Από τα 34.260 αντικείμενα που παρακολουθούνται σήμερα σε τροχιά γύρω από τη Γη, μόνο το 25% είναι λειτουργικοί δορυφόροι. Τα υπόλοιπα είναι σκουπίδια- σπασμένοι δορυφόροι ή πεταμένα κομμάτια πυραύλων- και το Διάστημα έχει πρόβλημα με αυτά.
Αυτό διαπιστώνει σε έκθεσή του το Πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Εθνών και χαρακτηρίζει τα διαστημικά σκουπίδια ως ένα από τα έξι σημεία καμπής που μπορεί να επηρεάσουν ανεπιστρεπτί το μέλλον των ανθρώπων και του πλανήτη.
Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 130 εκατομμύρια συντρίμμια στο Διάστημα που είναι πολύ μικρά για να εντοπιστούν, με διαστάσεις μεταξύ ενός χιλιοστού και ενός εκατοστού. Τα διαστημικά συντρίμμια ταξιδεύουν με ταχύτητα άνω των 25.000 χιλιομέτρων την ώρα και ακόμα και τα μικρότερα μπορούν να προκαλέσουν σημαντική ζημιά αν συγκρουστούν με κάτι άλλο. Το πρόβλημα επιδεινώνεται καθώς όλο και περισσότερα αντικείμενα εκτοξεύονται στο Διάστημα και τα συντρίμμια συσσωρεύονται.
Τα σημεία καμπής ορίζονται ως τα συγκεκριμένα όρια μετά τα οποία συμβαίνουν αλλαγές που μπορεί να έχουν μη αναστρέψιμες, καταστροφικές επιπτώσεις στους ανθρώπους και τον πλανήτη. Όταν ξεπεραστούν αυτά τα όρια τότε ένα κοινωνικό σύστημα ή ένα οικοσύστημα δεν θα είναι πλέον σε θέση να αντισταθμίσει τους κινδύνους και να παρέχει τις αναμενόμενες λειτουργίες του. Μετά το σημείο αυτό ο κίνδυνος καταστροφικών επιπτώσεων αυξάνεται σημαντικά.
Το σημείο καμπής στον τομέα των διαστημικών σκουπιδιών είναι, σύμφωνα με την έκθεση, η περίοδος κατά την οποία η τροχιά της Γης θα γεμίσει τόσο πολύ με συντρίμμια που μια σύγκρουση θα πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση συγκρούσεων. Εάν συμβεί αυτό, η τροχιά της Γης θα μπορούσε να καταστεί άχρηστη, γεγονός που θα απειλούσε την ικανότητά μας να λειτουργούμε δορυφόρους.
Η έκθεση δημοσιεύεται ένα μήνα πριν από τη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα και αναδεικνύει ότι η κλιματική αλλαγή παίζει μεγάλο ρόλο ωθώντας μας προς αυτά τα σημεία καμπής και ότι οι επιπτώσεις είναι ήδη ορατές σε χώρες όλου του κόσμου.
Οι υπόλοιποι κίνδυνοι για τον πλανήτη και την ανθρωπότητα που αναλύονται στην έκθεση, είναι η επιτάχυνση των εξαφανίσεων ειδών στον πλανήτη, που μπορεί να προκαλέσουν αλυσιδωτές εξαφανίσεις εξαρτώμενων ειδών, ακόμα και κατάρρευση ολόκληρου του οικοσυστήματος, η εξάντληση των υπόγειων υδάτων που μπορεί να επιφέρει την απώλεια της πρόσβασης των ανθρώπων σε πόρους γλυκού νερού, το λιώσιμο των παγετώνων που λόγω της υπερθέρμανσης συμβαίνει σήμερα δυο φορές πιο γρήγορα από ό,τι τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι συχνότεροι και εντονότεροι καύσωνες που είναι υπεύθυνοι για κατά μέσο όρο 500.000 επιπλέον θανάτους ετησίως τις τελευταίες δύο δεκαετίες, και τέλος η αδυναμία των ανθρώπων να ασφαλίζονται σε περιπτώσεις καταστροφών.