Στροφή προς τα δεξιά έκανε η Γερμανία στις χθεσινές εκλογές, όμως η ακροδεξιά δεν έκανε το άλμα που ήλπιζαν κάποιοι και ο μέλλων Καγκελάριος δηλώνει την πίστη του στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και την σταδιακή απεξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτή τη φορά οι δημοσκοπήσεις προέβλεψαν με μεγάλη ακρίβεια το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών. Σύμφωνα με τα προσωρινά αποτελέσματα, οι Χριστιανοδημοκράτες αναδείχθηκαν μεν πρώτο κόμμα, με το ισχνό όμως ποσοστό του 28,5% και λαμβάνουν 208 έδρες. Η ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) αναρριχήθηκε στη δεύτερη θέση με 20,8% και 152 έδρες. Οι Σοσιαλδημοκράτες έπεσαν 9 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις εκλογές του 2021 φτάνοντας στο 16,4% και τις 120 έδρες. Οι Πράσινοι έχασαν 3 μονάδες και πήγαν στο 11,6% και τις 85 έδρες, ενώ οι Φιλελεύθεροι καταποντίστηκαν στο 4,3% και μένουν εκτός Κοινοβουλίου. Σημαντικά ενισχυμένη η Αριστερά (Die Linke) με άνοδο 4 σχεδόν μονάδων στο 8,8% και τις 64 έδρες. Εκτός της Bundestag μένει τελικά το εθνικολαϊκιστικό κόμμα της Σάρα Βάγκενκνεχτ με 4,97%.
Ο ηγέτης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Φρίντριχ Μερτς θα είναι ο επόμενος Καγκελάριος, ενώ είναι μονόδρομος πλέον η συγκρότηση κυβέρνησης συνασπισμού με τους ηττημένους Σοσιαλδημοκράτες. Θα πρόκειται για ένα πολύ πικρό ποτήρι για το παραδοσιακό κεντροαριστερό κόμμα της Γερμανίας, όμως η αίσθηση του εθνικού καθήκοντος είναι βέβαιο ότι θα επικρατήσει στους κόλπους των Σοσιαλδημοκρατών του SPD. Εάν αρνηθούν την κυβερνητική συνεργασία με τους Χριστιανοδημοκράτες του CDU/CSU, τότε η μοναδική άλλη περίπτωση διακυβέρνησης θα είναι μια συνεργασία της Δεξιάς με την Ακροδεξιά, κάτι που είναι αδιανόητο για τους Σοσιαλδημοκράτες να το επιτρέψουν ή να το διευκολύνουν. Σε αντίθεση με κάποιο άλλο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στα δικά μας μέρη. Η ειρωνεία πάντως της Ιστορίας είναι πως ένας κυβερνητικός συνασπισμός ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλδημοκράτες δεν μπορεί πλέον να αποκληθεί “Μεγάλος Συνασπισμός”, όπως συνέβη υπό την Άνγκελα Μέρκελ από το 2013 έως το 2021, καθώς το SPD είναι πλέον τρίτο κόμμα.
Οι διαπραγματεύσεις βέβαια ανάμεσα στο CDU/CSU και το SPD δεν θα είναι καθόλου εύκολες. Οι θέσεις των δύο κόμματων είναι εκ διαμέτρου αντίθετες σε πολλά κρίσιμα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα. Η μεταναστευτική/προσφυγική κρίση, οι απαραίτητες οικονομικές μεταρρυθμίσεις, η ενεργειακή πολιτική, το ζήτημα ταμπού της συνταγματικής επιταγής για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, η αντιμετώπιση της εγκληματικότητας αλλά και το μέγεθος και το είδος της αμυντικής ενίσχυσης της Ουκρανίας θα βρίσκονται ψηλά στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων ανάμεσα στα δύο κόμματα.
Οι Γερμανοί πολίτες προσήλθαν μαζικά στις κάλπες, με τη συμμετοχή να υπερβαίνει το 82%, και έδειξαν ότι αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα των στιγμών για τη χώρα τους, αλλά και για την Ευρώπη. Ο Σοσιαλδημοκράτης Καγκελάριος Όλαφ Σολτς αποχωρεί έχοντας καταγράψει τα χαμηλότερα μεταπολεμικά ποσοστά αποδοχής για Γερμανό Καγκελάριο, παρότι δεν είναι αντιπαθής ως πρόσωπο. Ο Φρίντριχ Μερτς δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής και χρεώνεται το πολιτικό φάουλ της καταθέσης νομοθετικής πρωτοβουλίας στο Κοινοβούλιο με τη συναίνεση του ακροδεξιού AfD. Είναι όμως πολύ καλός γνώστης των οικονομικών θεμάτων και έχει εργαστεί με επιτυχία και στον ιδιωτικό τομέα. Ιδιαίτερα θαρραλέες και ενθαρρυντικές ήταν οι πρώτες δηλώσεις του μετά την ανακοίνωση των προσωρινών αποτελεσμάτων. Ο μέλλων Καγκελάριος της Γερμανίας είπε ξεκάθαρα πως η Ευρώπη πρέπει σταδιακά να καταστεί ανεξάρτητη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς οι ΗΠΑ, τουλάχιστον υπό την Προεδρία Τραμπ, δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για την Ευρώπη.
Μπορούμε συμπερασματικά να πούμε πως το ποτήρι είναι μισογεμάτο για τη Γερμανία με τα αποτελέσματα των εκλογών. Η συγκρότηση μιας σταθερής κυβέρνησης είναι ορατή και ρεαλιστική, ενώ η Γερμανία αναμένεται να ενισχύσει ή και να επανακτήσει το ειδικό της βάρος στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Η μεγάλη άνοδος ενός εθνικιστικού και φιλορωσικού κόμματος είναι μεν μια ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη, φάνηκε όμως ότι υπάρχουν ισχυρά αντίβαρα στο δημοκρατικό φιλοευρωπαϊκό τόξο. Ακόμη και στον χώρο της Αριστεράς, τη μάχη κέρδισε η Die Linke που διατηρεί μια ελάχιστη ευρωπαϊκή ταυτότητα, ενώ έμεινε εκτός Κοινοβουλίου το φιλορωσικό κόμμα της Βάγκενκνεχτ.
Είναι προφανές ότι η Γερμανία έχει σοβαρά πολιτικά και οικονομικά προβλήματα. Η άλλοτε οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης βρίσκεται σε ύφεση τα δύο τελευταία χρόνια, ενώ η τεράστιας εθνικής σημασίας αυτοκινητοβιομηχανία της κλυδωνίζεται από τον ισχυρό ανταγωνισμό της ηλεκτροκίνητης μετάβασης από την Κίνα και την Tesla. Η μεταναστευτική/προσφυγική κρίση και τα συσχετιζόμενα τρομοκρατικά χτυπήματα απαιτούν δύσκολες αποφάσεις στα όρια του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Τα δε κόμματα του επικείμενου κυβερνητικού συνασπισμού δεν αθροίζουν μαζί ούτε το 20% στην ψήφο των νέων έως 25 ετών. Φαίνεται όμως ότι υπάρχει η γνώση και η σύνεση στις ηγεσίες των κομμάτων του φιλοευρωπαϊκού τόξου για να βγάλουν τη χώρα από το σημερινό τέλμα. Απομένει να το αποδείξουν και την πράξη.