Καθώς αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων συγκεντρώνονται στη Νορμανδία για να τιμήσουν την 80ή επέτειο της απόβασης των συμμαχικών δυνάμεων που απελευθέρωσαν τη Γαλλία από τη ναζιστική Γερμανία, ορισμένοι από εκείνους που έζησαν -ως παιδιά τότε- την αποκαλούμενη «D-Day» θυμούνται ξανά τον τρόμο, τους βομβαρδισμούς και την καταστροφή.
Χιλιάδες στρατιώτες των συμμαχικών δυνάμεων σκοτώθηκαν την 6η Ιουνίου 1944 στις ακτές της Νορμανδίας, όπως και γάλλοι πολίτες κατά τις πολύμηνες μάχες που ακολούθησαν.
Ο Μισέλ Φινκ, επτά ετών τότε, δάκρυσε σήμερα φέρνοντας στο μυαλό εικόνες από την ημέρα εκείνη, με αφορμή την τελετή μνήμης στο Σεν Λο, μια πόλη της Νορμανδίας που ισοπεδώθηκε σχεδόν ολοσχερώς κατά τους σφοδρούς βομβαρδισμούς στην περιοχή.
«Το σπίτι μας καταστράφηκε. Ξεκληρίστηκαν ολόκληρες οικογένειες στη γειτονιά μας. Η μεταφορική επιχείρηση που διατηρούσαμε οικογενειακώς καταστράφηκε επίσης. Αναχωρήσαμε για το Χερβούργο (περίπου 80 χιλιόμετρα μακρύτερα)», αφηγείται ο 87χρονος σήμερα Φινκ.
Περπατώντας μαζί με τον αδερφό του, έφθασαν κάποια στιγμή σε μια γέφυρα, την οποία διέσχισαν με τη βοήθεια γερμανών στρατιωτών. «Θυμάμαι τα αεροσκάφη, τις βόμβες… δεν είναι κάτι που ξεχνιέται εύκολα», λέει στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters, χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Τα παιδιά ξανάσμιξαν με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, η οποία ύστερα από καιρό επέστρεψε στο Σεν Λο.
«Η πόλη μας μετατράπηκε σε “πρωτεύουσα των ερειπίων”, όπως έγραψε ο συγγραφέας Σάμουελ Μπέκετ», λέει στο Reuters η δήμαρχος Εμανουέλ Λεζέν. Η πόλη Σεν Λο των 12.000 κατοίκων ισοπεδώθηκε σε ποσοστό 90%, μόνο δύο δρόμοι έμειναν ανέπαφοι.
Η Κολέτ Πουαριέ, τεσσάρων ετών τότε, από τη γειτονική Μπελβάλ, θυμάται πως τα ξημερώματα της 6ης Ιουνίου δεν μπορούσε να κλείσει μάτι, ακούγοντας διαρκώς αεροπλάνα και εκρήξεις. Το αγρόκτημα της οικογένειας είχε καταληφθεί από γερμανούς στρατιώτες και η Πουαριέ είχε μάθει μερικές λέξεις στα γερμανικά.
Έχει όμως και ορισμένες ευχάριστες αναμνήσεις: «Τις επόμενες ημέρες, είδαμε τζιπ με μαύρους στρατιώτες. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα μαύρους άνδρες… όπως και τσίχλες», αφηγείται και εξηγεί πως οι τσίχλες που μοίραζαν απλόχερα οι στρατιώτες είχαν κάνει τότε μεγάλη εντύπωση στα παιδιά.