Σεισμικά δεδομένα στον Άρη που συλλέχθηκαν από την πρόσφατη αποστολή InSight της NASA και εργαστηριακά πειράματα υποδεικνύουν την παρουσία νερού και το ενδεχόμενο ύπαρξης ζωής κάτω από την επιφάνεια.
Το όργανο SEIS του InSight χρησιμοποίησε σεισμικά κύματα που παράγονται φυσικά στον Άρη από σεισμούς ή προσκρούσεις μετεωριτών για να σαρώσει το εσωτερικό του πλανήτη.
Όταν συμβαίνει ένας σεισμός ή πρόσκρουση μετεωρίτη στον Άρη, το SEIS μπορεί να διαβάσει την ενέργεια που εκπέμπεται με τη μορφή κυμάτων P, κυμάτων S και επιφανειακών κυμάτων για να δημιουργήσει μια εικόνα του εσωτερικού του πλανήτη. Οι επιστήμονες μπορούν να χρησιμοποιήσουν κύματα P και κύματα S για να προσδιορίσουν πολλές πτυχές των πετρωμάτων που αποτελούν τον Άρη, συμπεριλαμβανομένης της πυκνότητας των πετρωμάτων ή πιθανών αλλαγών στη σύνθεση των πετρωμάτων.
Για παράδειγμα, τα κύματα S δεν μπορούν να ταξιδέψουν μέσα από το νερό και κινούνται με χαμηλότερη ταχύτητα από τα κύματα P. Επομένως, η παρουσία, απουσία και ο χρόνος άφιξης των κυμάτων S μπορούν να καθορίσουν πως είναι το υπέδαφος. Επιπλέον, τα κύματα P μπορούν να ταξιδεύουν γρηγορότερα μέσα από υλικά μεγαλύτερης πυκνότητας και πιο αργά μέσα από λιγότερο πυκνά υλικά, επομένως η ταχύτητά τους μπορεί να βοηθήσει στον προσδιορισμό της πυκνότητας του υλικού μέσω του οποίου ταξιδεύει το κύμα, καθώς και αν υπάρχει κάποια αλλαγή στην πυκνότητα κατά μήκος της διαδρομής του.
Τι υποδεικνύουν οι ρωγμές
Σεισμικά δεδομένα που συλλέχθηκαν με το SEIS δείχνουν ένα όριο στα 10 και 20 χλμ βάθος λόγω των αποκλίσεων που μετρήθηκαν στη σεισμική ταχύτητα.
Αυτό το όριο είχε ερμηνευτεί προηγουμένως ως απότομες μεταβάσεις στο πορώδες (το ποσοστό ανοιχτού χώρου σε ένα πέτρωμα) ή στη χημική σύνθεση του αρειανού εσωτερικού.
Ωστόσο, οι επιστήμονες Ikuo Katayama, του Πανεπιστημίου της Χιροσίμα, και Yuya Akamatsu, του Ινστιτούτου Έρευνας Θαλάσσιας Γεωδυναμικής της Ιαπωνίας, ερμήνευσαν αυτές τις ρωγμές ως πιθανές ενδείξεις νερού στο αρειανό υπέδαφος.
Σεισμικά δεδομένα υποδεικνύουν ένα σύνορο μεταξύ ξηρών ρωγμών και ρωγμών γεμάτων με νερό στο αρειανό υπέδαφος. Για να ελέγξουν την υπόθεσή τους, μέτρησαν σεισμικές ταχύτητες που διέρχονται μέσα από πετρώματα με τις ίδιες δομές και σύνθεση ενός τυπικού αρειανού φλοιώδους πετρώματος σε υγρές, ξηρές και παγωμένες συνθήκες.
Ένα τυπικό αρειανό πέτρωμα είναι παρόμοιο με τα διαβασικά πετρώματα του Rydaholm της Σουηδίας, λόγω των ομοιόμορφων σε μέγεθος κόκκων πλαγιόκλαστου και ορθοπυρόξενου.
Τα πειράματα αποκάλυψαν ότι οι σεισμικές ταχύτητες των ξηρών, υγρών και παγωμένων δειγμάτων είναι σημαντικά διαφορετικές, υποστηρίζοντας την ερμηνεία ότι το όριο στα 10 χλμ και 20 χλμ μπορεί να οφείλεται σε μια αλλαγή από ξηρό σε υγρό πέτρωμα.
Υπάρχει νερό στον Άρη σήμερα, λένε οι επιστήμονες
Αυτά τα εργαστηριακά πειράματα υποστηρίζουν την υπόθεση των Katayama και Yuya ότι το όριο που μετρήθηκε από σεισμικά δεδομένα υποδεικνύει μια μετάβαση από ξηρό σε υγρό πέτρωμα, αντί για αλλαγή στο πορώδες ή στη χημική σύνθεση. Τα ευρήματα, επομένως, παρέχουν αδιάσειστα στοιχεία για την ύπαρξη υγρού νερού κάτω από την επιφάνεια του Άρη. «Πολλές μελέτες υποδεικνύουν την παρουσία νερού στον αρχαίο Άρη δισεκατομμύρια χρόνια πριν», είπε ο Katayama σε μια δήλωση, «αλλά το μοντέλο μας υποδεικνύει την παρουσία υγρού νερού στον σημερινό Άρη».