενίσχυση του προφίλ και της απήχησης της λαϊκίστριας Λεπέν… Δεν θα της στερήσει τις «αιτίες σαγήνης» που ασκεί στον κόσμο, αλλά ούτε και τα ερείσματα στην κοινωνία που επί δεκαετίες καλλιεργεί.
Είναι πολύ πιθανό ενδεχόμενο, κατά τους Γάλλους αναλυτές, η δίωξη και ο αποκλεισμός της από τις προσεχείς εκλογές να εκληφθεί από τους οπαδούς και ψηφοφόρους της ως απόδειξη ότι «δικάζουν οι ελίτ για να παραμείνουν στην εξουσία τους, και δικάζονται οι ''εγκαταλελειμμένοι'' και αγανακτισμένοι με τη δίωξη της ηγέτιδάς τους». Και δεν είναι λίγοι αυτοί... Στις περασμένες εκλογές η Λεπέν πήρε 12 εκατομμύρια ψήφους, και σήμερα οι δημοσκοπήσεις τους υπολογίζουν λίγο πάνω από 16 εκατομμύρια!
O λαϊκισμός δεν αντιμετωπίζεται με δικαστικές αποφάσεις, όσο και αν αυτές βραχυπρόθεσμα ικανοποιούν την κοινωνία. Έχουμε κι εμείς εδώ ιδίαν… πικρά πείρα.
Μπορεί ο ακροδεξιός (και εγκληματικός, στη συγκεκριμένη περίπτωση) λαϊκισμός της «Χρυσής Αυγής» να εξαρθρώθηκε με την καταδίκη της και τη φυλάκιση στελεχών της, αλλά δεν… ξερίζωσε τις ρίζες του. Από αυτές, έστω παραλλαγμένα, ξεφύτρωσαν ένα σωρό παραφυάδες, κακέκτυπα, επικίνδυνα στην όποια δυναμική τους ακραία κόμματα, με… μπροστάρη τον Βελόπουλο και την «Ελληνική Λύση» του. Και από δίπλα θρησκόληπτοι «ηγέτες» εθνικιστικών και φανατικών κομματιδίων, που μπορεί επί του παρόντος να θεωρούνται «γραφικά», αλλά «αύριο», σε μια εντελώς διαφορετικά διαμορφωμένη πολιτική πραγματικότητα και με έναν λαοπλάνο ηγέτη που θα συσπειρώσει όλους τους, μην εκπλαγείτε αν προκύψουν τερατογενέσεις…
Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του λαϊκισμού και της τοξικότητάς του επιτυγχάνεται μόνο με πολιτικά μέσα που, δυστυχώς, δεν φαίνεται να υπάρχουν και σε εμάς και στην Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως. Και στο περιβάλλον αστάθειας και πολιτικής αβεβαιότητας που ζούμε, που μας κάνει όλους ευάλωτους και, συναισθηματικά, έρμαια, το τελευταίο που μας χρειάζεται είναι το… «κερασάκι» του λαϊκισμού.