Ο Ερίκ Ζεμούρ πυροδότησε κύμα εικασιών ότι θα εκτοπίσει την Μαρίν Λεπέν και θα αναλάβει αυτός τα ηνία της γαλλικής ακροδεξιάς τον περασμένο Σεπτέμβριο όταν συναντήθηκε με τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν κάνοντας την είσοδό του στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Αλλά η προγραμματισμένη ευρωπαϊκή περιοδεία του αμφιλεγόμενου ακροδεξιού σχολιαστή και τηλεαστέρα σημαδεύτηκε από ανατροπές και ακυρώσεις: το φημισμένη Royal Institution of London ακύρωσε μια εκδήλωση προγραμματισμένη για την Παρασκευή κι οι Αρχές στη Γενεύη απέρριψαν το αίτημα του Ζεμούρ να πραγματοποιήσει μια διάσκεψη σε πολυτελές εστιατόριο την ερχόμενη εβδομάδα, ενώ το επιτελείο του ανέβαλε πρόσφατα μια επίσκεψη στις Βρυξέλλες επικαλούμενο «θέματα ημερολογίου».
Εμπόδια που αναφύονται σε μια περίοδο που ο Ζεμούρ βλέπει τα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις να σταθεροποιούνται σύμφωνα με μέσο όρο δημοσκοπήσεων του Politico, μετά την εντυπωσιακή άνοδό του, που προκάλεσε έντονη ανησυχία στο στρατόπεδο της Λεπέν - και όχι μόνο. Ο Ζεμούρ δεν έχει ακόμη ανακοινώσει ότι θα κατεβεί υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές της ερχόμενης άνοιξης, αλλά υπόσχεται ριζοσπαστική προσέγγιση στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, αν αλώσει το Ελυζέ και γίνει ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας, με επανεισαγωγή των συνοριακών ελέγχων, αναστολή για μια διετία των κανόνων για ελεύθερη μετακίνηση στη ζώνη Σένγκεν και ότι θα αγνοεί τα ψηφίσματα του ΕΔΑΔ και του δικαστηρίου της ΕΕ σε θέματα που αφορούν στο μεταναστευτικό και τις κρατικές επιδοτήσεις.
Στις δημοσκοπήσεις ο Εμανουέλ Μακρόν προηγείται σταθερά, ενώ Λεπέν και Ζεμούρ εμφανίζονται να διαγκωνίζονται για μια θέση στον β΄ γύρο των προεδρικών εκλογών. Αν και γνωστός στο γαλλικό τηλεοπτικό κοινό ο Ζεμούρ είναι σχετικά νέο πρόσωπο στην πολιτική σκηνή της χώρας και κάνει τα πρώτα του βήματα στην προσπάθεια οικοδόμησης δικτύου συμμαχιών στην Ευρώπη, μια προσπάθεια που τον έχει φέρει σε τροχιά σύγκρουσης με την Λεπέν, ο Εθνικός Συναγερμός της οποίας μοχθεί να χτίσει έναν λαϊκιστικό, εθνικιστικό συνασπισμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μετά την αναβολή του ταξιδιού του στις Βρυξέλλες, ο Ζεμούρ αναμένεται να επισκεφθεί τον Ιανουάριο τη βελγική πρωτεύουσα προκειμένου να συναντηθεί με ηγετικά επιχειρηματικά στελέχη και υποστηρικτές – επισήμως στο πλαίσιο μιας περιοδείας προώθησης του τελευταίου του βιβλίου με τίτλο «Η Γαλλία δεν έχει πει την Τελευταία της Λέξη». Ο Ζεμούρ φαίνεται ότι διαθέτει έναν μικρό κύκλο αφοσιωμένων οπαδών στις Βρυξέλλες, μεταξύ των οποίων και ο πρώην γερουσιαστής του κεντροδεξιού Μεταρρυθμιστικού Κινήματος, Αλέν Ντεστέξ. Ο τελευταίος, δημιούργησε ομάδα οπαδών του ακροδεξιού τηλεαστέρα στο Facebook, κι όπως είπε ο Ζεμούρ «έχει υποστηριτκές στη γαλλική κοινότητα, αλλά όχι μεταξύ των ευρωπαϊστών και των φεντεραλιστών».
Το ημερολόγιο του Ζεμούρ γεμίζει με ακυρώσεις
Ο «Τραμπ της Γαλλίας», όπως αποκαλούν διεθνή ΜΜΕ τον Ζεμούρ, περίμενε να μιλήσει σε αρκετές εκατοντάδες μέλη της γαλλόφωνης κοινότητας του Λονδίνου, αλλά η ακύρωση της τελευταίας στιγμής της εκδήλωσης από το Royal Institution αποτέλεσε πλήγμα για το επιτελείο του, που λέει ότι θα μηνύσει την οργάνωση διεκδικώντας αποζημίωση. Στη Γενεύη η απόφαση του αριστερού δημοτικού συμβουλίου να απαγορέψει στον Ζεμούρ να μιλήσει στο εστιαστόριο Eaux-Vives πυροδότησε ολόκληρη συζήτηση για την ελευθερία του λόγου με τη Le Temps να σημειώνει σε άρθρο γνώμης: «είναι σημάδι ζωτικότητας ότι ορισμένοι απογοητεύονται από την επίσκεψη του πιθανού προεδρικού υποψηφίου, αλλά αποτελεί πλήγμα για την ελευθερία της έκφρασης να θεωρούν οι δημόσιες Αρχές ότι έχουν το δικαίωμα να λογοκρίνουν τον ταραχοποιό».
Στη Γαλλία ο δημοφιλής στους κύκλους της ακροδεξιάς τηλεπαρουσιαστής και συγγραφέας γνωρίζει την αποθέωση από οπαδούς του. Τα εισιτήρια για τα συνέδριά του για την ταυτότητα και την πολιτική στη χώρα εξαντλούνται εν ριπή οφθαλμού, αλλά μετρά ήδη δύο καταδίκες για υποκίνηση μίσους, ενώ δικάστηκε και αυτή την εβδομάδα επειδή αποκάλεσε «κλέφτες, δολοφόνους και βιαστές» τους ανήλικους ασυνόδευτους αλλοδαπούς από τηλεοράσεως. Στο εξωτερικό, ωστόσο, ο Ζεμούρ δεν μπορεί να υπολογίζει σε ανάλογη μεταχείριση, λέει στο Politico, ηγετικό στέλεχος του Εθνικού Συναγερμού της Λεπέν, εξοικειωμένο με την ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή: «οι καταδίκες του δεν κάνουν καλή εντύπωση ειδικά στις χώρες του ευρωπαϊκού βορρά ή την Ολλανδία. Στη Γαλλία πολιτικοί αντιμετωπίζουν διαρκώς δικαστικές κατηγορίες κι ο κόσμος το συνηθίζει».
Προσπάθειες για οικοδόμηση συμμαχιών
Όταν ο Βίκτορ Όρμπαν υποδέχθηκε τον Σεπτέμβριο τον Ζεμούρ στη Βουδαπέστη, πολλοί στη Γαλλία θεώρησαν ότι αμφιλεγόμενος τηλεαστέρας είναι η νέα υπολογίσιμη δύναμη της ακροδεξιάς. Ο Ζεμούρ λέει ότι θέλει να χτίσει σημασία με την Ομάδα Βίσεγκραντ, δηλαδή την Πολωνία, την Ουγγαρία, τη Σλοβακία και την Τσεχία, για να προασπίσουν τη «χριστιανική, ελληνορωμαϊκή ταυτότητα της Ευρώπης». Κατά την επίσκεψή του στην Ουγγαρία ο Ζεμούρ έπλεξε το εγκώμιο του Όρμπαν, που «αντιστέκεται στο πνεύμα των καιρών, σε κάθε είδους πιέσεις από την Κομισιόν, τους Γερμανούς και τον Εμανουέλ Μακρόν».
Αλλά ακόμη και στην ακροδεξιά ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή λίγοι εμφανίζονται πρόθυμοι να στηρίξουν τον Ζεμούρ. Ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του κυβερνώντος Κόμματος του Νόμου και της Δικαιοσύνης στην Πολωνία, Ράντοσλαβ Φόγκιελ, αν και εξέφρασε την ελπίδα «περισσότεροι Ευρωπαίοι πολιτικοί να ενστερνιστούν τις απόψεις μας για την Ευρώπη», δεν θέλησε να σχολιάσει τις ιδέες του Γάλλου τηλεπαρουσιαστή. Ενώ η ευρωβουλευτής του βελγικού ακροδεξιού κόμματος NVA, Ασίτα Κάνκο, έγραψε σε τοπική εφημερίδα ότι «ο Ζεμούρ είναι αμφιλεγόμενος, έχει διαπιστευτήρια διανοούμενου, είναι μοναδικό», για να συμπληρώσει: «Συμφωνώ με τις προκλήσεις του; Όχι. Μπορώ να κατανοήσω γιατί θα τον ψήφιζαν; Ναι,. Θα είναι συναρπαστικό».
Μέλος του επιτελείου του Ζεμούρ αρμόδιο για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις είπε ότι η οικοδόμηση συμμαχιών των εθνών στην Ευρώπη είναι στόχος που αξίζει τον κόπο, αλλά δεν συνιστά προτεραιότητα. «Η ΕΕ είναι ένα άλμπατρος, αλλά δεν μπορούμε να ανοίξουμε πολλά μέτωπα. Δεν θα γκρεμίσουμε το σπίτι, αλλά θα εστιάσουμε στις προτεραιότητες της Γαλλίας» είπε. Ο Ζεμούρ δεν υποστηρίζει έξοδο της Γαλλίας από την Ευρωζώνη, τόνισε, αλλά θα ακολουθούσε στο δρόμο που άνοιξε η Πολωνία αμφισβητώντας την υπεροχή του κοινοτικού δικαίου και θα αγνοούσε την ευρωπαϊκή νομοθεσία, «αν μας εμπόδιζε να δράσουμε».