Η εξόντωση των Αρμενίων την τριετία 1915-18 από τις οθωμανικές Αρχές ήταν η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα.
Η συστηματική εξόντωση των Αρμενίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έγινε κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Το ειδεχθές σχέδιο του υπουργού Εσωτερικών, Ταλαάτ Πασά, μπήκε σε εφαρμογή στις 24 Απριλίου του 1915, με τη σύλληψη 250 επιφανών Αρμενίων στην Κωνσταντινούπολη, οι οποίοι εκτελέστηκαν το ίδιο βράδυ. Έτσι, η ημερομηνία αυτή καθιερώθηκε ως Ημέρα Μνήμης για την Αρμενική Γενοκτονία.
Σφαγές Αρμενίων είχαν γίνει και νωρίτερα επί σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β', την περίοδο 1894-96, με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων. Οι πλέον εκτεταμένες σφαγές Αρμενίων αποδίδονται στο κίνημα των Νεότουρκων, οι οποίοι ανέβηκαν στην εξουσία το 1908. Παρά τις ελπίδες για μια αλλαγή, το νέο καθεστώς προέβη σε νέους διωγμούς των Αρμενίων τον Απρίλιο του 1909 στα Άδανα και την ευρύτερη περιοχή της Κιλικίας.
Ωστόσο, η συστηματική εξόντωση των Αρμενίων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήρθε κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι ο αριθμός των νεκρών ήταν από 600.000 ως 800.000, ενώ δυτικές και αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων στο 1.500.000.
Η Τουρκία, διάδοχο κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αρνείται την ύπαρξη γενοκτονίας και ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχε εξόντωση, αλλά εκτοπισμός πληθυσμού. Επίσης, υποστηρίζει ότι οι Αρμένιοι αντάρτες τάχθηκαν στο πλευρό των ρωσικών στρατευμάτων κατά την εισβολή τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Άλλοι αρνητές υποστηρίζουν πως δεν υπήρξαν ενέργειες οι οποίες έχουν σκοπό την εξολόθρευση, άρα δεν μπορεί να υφίσταται ο όρος γενοκτονία.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και με τον ίδιο τρόπο με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλαδή των Ελλήνων και των Ασσυρίων.
Εκτός από τη δολοφονία ανθρώπων, η γενοκτονία περιλάμβανε και την απαγωγή γυναικών και παιδιών τα οποία εξισλαμίζονταν, άλλαζαν ονόματα και ενσωματώνονταν σε νοικοκυριά μουσουλμάνων ως σύζυγοι ή σκλάβοι. Πόλεις όπως η Χαρπούτ και η Μεζρέ είχαν γίνει κέντρα εμπορίας Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων σκλάβων.
Μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, στα εδάφη της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που κατέλαβαν οι σύμμαχοι απελευθερώθηκαν πάνω από 90.000 ορφανά Αρμενίων από την Τουρκία, τη Συρία, την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Αρμενία και τη Γεωργία.
Γενοκτονία Αρμενίων: Οι ΗΠΑ προστίθενται στη λίστα των χωρών που την έχουν αναγνωρίσει
Πάνω από 30 χώρες έχουν αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων (κατά αλφαβητική σειρά στα αγγλικά): Αργεντινή, Αυστρία, Βέλγιο, Βολιβία, Βραζιλία, Καναδάς, Χιλή, Κύπρος, Τσεχία, Δανία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ιταλία, Λετονία, Λίβανος, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Παραγουάη, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρωσία, Σλοβακία, Σουηδία, Ελβετία, Συρία, Βατικανό, ΗΠΑ, Ουρουγουάη και φυσικά η ίδια η Αρμενία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής προχώρησαν στην επίσημη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων πέρσι. Αν και είχε ψηφιστεί από τη Γερουσία το 2019, δεν την είχε υπογράψει ο πρώην πρόεδρος, Ντόναλντ Τράμπ.
Η Γενοκτονία των Αρμενίων έχει αναγνωρισθεί από την Ελληνική Βουλή το 1996, και στη Γαλλία από το 2016 χαρακτηρίζεται έγκλημα η άρνησή της.
Αναγνώριση της γενοκτονίας υπάρχει από διεθνείς οργανισμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) ,το Συμβούλιο της Ευρώπης και η Κοινή Αγορά του Νότου (Mercosur). Επίσης, την έχουν αναγνωρίσει τέσσερις περιοχές της Ισπανίας (Βασκονία, Καταλονία, Βαλεαρίδες Νήσοι, Ναβάρα), η Σκωτία, η Ουαλία και η Βόρειος Ιρλανδία από τη Μεγάλη Βρετανία και δύο περιοχές της Αυστραλίας (Νέα Νότιος Ουαλία και Νότια Αυστραλία).