Το να μεγαλώνει κάποιος σε γαλλικά υπερπόντια εδάφη σημαίνει να είναι εκτεθειμένος στη φτώχεια, περισσότερο από ό,τι στην ηπειρωτική Γαλλία.
Τα παραπάνω αναφέρει σήμερα η Unicef σε έκθεσή της καλώντας για «ευαισθητοποίηση και φιλόδοξη δράση» από την πλευρά των δημοσίων αρχών.
«Υπάρχει μια πολύ σημαντική διαφορά μεταξύ της κατάστασης των παιδιών στην μητροπολιτική Γαλλία και της κατάστασης των παιδιών στα υπερπόντια εδάφη», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο η Αντελίν Χαζάν, πρόεδρος της Unicef Γαλλίας.
«Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η πρώτη επίθεση απέναντι στα δικαιώματα των παιδιών είναι η φτώχεια σε αυτές τις υπερπόντιες περιοχές: στη Μαγιότ (σ.τ.σ στον Ινδικό Ωκεανό) οκτώ στα δέκα παιδιά ζουν σε συνθήκες φτώχειας και στη Γουιάνα (Νότια Αμερική) έξι στα δέκα, ενώ στη μητροπολιτική Γαλλία είναι δύο στα δέκα. Και έπειτα, υπάρχουν πολλά δικαιώματα που δεν ασκούνται, όπως το δικαίωμα στην εκπαίδευση ή στην υγεία», εξηγεί η ίδια.
«Η επίθεση στο δικαίωμα στην εκπαίδευση είναι τρομερή, ειδικά καθώς επιδεινώνεται σε ορισμένες περιοχές λόγω απόστασης, όπως στη Γουιάνα, όπου τα παιδιά δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στις σχολικές δομές», σύμφωνα με την Χαζάν.
Η υπηρεσία αυτή του ΟΗΕ υπολογίζει τον αριθμό των παιδιών που δεν πηγαίνουν σχολείο σε 10.000, σύμφωνα με εκτιμήσεις της καθώς δεν υπάρχει επίσημη βάση δεδομένων.
Το 46% των παιδιών ζει σε ένα φτωχό νοικοκυριό
Παρά τις ιδιαιτερότητες κάθε υπερπόντιου εδάφους, η Unicef εντοπίζει κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ της Μαγιότ, της Γουιάνας και του νησιού Ρεϊνιόν (Ινδικός Ωκεανός), όπου το 46% των παιδιών ζει σε ένα φτωχό νοικοκυριό -«αυτό αφορά 110.500 παιδιά»-, σύμφωνα με αυτή τη μελέτη.
Μία από τις εξηγήσεις, σύμφωνα με αυτήν την έκθεση, είναι ότι αυτές οι περιοχές, ανάλογα με το συνταγματικό τους καθεστώς, θεωρούν τις δεξιότητες και τις ευθύνες των δημοσίων υπευθύνων λήψης αποφάσεων αλληλένδετες: πολιτεία, κοινότητες, τμήματα, δήμους.
Ενώ το κράτος ξεκίνησε σημαντικό διυπουργικό έργο με τις υπερπόντιες κοινότητες τον Ιούλιο για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των πληθυσμών, «αυτό που πραγματικά θέλουμε είναι να βάλουμε το παιδί στο επίκεντρο των ανησυχιών των δημοσίων αρχών όταν ενεργούν από το εξωτερικό», καταλήγει η πρόεδρος της Unicef Γαλλίας.