Η στιγμή που ο Κρίστιαν Ερικσεν βρίσκεται χωρίς τις αισθήσεις του στο έδαφος και οι συμπαίκτες του στην εθνική ομάδα της Δανίας δημιουργούν μια ανθρώπινη ασπίδα προστασίας από τα αδιάκριτα βλέμματα συγκλόνισε ποδοσφαιρόφιλους και μη.
Οι παίκτες της Δανίας δείχνοντας απίστευτα αντανακλαστικά, συγκεντρώθηκαν γύρω από τον συμπαίκτη τους και πιάνοντας ο ένας το χέρι του άλλου, δημιούργησαν ένα τείχος για να κρατήσουν τα όσα διαδραματίζονταν μακριά από τις τηλεοπτικές κάμερες. Οι εικόνες αυτές έφεραν στο προσκήνιο το ζήτημα της ενσυναίσθησης.
Τι είναι το μάθημα της ενσυναίσθησης που κάνουν στα δανέζικα σχολεία
Ως ενσυναίσθηση ορίζεται η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου, και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του.
Η διδασκαλία της ενσυναίσθησης είναι υποχρεωτική στα σχολεία της Δανίας από το 1993 και φέρεται να είναι ένας από τους παράγοντες που συμβάλλει στην ευτυχία της χώρας.
Στα σχολεία της Δανίας μια ώρα την εβδομάδα αφιερώνεται στο «Klassens tid», ένα μάθημα ενσυναίσθησης για μαθητές ηλικίας 6 έως 16 ετών, και αποτελεί ένα θεμελιώδες μέρος του προγράμματος σπουδών της Δανίας. Η ώρα της ενσυναίσθησης είναι εξίσου σημαντική με τον χρόνο που αφιερώνεται, για παράδειγμα, στα Αγγλικά ή στα μαθηματικά. Κατά τη διάρκεια του Klassens, οι μαθητές συζητούν τα προβλήματά τους, είτε αυτά σχετίζονται με το σχολείο είτε όχι, και ολόκληρη η τάξη, μαζί με τον εκπαιδευτικό, προσπαθεί να βρει μια λύση βασισμένη σε πραγματική ακρόαση και κατανόηση.
Εάν δεν υπάρχουν προβλήματα για συζήτηση, τα παιδιά περνούν απλώς το χρόνο να χαλαρώνουν και να απολαμβάνουν το λεγόμενο hygge, που δεν μπορεί να μεταφραστεί με ακρίβεια. Είναι μία έννοια που μπορεί να σημαίνει ζεστασιά, οικεία ατμόσφαιρα.
Πώς επιτυγχάνεται η ενσυναίσθηση
Η Αμερικανίδα ψυχολόγος, Τζέσικα Αλεξάντερ, συγγραφέας του «The Danish Way of Parenting: What the Happiest People in the World Know About Raising Confident, Capable Kids», με την ψυχοθεραπεύτρια Ιμπέν Ντίσινγκ Σαντάλ, διεξήγαγαν έρευνα προκειμένου να κατανοήσουν πώς οι Δανοί διδάσκουν την ενσυναίσθηση.
Ενας από αυτούς τους τρόπους είναι η ομαδική δουλειά, η οποία δεν επικεντρώνεται στην υπερίσχυση του ενός αλλά στην ευθύνη της βοήθειας των πιο «αδύναμων». Την ίδια ώρα, ο ανταγωνισμός αφορά μόνο τον ίδιο τον εαυτό μας και όχι τους άλλους. Στα δανέζικα σχολεία δεν δίνονται βραβεία στους μαθητές που ξεχωρίζουν στα μαθήματα ή τα αθλήματα, για να μην δημιουργείται ανταγωνισμός. Αντ’ αυτού κυριαρχεί η κουλτούρα του κινήτρου για βελτίωση που σχετίζεται και πάλι με τον εαυτό τους. «Οι Δανοί δίνουν χώρο στο παιχνίδι, το οποίο διδάσκει στα παιδιά τη ενσυναίσθηση και διαπραγματευτικές δεξιότητες. Το παιχνίδι στη χώρα θεωρείται εκπαιδευτικό εργαλείο από το 1871», αναφέρει η Τζέσικα Αλεξάντερ.
Στη συνέχεια υπάρχει συνεργατική μάθηση, η οποία συνίσταται στη συγκέντρωση παιδιών με διαφορετικά πλεονεκτήματα και αδυναμίες σε διαφορετικά θέματα για να βοηθήσουν το ένα το άλλο στην τάξη, συνεργαζόμενοι σε διάφορα πρότζεκτ. Η τελευταία μέθοδος διδάσκει σε παιδιά από νεαρή ηλικία ότι δεν μπορεί να πετύχει μόνος του και ότι η βοήθεια των άλλων οδηγεί σε καλύτερα αποτελέσματα.