Ο θρίαμβος της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, η καθαρή νίκη της Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία και η άνοδος του ακροδεξιού AfD στη Γερμανία, επιβεβαιώνουν μια στροφή προς τα δεξιά στη Γηραιά Ήπειρο, αλλά δεν υπάρχει ενιαία ακροδεξιά στην Ευρώπη.
Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά βρίσκεται χωρισμένη στο φιλοευρωπαϊκό και το εθνικιστικό στρατόπεδο, επισημαίνει η ιταλική εφημερίδα «Corriere Della Serra». Το ένα είναι υπέρ του ΝΑΤΟ, το άλλο θυμίζει δορυφόρο του Κρεμλίνου με την στάση του, ενώ έλκεται και από τον Ντόναλντ Τραμπ.
Η Τζόρτζια Μελόνι και τα «Αδέλφια της Ιταλίας» ηγούνται της φιλοευρωπαϊκής και φιλοουκρανικής γραμμής. Η «Λέγκα» του Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, η Μαρίν Λεπέν και «Εθνική Συσπείρωση» στη Γαλλία, καθώς και η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), κινούνται μέχρι στιγμής στην γραμμή που, για πολλούς, χαροποιεί το Κρεμλίνο στη Ρωσία και τον Τραμπ στις ΗΠΑ.
Το πρόβλημα και η ευκαιρία της Μελόνι
Η Μελόνι, η οποία βγαίνει εμφανώς ενισχυμένη από τη δοκιμασία ευρωεκλογών, αντιμετωπίζει αυτή τη σύγκρουση, μεταξύ των δύο «γραμμών», και στο εσωτερικό της ίδιας της κυβέρνησής της, υπογραμμίζει το ιταλικό δημοσίευμα. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ανέδειξε την απόσταση ασφαλείας που κρατά από το λαϊκιστικό κόμμα του Σαλβίνι, ο οποίος πέρα από κυβερνητικός εταίρος της Μελόνι εκφράζει την άλλη γραμμή στην Ιταλική δεξιά-ακροδεξιά. Το Forza Italia, του εκλιπόντος Μπερλουσκόνι, o τρίτος κυβερνητικός εταίρος, πέρασε τον Σαλβίνι στην εκλογική αναμέτρηση και η Μελόνι αύξησε την απόσταση και από τους δύο.
Το γεγονός ότι οι δύο κατ' εξοχήν λαϊκιστικές δυνάμεις της Ιταλίας και οι πιο επικριτικές για το ΝΑΤΟ, η Λέγκα και το M5S (Κίνημα των 5 αστέρων), βγήκαν χτυπημένες από την κάλπη της 9ης Ιουνίου, δίνει αέρα στην «γραμμή» της Μελόνι.
Ωστόσο, η Μελόνι τώρα παρακολουθεί τις εξελίξεις στη Γαλλία με τις πρόωρες εκλογές που κήρυξε ο Εμανουέλ Μακρόν μετά τον θρίαμβο της «Εθνικής Συσπείρωσης» της Μαρίν Λεπέν ενώ αλλάζει το πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη. Η Λεπέν στη Γαλλία είναι ταυτόχρονα ευκαιρία και πρόβλημα για τη Μελόνι και την πλειοψηφία της, το ίδιο και η άνοδος του AfD στη Γερμανία, επισημαίνει το ιταλικό δημοσίευμα.
Ο Σαλβίνι είναι πιθανό να επιμείνει σε αυτή τη δεξιά ενότητα που επικαλούνταν μάταια τις τελευταίες εβδομάδες, ειδικά με την άνοδο της λαϊκίστικης δεξιάς στην Ευρώπη αλλά όπως επισημαίνει η Corriere Della Sera η στάση απέναντι στη Ρωσία και τον Πούτιν, άρα και το ουκρανικό ζήτημα θέτει εμπόδια στην πολυπόθητη ενότητα. Η δε Μελόνι, μπορεί να επιμείνει στην φιλοευρωπαϊκή στάση που την έχει αναδείξει «ρυθμιστή» των ευρωπαϊκών πραγμάτων, καθώς ξεκινούν τα παζάρια για την επιλογή της ηγεσίας των ευρωπαϊκών θεσμών. Τα πράγματα όμως παραμένουν ρευστά μετά τις ευρωεκλογές και τους κλυδωνισμούς που επέφεραν στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή.
Η Λεπέν και το ιταλικό παράδειγμα
Στη Γαλλία και την «Εθνική Συσπείρωση» της Μαρίν Λεπέν, τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα. Η Λεπέν, στην πορεία ανάδειξης του κόμματός της ως ηγέτιδα πολιτική δύναμη της χώρας της, εμφανίζεται με όλο και πιο μετριοπαθή χαρακτηριστικά, θυμίζοντας, θα έλεγε κανείς, τα βήματα που ακολούθησε η Μελόνι για να κατακτήσει την εξουσία στην Ιταλία.
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ταπεινωμένος από την ήττα που υπέστη από την Μαρίν Λεπέν στις ευρωεκλογές, ρίχνει τα ζάρια για την κυβέρνησή του, την αξιοπιστία του και την κληρονομιά του. Προκηρύσσοντας πρόωρες βουλευτικές εκλογές, υπολογίζει ότι οι Γάλλοι θα «ξυπνήσουν» για το τι πραγματικά πρεσβεύει η Λεπέν, καθώς οι εντάσεις με τη Ρωσία του Πούτιν αυξάνονται.
Το Bloomberg σε μια ανάλυσή του, επισημαίνει ότι είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι πρεσβεύει η Λεπέν και το κόμμα τη μετά από χρόνια που εγκαταλείπει τις πιο ακραίες θέσεις της για να διευρύνει την απήχησή της. Δεν θέλει πλέον να εγκαταλείψει την ΕΕ μετά το χάος του Brexit, ωστόσο θέλει τις γαλλικές εξαιρέσεις στο δίκαιο της ΕΕ. Δεν θέλει πλέον να εγκαταλείψει τη ζώνη Σένγκεν, αλλά θέλει «διπλά σύνορα» για τη Γαλλία και την ΕΕ που θα περιλαμβάνουν συστηματικούς ελέγχους. Δεν υποστηρίζει πλέον τη συνταξιοδότηση στα 60, αλλά δεν υποστηρίζει ούτε την αύξηση του νόμου του Μακρόν στα 64.
«Σε όλη την Ευρώπη, τα εθνικά κόμματα ξεσηκώνονται όχι για να καταστρέψουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά για να οικοδομήσουν μια ευρωπαϊκή συμμαχία εθνών ικανή να αντιμετωπίσει τις βιομηχανικές, περιβαλλοντικές, μεταναστευτικές και τεχνολογικές προκλήσεις του 21ου αιώνα», δήλωσε η Λεπέν στους οπαδούς του κόμματος προεκλογικά. «Σε όλη τη Γαλλία και σε όλη την Ευρώπη, κερδίζουμε τη μάχη», είπε η Γαλλίδα πολιτικός που έχει κατηγορηθεί παλιότερα για ύποπτες επαφές και φερόμενες χρηματοδοτήσεις από οργανισμούς ρωσικών συμφερόντων.
Στη Γαλλία, η Λεπέν, θεωρείται ακροδεξιά ηγέτιδα με φιλορωσικές συμπάθειες. Κατά την προεκλογική περίοδο, ο Μακρόν αναδείχθηκε σε κορυφαίο υποστηρικτή της Ουκρανίας στην Ευρώπη με δηλώσεις για την αποστολή γαλλικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, επιτρέποντας στο Κίεβο να πλήξει στόχους εντός της Ρωσίας και ορίζοντας τον πόλεμο ως υπαρξιακό για την ΕΕ.
Η σύγκρουση σχετικά με τις αντίθετες απόψεις τους για τον πόλεμο μπορεί να γίνει κεντρικό θέμα στις εθνικές μεταξύ της Λεπέν και του Μακρόν τον επόμενο μήνα και μένει να δούμε τελικά αν η γαλλική ακροδεξιά θα ακολουθήσει το ιταλικό παράδειγμα.
Το AfD, ο καλύτερος φίλος του Πούτιν στην Ευρώπη
Τέλος, το ακροδεξιό -και όπως πολλοί χαρακτηρίζουν και νεοναζιστικό- AfD έχει πιο φανερή φιλορωσική και αντιΝΑΤΟϊκή κατεύθυνση.
Η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) συγκέντρωσε το 15% των ψήφων στις ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου 2024, παρά την εμπλοκή του κόμματος σε σκάνδαλα και έρευνες για τους βοηθούς του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβουλίο που κατηγορούνται για ρωσική κατασκοπεία. Το κυβερνών κόμμα του Γερμανού καγκελάριου, Όλαφ Σολτς γνώρισε ταπεινωτική ήττα στις ευρωεκλογές με ένα ποσοστό μόλις 13,9% που το έφερε στην τρίτη θέση, πίσω και από το AfD.
Επιπλέον, εδώ και πολλούς μήνες, οι δημοσκόποι τοποθετούν το AfD για πρώτη φορά μπροστά σε τρεις περιφερειακές εκλογές που έχουν προγραμματιστεί για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, στη Σαξονία, το Βρανδεμβούργο και τη Θουριγγία. Όπως επισημαίνει ο Γάλλος δημοσιογράφος Ludovic Piedtenu η πλειοψηφία των ψηφοφόρων ετοιμάζεται να ψηφίσει το μοναδικό κόμμα που προσφέρει την ανοικοδόμηση μιας γέφυρας προς το Κρεμλίνο. Θαυμάζοντας τη μέθοδο Πούτιν και το ξαναγράψιμο της ιστορίας που κάνει στη Ρωσία. Το AfD, χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα, οδηγεί τους υποστηρικτές και τους ψηφοφόρους του πίσω στη νοσταλγία σε μια «περήφανη Γερμανία».
Το πρόγραμμα του AfD για τις ευρωεκλογές δεν υποστηρίζει μόνο την «εξομάλυνση των σχέσεων με τη Ρωσία και την άρση των κυρώσεων», αλλά και μια σειρά μέτρων υπέρ του Βλαντιμίρ Πούτιν. Στα 11 χρόνια της ύπαρξής του και στις τρεις ευρωεκλογές, το AfD έχει μεταβεί από μια φιλοατλαντική θέση σε μια φιλορωσική και αντινατοϊκή στάση εχθρική προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, σημειώνει.
Στηριζόμενο στη Ρωσία και καταγγέλλοντας την αμερικανική εξουσία, της οποίας «οι αποφάσεις θα παρασύρουν τη Γερμανία σε συγκρούσεις», το AfD σκοπεύει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, σύμφωνα με τα συνήθη θέματα της εσωτερικής πολιτικής του (ενίσχυση των συνόρων, καταπολέμηση της μετανάστευσης και της εγκληματικότητας κ.λπ.).
Η Ευρώπη όμως κινείται πλέον στον αστερισμό της προεκλογικής περιόδου στις ΗΠΑ, το ίδιο και η ευρωπαϊκή ακροδεξιά. Τα βλέμματα στρέφονται και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού καθώς μια επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να αλλάξει δραματικά τα πολιτικά δεδομένα και στην Γηραιά Ήπειρο.