Μοιάζει με τροπικό φυτό, έχει βαθύ πορτοκαλί χρώμα και ενδιαφέρουσα μορφολογία. Είναι όμως ένα από τα πιο επικίνδυνα και δηλητηριώδη μανιτάρια.
Το άκρως δηλητηριώδες μανιτάρι, με τοξίνες που μπορούν να απορροφηθούν μέσω του δέρματος, εντοπίστηκε για πρώτη φορά στο τροπικό δάσος που βρίσκεται κοντά στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο της Αυστραλίας, ανακοίνωσαν σήμερα Αυστραλοί επιστήμονες.
Ο μύκητας αυτός, που είναι γνωστός ως Δηλητηριώδες Κοράλλι της Φωτιάς και είναι περισσότερο γνωστός στη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία ως ένα από τα πιο δηλητηριώδη μανιτάρια στον κόσμο, βρέθηκε κοντά στο Κερνς, στην βόρεια Πολιτεία Κουίνσλαντ, σύμφωνα με τους επιστήμονες του Πανεπιστημίου Τζέιμς Κουκ (JCU).
Το μανιτάρι μεταδίδει το δηλητήριο και με το άγγιγμα
«Αν το βρείτε, δεν πρέπει να το αγγίξετε και οπωσδήποτε να μην το φάτε», δήλωσε ο Ματ Μπάρετ, ειδικός στους μύκητες του τμήματος Αυστραλιανής Τροπικής Βοτανολογίας του πανεπιστημίου αυτού. «Από τα περίπου εκατό τοξικά μανιτάρια που είναι γνωστά στους ερευνητές, αυτό είναι το μόνο οι τοξίνες του οποίου μπορούν να απορροφηθούν από το δέρμα», υπογράμμισε.
Αν φαγωθεί, ο ξεχωριστός αυτός κόκκινος μύκητας προκαλεί μια φρικτή σειρά συμπτωμάτων: πόνο στο στομάχι, εμέτους, διάρροιες, πυρετό και μούδιασμα, τα οποία ακολουθούνται έπειτα από ώρες ή ημέρες από απολέπιση του δέρματος στα χέρια και τα πόδια και συρρίκνωση του εγκεφάλου, πρόσθεσε.
Μυστήριο η εμφάνιση του μανιταριού στην Αυστραλία
Το πιο πιθανό είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο επικίνδυνος αυτός μύκητας να εμφανίστηκε φυσικά στο Κερνς, αν και υπάρχουν αναφορές για την παρουσία τους και από την Ινδονησία και την Παπούα Νέα Γουινέα, αναφέρει ο Μπάρετ σε ανακοίνωσή του.
Το είδος αυτό μύκητα, το οποίο φέρει την επιστημονική ονομασία "podostroma cornu-damae", βρέθηκε από έναν φωτογράφο σε ένα προάστιο του Κερνς, προτού αναγνωριστεί από τους ερευνητές, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Τζέιμς Κουκ.
«Το γεγονός ότι μπορούμε να βρούμε έναν τόσο ξεχωριστό και ιατρικά σημαντικό μύκητα όπως το Δηλητηριώδες Κοράλλι της Φωτιάς ακριβώς μέσα στην αυλή μας δείχνει ότι έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε για τους μύκητες στη βόρεια Αυστραλία», κατέληξε ο Μπάρετ.