Ονόματα όπως η L'Oreal, η Beiersdorf και η Kiko θα ήθελαν να δουν τους τομείς των δραστηριοτήτων τους έξω από το κάδρο των δασμών που έχει εξαγγείλει η ΕΕ σε απάντηση των αντίστοιχων του Ντόναλντ Τραμπ.
Ανταγωνιστές αλλά ενίοτε και σύμμαχοι, μεγάλες εταιρείες από τον χώρο των καλλυντικών και των προϊόντων ομορφιάς βρέθηκαν στις Βρυξέλλες για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους στο ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον.
Στις 18 Μαρτίου οι επικεφαλής της γαλλικής L'Oréal, της γερμανικής Beiersdorf και της ελβετικής Givaudan επισκέφθηκαν ως αντιπροσωπεία την πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Ρομπέρτα Μέτσολα.
Έχοντας σχηματίσει την ένωση The Value of Beauty (Η Αξία της Ομορφιάς), είχαν σκοπό να τονίσουν το οικονομικό βάρος του τομέα ομορφιάς και προσωπικής περιποίησης στον οποίο απασχολούνται συνολικά 3,2 εκατομμύρια εργαζόμενοι και κάνει εξαγωγές 27 δισεκατομμυρίων ευρώ εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως γράφει η γαλλική Le Monde, με αυτό το επιχείρημα άνοιξαν την συζήτηση σε μια εποχή που οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι φοβούνται ότι θα εγκλωβιστούν στον εμπορικό πόλεμο.
Στόχος τους, να πειστούν οι Βρυξέλλες να αφαιρέσουν το μακιγιάζ και τα αιθέρια έλαια από τον κατάλογο των προϊόντων που ενδέχεται να φορολογηθούν, ως αντίποινα για τους τελεωνειακούς δασμούς που έχει θέσει η Ουάσιγκτον, κι έτσι να μειώσουν τις πιθανότητες να μπει και η ευρωπαϊκή βιομηχανία καλλυντικών στη λίστα της «τιμωρίας» από τα αμερικανικά τελωνεία.
«Αυτό θα ήταν το χειρότερο σενάριο», τονίζει ο Κριστόφ Μασόν, γενικός διευθυντής της Cosmetic Valley, μίας σύμπραξης για την ανταγωνιστικότητα του κλάδου στη Γαλλία. Η χώρα «εξάγει σχεδόν 3 δισεκατομμύρια ευρώ προϊόντων πέρα από τον Ατλαντικό, ήτοι το 12,6% των 22,5 δισεκατομμυρίων ευρώ που εξήγαγε το 2024 η γαλλική βιομηχανία».
Ως αντίδραση στις επιθέσεις του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στον χάλυβα και το αλουμίνιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε, στις 12 Μαρτίου, έναν απίθανο κατάλογο αμερικανικών προϊόντων, από νεαρά κοτόπουλα μέχρι μπογιές, συμπεριλαμβανομένων πλαστικών μπιντέ, κιτ μανικιούρ και οδοντόκρεμες, που θα μπορούσαν να υπόκεινται σε φόρους κατά την είσοδό τους στην Ευρώπη. Στη συνέχεια, ξεκίνησε διαβούλευση με τις ενδιαφερόμενες εταιρείες, προκειμένου να οριστικοποιηθεί μια απάντηση στα μέσα Απριλίου.
Φοβούνται αντίποινα για το μπέρμπον οι Ευρωπαίοι παρασκευαστές αποσταγμάτων
Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και επιχειρήσεις άλλων κλάδων, όπως τα οινοπνευματώδη ποτά.
«Σταματήστε να μας χρησιμοποιείτε ως διαπραγματευτικό χαρτί» προέτρεψε η Spirits Europe, η ευρωπαϊκή σύμπραξη που συγκεντρώνει παραγωγούς οινοπνευματωδών ποτών, από την Pernod Ricard μέχρι το Campari, και -όπως λέει η Le Monde-, είναι όλοι τρομοκρατημένοι.
Κι αυτό γιατί, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ βρέθηκε αντιμέτωπος με την απειλή που εξαπέλυσαν οι Βρυξέλλες για επιβολή δασμών 50% στο αμερικανικό μπέρμπον, έθεσε αμέσως το ενδεχόμενο επιβολής εισφοράς 200% στα αλκοολούχα ποτά από την Ευρώπη. Κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό ειδικά για το κονιάκ, το οποίο ήδη αντιμετωπίζει αντίποινα στην κινεζική αγορά, ως αντίδραση στα εμπόδια που επιβάλλονται στην είσοδο των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Ευρώπη.
Συνωστίζονται οι λομπίστες στις Βρυξέλλες για τον ίδιο σκοπό
Τον κίνδυνο κλιμάκωσης του εμπορικού πολέμου αντιμετωπίζει και η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Βιομηχανιών Χαρτιού (CEPI), έναν τομέα στον οποίο το διατλαντικό εμπόριο λειτουργεί χωρίς δασμολογικούς φραγμούς από το 2004.
«Καθημερινές ανακοινώσεις οι οποίες στη συνέχεια αντικρούονται μεταξύ τους, κάτι τέτοιο δεν έχουμε βιώσει ποτέ εδώ και 20 χρόνια. Κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί. Αυτό το κλίμα του απρόβλεπτου δεν είναι διαχειρίσιμο για τις επιχειρήσεις» υπογραμμίζει ο Μπερνάρ Λομπάρ, υπεύθυνος εμπορικών και βιομηχανικών πολιτικών της CEPI.
Ο ίδιος δίνει το κλίμα που επικρατεί στις Βρυξέλλες από εκπροσώπους διαφορετικών οικονομικών κλάδων, λομπίστες, που προσπαθούν «να τραβήξουν την προσοχή των αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των κυβερνήσεων των κρατών-μελών ή των μελών του Κοινοβουλίου. Ορισμένες βιομηχανίες, όπως αυτή του χάλυβα, των χημικών ή των αυτοκινήτων, απολαμβάνουν προνομιακή πρόσβαση», σημειώνει ο Λομπάρ. «Για τομείς όπως ο δικός μας, που βαραίνουν λιγότερο σε επίπεδο κύκλου εργασιών, είναι συχνά πιο δύσκολο να ακουστεί η φωνή μας».