«Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα» λένε οι στίχοι του τραγουδιού του Διονύση Σαββόπουλου και φαίνεται πως ισχύει. Τα παιδιά στα κέντρα κράτησης μεταναστών στα σύνορα ΗΠΑ- Μεξικού, αποτυπώνουν με τον δικό τους τρόπο, την σκληρή πραγματικότητα.
Την Τετάρτη, 3 Ιουλίου, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στο Catholic Charities Humanitarian Respite Center, στην πόλη McAllen στην Πολιτεία του Τέξας, δόθηκαν στην Δρ. Σάρα Γκόζα, πρόεδρο της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής (AAP), τρεις ζωγραφιές οι οποίες παρουσιάζουν μια εικόνα του κόσμου τον οποίο βιώνουν τα παιδιά που παραμένουν στα κέντρα προσωρινής κράτησης στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού.
Οι μαυρόασπρες ζωγραφιές δόθηκαν στην Δρ. Γκόζα από μια κοινωνική λειτουργό με ειδικότητα στα ψυχικά τραύματα των Latino παιδιών, όπως ενημέρωσε η AAP. Η οποία συγκεκριμενοποίησε ότι η μία είναι από ένα δεκάχρονο παιδάκι από τη Γουατεμάλα, η άλλη από ένα εντεκάχρονο από την ίδια χώρα και η τρίτη ζωγραφιά από ένα δεκάχρονο άγνωστης καταγωγής.
Ένας κόσμος μέσα σε κλουβιά
Στο Κέντρο, το οποίο διαχειρίζεται η αδελφή Νόρμα Πίμεντελ, καταλήγουν πολλές οικογένειες μετά την προσωρινή κράτησή τους από την αμερικανική υπηρεσία Customs and Border Protection, καθ' οδόν προς τον τελικό προορισμό τους. Εκεί, «πολλές οικογένειες κάνουν το πρώτο τους ντους, μετά την άφιξή τους στις ΗΠΑ, τους δίνονται καθαρά ρούχα και ζεστό φαγητό. Στα παιδιά ζητήθηκε να ζωγραφίσουν σε αυτά τα χαρτιά το χρονικό διάστημα προσωρινής κράτησής τους από την Customs and Border Protection» εξήγησε η AAP.
Σε πρόσφατη συνέντευξή της στην τηλεοπτική εκπομπή CBS This Morning, η πρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής μίλησε για τις συνθήκες κράτησης στα σύνορα: «Όταν άνοιξαν την πόρτα, το πρώτο πράγμα που μας "σκαμπίλισε" ήταν μια οσμή. Η οσμή ιδρώτα, ούρων και περιττωμάτων... ήταν μικρά παιδιά, αγόρια, εκεί. Ασυνόδευτα αγόρια, εκεί.»
Στις ζωγραφιές, ο κόσμος των μικρών παιδιών ήταν ένας κόσμος κλουβιών.
