Μπορεί ο Εμανουέλ Μακρόν να μην πανηγυρίζει για το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, αφού δεν κατάφερε -έστω και οριακά- να αποτρέψει, όπως είχε βάλει στόχο προεκλογικά, τη νίκη της Μαρίν Λεπέν, αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν έχει λόγους για να το πάρει κατάκαρδα.
Ο Εθνικός Συναγερμός της Λεπέν επικράτησε με διαφορά μικρότερη της μιας ποσοστιαίας μονάδας του LREM και σίγουρα η -μικρή έστω- ήττα συνιστά μια αποτυχία για τον Μακρόν, που είχε μετατρέψει την ψήφο σε δημοψήφισμα για το όραμά του για την Ευρώπη. Αν αναλογιστεί, όμως, κανείς, όπως σημειώνουν διεθνή ΜΜΕ, τη δυσαρέσκεια κατά της κυβέρνησής του και του ίδιου προσωπικά, του «προέδρου της μπουρζουαζίας», όπως τον αποκαλούν πολλοί, που αποτυπώνεται από τον περασμένο Νοέμβριο στις κινητοποιήσεις των «Κίτρινων γιλέκων» και σε δημοσκοπήσεις -δυσαρέσκεια που προσπάθησαν να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά οι παραδοσιακοί του αντίπαλοι, αλλά απέτυχαν παταγωδώς- η επίδοσή του κόμματός του δεν ήταν απογοητευτική. Το 22,4% που συγκέντρωση η «Δημοκρατία Εμπρός» δεν απείχε και τόσο από το ποσοστό που είχε λάβει ο Μακρόν στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών προ διετίας, πράγμα που σημαίνει ότι παρά την φθορά της εξουσίας, κατάφερε να αποτρέψει τις μεγάλες διαρροές. Το κόμμα της Λεπέν από την άλλη είδε τα ποσοστά του -23,3%- να μειώνονται κατά περίπου μιάμιση μονάδα σε σχέση με το 25% που είχε πετύχει στις προηγούμενες ευρωεκλογές – άρα δεν κατάφερε να διευρύνει την εκλογική της βάση -ελάχιστα μόνον περισσότερο σε σχέση με τον πρώτο γύρο στις προεδρικές του 2017.
Ο Μακρόν μπορεί να ατενίζει με αισιοδοξία τις επόμενες προεδρικές εκλογές
Την ίδια ώρα Δεξιά και Σοσιαλιστές -οι δύο παρατάξεις του παραδοσιακού δίπολου εξουσίας στη Γαλλία - υπέστησαν συντριπτικές ήττες με το LR να έρχεται τέταρτο με 8,48% (από 20% που είχε πάρει στις προεδρικές του 2017) και τους Σοσιαλιστές έκτους με 6,19%. Έχοντας μπροστά του ο Μακρόν αρκετό χρόνο στο δεύτερο ήμισυ της θητείας του με την υιοθέτηση φιλολαϊκών μέτρων το κλίμα έχει αρκετούς λόγους να είναι αισιόδοξος για τις επόμενες προεδρικές εκλογές. Κι όπως συμφωνούν πολλοί αναλυτές, τον συμφέρει -έστω κι αν τα ποσοστά της δημοτικότητάς του κινούνται κάτω από το 30%- να έχει και πάλι απέναντί του την Μαρίν Λεπέν. Κι αυτό γιατί, μολονότι η τελευταία επιχείρησε ένα ρετουσάρισμα με αποστασιοποίηση από τον πατέρα της και αλλαγή του ονόματος της παράταξής της ώστε να απομακρύνει από τη μνήμη των ψηφοφόρων τους αρνητικούς συνειρμούς του παρελθόντος, η πλειοψηφία των Γάλλων εξακολουθεί, σύμφωνα με τις σφυγμομετρήσεις, να έχει αρνητική γνώμη για την ακροδεξιά πολιτικό. Μια επανάληψη του σεναρίου του β΄γύρου των προεδρικών προ διετίας, όταν ο Μακρόν συσπείρωσε την ψήφο κατά της ξενοφοβικής ακροδεξιάς, που ζητούσε έξοδο της χώρας από το ευρώ και κατατρόπωσε την αντίπαλό του με το συντριπτικό 66%, όχι μόνον δεν αποκλείεται, αλλά φαντάζει και ως το επικρατέστερο σενάριο.