Μπορεί η έναρξη της διαδικασίας παραπομπής του Ντόναλντ Τραμπ να γυρίσει μπούμερανγκ στους Δημοκρατικούς και να βγει τελικά κερδισμένος ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος των ΗΠΑ;
Αυτό τουλάχιστον πιστεύει η πλειοψηφία των Ρεπουμπλικανών και αυτό μοιάζουν να φοβούνται ολοένα και περισσότερο οι Δημοκρατικοί. Κι έχουν αρκετούς λόγους γι’ αυτό. Το νομικό δράμα, που αναμένεται να εκτυλιχθεί το επόμενο διάστημα μετά την απόφαση της Νάνσι Πελόζι να άρει τις επιφυλάξεις της και να προχωρήσει στην έρευνα εις βάρος του Τραμπ για «προδοσία», δεν αποκλείεται τελικά να βλάψει τους αντιπάλους του, σχολιάζουν αναλυτές.
Απίθανο οι Ρεπουμπλικανοί στη Γερουσία να ταχθούν υπέρ της καθαίρεσης του Τραμπ
Από τη μία οι πιθανότητες να ταχθεί υπέρ της καθαίρεσης του Προέδρου η ελεγχόμενη από τους Ρεπουμπλικανούς Γερουσία είναι ισχνές -αφού θα πρέπει να αποσκιρτήσουν τουλάχιστον 20 Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές-. ΠΚι από την άλλη η όλη υπόθεση μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ, όπως συνέβη στους Ρεπουμπλικάνους με την αποτυχημένη απόπειρά τους να διώξουν τον Μπιλ Κλίντον από τον Λευκό Οίκο το 1998 με τη γνωστή υπόθεση Λεβίνσκι. Πρόβλημα για τους Δημοκρατικούς η μεταστροφή της προεκλογικής ατζέντας σε κατά μέτωπο επίθεση εις βάρος του Τραμπ.
Εις βάρος των Δημοκρατικών η μεταστροφή της προεκλογικής ατζέντας
Υπάρχουν όμως κι άλλοι λόγοι, που η κίνηση αυτή είναι αντιπαραγωγική για τους Δημοκρατικούς από πολιτικής άποψης. Έως τώρα η δυναμική στην προεκλογική καμπάνια ήταν υπέρ τους, αφού είχαν περάσει στην αντεπίθεση σε θέματα ουσίας, όπως η μεταρρύθμιση του συστήματος Υγείας, η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και η πορεία της αμερικανικής οικονομίας. Η διαδικασία εκλογής μεταξύ των υποψηφίων στο Δημοκρατικό κόμμα έδειξε μέχρι τώρα μια μαχητικότητα σε ιδεολογικό επίπεδο που είχε να φανεί εδώ και δεκαετίες και ο κίνδυνος τώρα είναι να σπαταληθεί όλη αυτή η πολιτική ενεργητικότητα σε μια νομική διαμάχη με τον Τραμπ για τη βοήθεια που ζήτησε από την Ουκρανία προκειμένου να στριμώξει τον αντίπαλό του, Τζο Μπάιντεν.
Όπως σημειώνει ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο City University της Νέας Υόρκης, Κάρλο Ινβερνίτσι Ατσέτι στον Guardian «δεν θα πρέπει ως εκ τούτου να προκαλεί κατάπληξη ότι ο Τραμπ φαινόταν εδώ και καιρό να επιζητεί την ευκαιρία να μετατρέψει την προεκλογική του εκστρατεία σ’ ένα μιντιακό τσίρκο για το κατά πόσον διαθέτει τα φόντα για το προεδρικό αξίωμα. Όπως έχει ήδη δείξει, είναι πολύ καλύτερος στις προσωπικές επιθέσεις παρά στη διακυβέρνηση της χώρας».
Η βάση των Ρεπουμπλικανών στηρίζει τον Τραμπ
Παράλληλα δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι η δημοσιοποίηση των μηχανορραφιών του Τραμπ θα έχουν σημαντική επίπτωση στην υποστήριξη από τους οπαδούς του. Αντιθέτως, ίσως συμβάλουν στο να ενισχυθεί η λαϊκιστική του απήχηση επιβεβαιώνοντας το αφήγημά του ότι το κατεστημένο, το «βαθύ κράτος» κι οι αντίπαλοί του συνωμοτούν για να τον εμποδίσουν να εφαρμόσει όσα υποσχέθηκε στο λαό.
Η κοινή γνώμη είναι διχασμένη αναφορικά με την έρευνα εις βάρος του Τραμπ, το 43% τάσσονται υπέρ της, αντίστοιχο ποσοστό είναι κατά, ενώ ένα 13% δηλώνει αναποφάσιστο. Αλλά οι Ρεπουμπλικανοί βρίσκονται στο πλευρό του, αφού γι’ αυτούς δεν απλά ο πρόεδρός τους, αλλά ο «πρωταθλητής» τους, όπως σημειώνει το “The Conversation”. Οι Δημοκρατικοί γνωρίζουν ότι η εκλογική βάση του Τραμπ είναι συμπαγής. Από τον Νοέμβριο του 2016 όχι μόνον δεν τον έχουν εγκαταλείψει, αλλά τις τελευταίες μέρες έχει αυξηθεί στο 45% το ποσοστό εκείνων που δηλώνουν ικανοποιημένοι από το έργο του -ποσοστό που εκτοξεύεται γύρω στο 85% στις τάξεις των Ρεπουμπλικανών και στο εκπληκτικό 93% στις τάξεις εκείνων που τον ψήφισαν προ τριετίας.
Με δεδομένη λοιπόν την υποστήριξη που απολαμβάνει ο Τραμπ από τους οπαδούς των Ρεπουμπλικανών, κανένα εκλεγμένο στέλεχός τους δεν θα αποτολμούσε να τον εγκαταλείψει, αφού κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία ενόψει των κρίσιμων εκλογών για τη Βουλή και τη Γερουσία το 2020, που θα διεξαχθούν παράλληλα με τις προεδρικές.
Ο Τραμπ στην αντεπίθεση
Από την πλευρά του ο Ντόναλντ Τραμπ θα συνεχίσει την αντεπίθεση -όπως έκανε αμέσως μετά την ανακοίνωση της έναρξης έρευνας εις βάρος του, όταν κατήγγειλε ότι είναι θύμα ενός κυνηγιού μαγισσών κι ότι οι Δημοκρατικοί ξοδεύουν το χρόνο τους προσπαθώντας να βρουν σκελετούς στο ντουλάπι του αντί να εργάζονται για το καλό του λαού προτείνοντας νομοσχέδια για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τις υποδομές ή τη μεταρρύθμιση του συστήματος Υγείας.
Τέτοια επιχειρήματα δεν πρόκειται φυσικά να επηρεάσουν τους ψηφοφόρους των Δημοκρατικών, που από τη μέρα που ο Τραμπ έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ ζουν κι αναπνέουν για τη στιγμή που θα τον δουν να φεύγει -κατά προτίμηση ταπεινωμένος- από το Λευκό Οίκο. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, ουδείς μπορεί να είναι σίγουρος για την απήχηση που θα έχουν οι ισχυρισμοί του Τραμπ στους ανεξάρτητους ψηφοφόρους, που δείχνουν ήδη έντονο ενδιαφέρον για την εν εξελίξει προεκλογική εκστρατεία, και πιθανότατα θα απογοητευθούν που η ατζέντα θα μεταστραφεί από τα θέματα που τους καίνε στις περιπέτειες του Τραμπ με το κογκρέσο...