Μετά από μια παρατεταμένη περίοδο σιωπής ο Λιονέλ Ζοσπέν επιχειρεί μια ανάλυση του πολιτικού τοπίου της Γαλλίας, εξαπολύοντας βέλη κατά του Εμανουέλ Μακρόν, που τον «ανησυχεί» και απευθύνοντας έκκληση στην «οικολογική Αριστερά» της χώρας να ενώσει τις δυνάμεις της ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2022.
O Σοσιαλιστής πρώην πρωθυπουργός (από το 1997 μέχρι το 2002) της Γαλλίας και προεδρικός υποψήφιος στον α΄ γύρο των προεδρικών εκλογών του 2002 ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το βιβλίο του με τίτλο “Un temps trouble” («Ταραγμένοι καιροί» σε ελεύθερη απόδοση) για την πολιτική περίοδο που άνοιξε στη χώρα προ τριετίας με την ανάρρηση του Μακρόν στην εξουσία. Και μολονότι το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού καλύπτεται ακόμη από πέπλο μυστηρίου για το ευρύ αναγνωστικό κοινό, οι αναλύσεις του Ζοσπέν στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Nouvel Observateur αποκαλύπτουν τις ξεκάθαρες απόψεις του επί σειρά θεμάτων.
Η «χίμαιρα» του «νέου κόσμου» του Μακρόν
Όπως για παράδειγμα αναφορικά με την πολιτική της κυβέρνησης Μακρόν και κυρίως τον προβληματισμό του για τον νυν ένοικο του Ελυζέ. «Επιχειρώ να αναλύσω γιατί αποδυναμώθηκε το σύστημα και πώς ένας άνθρωπος [δηλαδή ο Μακρόν] ελάχιστα γνωστός στους Γάλλους κατάφερε να εκλεγεί υποσχόμενος την έλευση μιας “νέας εποχής”. Αλλά αυτή η “χίμαιρα| ενός νέου κόσμου εξαφανίστηκε και δεν διαδέχθηκε εκείνο που ανέτρεψε ένα σταθερό πολιτικό τοπίο, που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των Γάλλων», σημειώνει.
Αναφορικά με την εκλογή του Μακρόν στο ύπατο αξίωμα της χώρας ο Ζοσπέν εκτιμά ότι επιτεύχθηκε κυρίως λόγω ενός συνδυασμού συγκυριών παρά επειδή τον αποδέχθηκαν ολόψυχα οι Γάλλοι. «Αν ο Φρανσουά Φιγιόν δεν είχε πληγεί από εκείνη την υπόθεση [Penelope Gate] θα ήταν παρών στον β΄γύρο [των προεδρικών εκλογών] και πιθανώς Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Αν ο απερχόμενος [τότε] Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ είχε κατεβεί υποψήφιος, ο Εμανουέλ Μακρόν δεν θα είχε περάσει τον α΄γύρο, επειδή θα τον είχε απορρίψει μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων των Σοσιαλιστών. Αυτός ο νέος, δραστήριος, ταλαντούχος άνθρωπος που έχει την αίσθηση του timing, του “καιρού”, όπως έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, κατάφερε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που του παρουσιάστηκε. Αλλά ίσως παραπλανήθηκε όσον αφορά στην πραγματική του δύναμη (που περιορίστηκε στο 24% στον α΄γύρο) και τον ενστερνισμό από τους Γάλλους αυτών που πρότεινε (έλαβε ποσοστό 66% στο β΄γύρο σε ένα φράγμα προς την ακροδεξιά). Το να έχεις την αίσθηση του “καιρού” δεν σε προστατεύει πάντα από την “ύβρη”», υπογραμμίζει.
Ο Μακρόν «με ιντριγκάρει και μ’ ανησυχεί», αλλά θα επανεκλεγεί
Και συνεχίζει την επίθεση κατά του Μακρόν: «μ’ ενδιαφέρει, με ιντριγκάρει και μ’ ανησυχεί», λέει ο Λιονέλ Ζοσπέν. «Η συλλογιστική του Προέδρου είναι κατά την άποψή μου αναχρονιστική. Μέχρι τώρα έχει ακολουθήσει μια ανισόρροπη οικονομική και κοινωνική πολιτική», «η πολιτική του μέθοδος της κάθετης άσκησης εξουσίας ανήκει σε μια άλλη εποχή» κι ο Μακρόν «ενέτεινε την προεδρική ισχύ στο πολιτικό μας σύστημα».
Ο Ζοσπέν υποστηρίζει ότι «αν ο Πρόεδρος Μακρόν διεκδικήσει την επανεκλογή του, τα προγνωστικά λένε ότι μάλλον θα νικήσει», κατηγορώντας τον ότι έχει αποδυναμώσει τις δημοκρατικές δυνάμεις αναδεικνύοντας σε «αντίπαλο-εταίρο» τον ακροδεξιό «Εθνικό Συναγερμό» της Μαρίν Λεπέν . «Πολώνοντας έτσι την συζήτηση εκχωρεί στην Ακροδεξιά το ρόλο της εναλλακτικής. Αλλά αν η πολιτική του και οι μέθοδοί του αμφισβητηθούν, γεννάται ένας κίνδυνος. Είναι επικίνδυνο να επιβάλεις στους ψηφοφόρους ένα ισχυρό χαρτί».
Έκκληση για συσπείρωση στην «οικολογική Αριστερά»
Για τον Λιονέλ Ζοσπέν «το σοσιαλιστικό μήνυμα παραμένει προσαρμοσμένο στο πνεύμα της εποχής» αλλά το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα «πρέπει να ανακτήσει κάποια λάμψη. Για να ενώσει τους Γάλλους, πρέπει να οικοδομηθεί μια κοινωνική και οικολογική αριστερά και να δείξει ότι είναι τολμηρή και ρεαλιστική. Δεν θα αρκέσουν τα ξόρκια», τονίζει. «Η ενωμένη οικολογική Αριστερά έχει τα φόντα να είναι παρούσα στον β΄γύρο [των προεδρικών εκλογών] και ίσως να νικήσει», αλλά «τα κινήματα, τα κόμματα και οι ηγέτες που την ζωογονούν πρέπει να δείξουν μεγάλη ικανότητα στο να βάλουν στα άκρη τα προσωπικά συμφέροντα και να υπηρετήσουν το γενικό συμφέρον, γιατί ουδείς εξ’ αυτών θα μπορέσει απομονωμένος να νικήσει», καταλήγει.