Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 86 ετών άφησε ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης για την ταινία «Οι Δρόμοι της Φωτιάς», Χιου Χάντσον.
Σε ανακοίνωση που εκδόθηκε εκ μέρους της οικογένειας του σκηνοθέτη έγινε γνωστό ότι: «Ο Χιου Χάντσον, 86 ετών, αγαπημένος σύζυγος και πατέρας, πέθανε στο νοσοκομείο Charing Cross στις 10 Φεβρουαρίου μετά από σύντομη ασθένεια. Αφήνει πίσω τη σύζυγό του Μάριαμ, τον γιο του Τόμας και την πρώτη σύζυγό του, Σου».
Οι «Δρόμοι της Φωτιάς», με την οποία ο εκλιπών κέρδισε το Όσκαρ, αφορά την αληθινή ιστορία δύο Βρετανών ερασιτεχνών δρομέων, που είχαν βάλει στόχο να κερδίσουν το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924.
Οι δρομείς ήταν ο εβραϊκής καταγωγής Άγγλος, Χάρολντ Έιμπραμς, που βίωνε τον κρυφό ρατσισμό των συμπατριωτών του και μέσω της συμμετοχής του στους Αγώνες ήθελε να καταξιωθεί στη συνείδησή τους, και τον Σκωτσέζο θεολόγο Έρικ Λίντελ, που ήθελε να τιμήσει τον Θεό για το χάρισμα που του δώρισε να είναι εκ φύσεως γρήγορος. Και οι δύο αθλητές πέτυχαν τον στόχο τους, με τον πρώτο να κερδίζει στα 100 μ. και τον δεύτερο στα 400 μ.
Εκτός από το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, «Οι Δρόμοι της Φωτιάς» απέσπασαν επίσης τα χρυσά αγαλματίδια για το σενάριο, τα κοστούμια και φυσικά τη μουσική τους, με το πασίγνωστο θέμα του Βαγγέλη Παπαθανασίου.
Όταν ο σκηνοθέτης των «Δρόμων της Φωτιάς» γνώρισε τον Βαγγέλη Παπαθανασίου
Σημαντικό ρόλο για να κερδίσει το Όσκαρ ο Χάντσον έπαιξε και η μουσική του Παπαθανασίου. Ο Χάντσον με τον Έλληνα συνθέτη γνωρίστηκαν το 1981, λόγω της ταινίας.
Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι η αρχική επιλογή του σκηνοθέτη ήταν να χρησιμοποιηθεί ένα παλαιότερο κομμάτι του Παπαθανασίου, το «L’ Enfant». Ωστόσο, ο μουσικοσυνθέτης έδωσε άλλη μια επιλογή, γράφοντας ένα καινούργιο κομμάτι. Πράγματι, αυτή η νέα σύνθεση επιλέχθηκε για να «ντύσει» την ταινία, ενώ το παλαιότερο κομμάτι του συνθέτη χρησιμοποιήθηκε σε άλλη σκηνή.
Η δημιουργία του Παπαθανασίου έμελλε να γίνει ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και δημοφιλή κινηματογραφικά κομμάτια όλων των εποχών. Η μουσική του χρησιμοποιήθηκε στην αρχή και στο τέλος, στην ίδια σκηνή, όπου οι δρομείς τρέχουν σε αργή κίνηση σε μία παραλία.