Χιλιάδες παιδιά στην Βρετανία κινδυνεύουν να βρεθούν υπό την φροντίδα της κρατικής πρόνοιας, καθώς οι συγγενείς που τα φροντίζουν για λογαριασμό των γονιών τους, δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, χωρίς κρατική στήριξη.
Ένα ρεπορτάζ που σοκάρει, για λογαριασμό του βρετανικού Sky News, αποκαλύπτει ότι χιλιάδες παιδιά, έχουν χρειαστεί να αποχωριστούν τους γονείς τους και να περάσουν στην φροντίδα των συγγενών τους αλλά πλέον ούτε οι συγγενείς-φροντιστές μπορούν να επιτελέσουν τον ρόλο τους χωρίς βοήθεια.
Σήμερα η βρετανική κυβέρνηση εισάγει μέτρα που θα βοηθήσουν να κρατηθούν τα παιδιά μακριά από το σύστημα φροντίδας, με 45 εκατ. λίρες που προορίζονται για την έγκαιρη παρέμβαση σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα, αλλά θα είναι αυτή η επιπλέον βοήθεια αρκετή για να αντιστρέψει αυτή την τάση, διερωτάται το Sky News;
H ιστορία της 58χρονης Σάντρα, μπορεί να είναι παρόμοια για πολλές οικογένειες στη Βρετανία, που καλούνται να ανταπεξέλθουν σε συνθήκες εκτεταμένης φτώχειας, εν μέσω πληθωρισμού και ακρίβειας, που μαστίζει το Ηνωμένο Βασίλειο.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, η 58χρονη σχεδίαζε τη συνταξιοδότησή της, αλλά στη συνέχεια βρέθηκε να αναλαμβάνει τον ρόλο του κύριου φροντιστή του μικρού Σαμ, όταν οι γονείς του δεν μπορούσαν πλέον να τον φροντίζουν.
Η Σάντρα σηκώνει τον Σαμ για να μπορεί να βλέπει καλύτερα τις πάπιες στη λίμνη. Του κρατάει σφιχτά το χέρι, καθώς του εξηγεί πώς άλλαξε η ζωή της, περιγράφει το ρερπορτάζ.
«Είναι πολύ διαφορετική», λέει. «Είχα προγραμματίσει να συνταξιοδοτηθώ σε πέντε χρόνια. Δεν μπορώ πλέον να κάνω τίποτα από αυτά, καθώς έχω ξοδέψει το μεγαλύτερο μέρος των οικονομιών μου για να τον μεγαλώσω».
Μεταξύ των εξόδων που αντιμετωπίζει η Σάντρα μόνη της είναι τα δίδακτρα του παιδικού σταθμού και η θεραπεία, αξίας 2000 λιρών του Σαμ, ο οποίος είναι άρρωστος. Αισθάνεται ότι δεν υποστηρίζεται από το σύστημα κοινωνικής φροντίδας και πιστεύει ότι θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη αναγνώριση για τους φροντιστές σαν την ίδια.
«Δεν αισθάνομαι ότι είχα καμία πρακτική βοήθεια ή εκπαίδευση. Δεν μας βλέπουν το ίδιο με τους ανάδοχους φροντιστές που θα δικαιούνταν επίδομα», λέει η Σάντρα.
Οι συγγενείς-φροντιστές είναι φαντάσματα στα μάτια του κράτους
Μια επανεξέταση του συστήματος φροντίδας που δημοσιεύθηκε πέρυσι διαπίστωσε ότι οι συγγενείς φροντιστές, συμπεριλαμβανομένων των παππούδων και των θείων, υποτιμώνται σημαντικά ενώ καλούνται να φέρουν μεγάλο βάρος για την φορντίδα των παιδιών.
Η ανάδοχη φροντίδα λαμβάνει 25 εκατ. λίρες, αλλά τι γίνεται με τους συγγενείς φροντιστές;
Σήμερα, η κυβέρνηση εισάγει μέτρα για τη στήριξη των ευρύτερων οικογενειακών δικτύων και την απομάκρυνση των παιδιών από το σύστημα φροντίδας, με 45 εκατ. λίρες που προορίζονται για την έγκαιρη παρέμβαση σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Θα παράσχουν επίσης κατάρτιση και υποστήριξη για τους συγγενείς φροντιστές. Η ανάδοχη φροντίδα θα λάβει ώθηση ύψους 25 εκατ. λιρών, με έμφαση στην επένδυση στην πρόσληψη και τη διατήρηση των ανάδοχων φροντιστών.
Όμως, με έναν αριθμό ρεκόρ παιδιών στο σύστημα φροντίδας, και με τον αριθμό αυτό να πρόκειται να αυξηθεί, το ερώτημα είναι: θα είναι αρκετή αυτή η επιπλέον βοήθεια για παιδιά όπως ο Σαμ για να αντιστραφεί αυτή η τάση;
Η κυβέρνηση φέρνει μεταρρυθμίσεις
Οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης αποτελούν μια «σεισμική στιγμή» λέει η Kinship, η κορυφαία οργάνωση που υποστηρίζει χιλιάδες συγγενείς φροντιστές στην Αγγλία και την Ουαλία.
Αλλά ενώ είναι «ευχαριστημένη» με την πρόοδο στο θέμα αυτό, η διευθύνουσα σύμβουλος της Kinship Δρ. Λούσι Πικ λέει ότι πρέπει να γίνει ακόμη δουλειά για την εξασφάλιση ενός βιώσιμου μοντέλου χρηματοδότησης των σχεδίων.
Σε δήλωσή της, η ίδια ανέφερε: ««Η κυβέρνηση πρέπει να δράσει επειγόντως, καθώς περισσότεροι από τρεις στους δέκα συγγενείς φροντιστές που δεν λαμβάνουν την υποστήριξη που χρειάζονται μας λένε ότι μπορεί να μην είναι πλέον σε θέση να φροντίζουν τα παιδιά που αγαπούν, θέτοντας χιλιάδες παιδιά σε κίνδυνο να εισέλθουν στο σύστημα κρατικής φροντίδας».
Mια άλλη συγκινητική ιστορία είναι αυτή του Σερ Έντ Ντέιβι, ηγέτης των Φιλελευθέρων Δημοκρατών, ο οποίος αποτελεί περίπτωση ανθρώπου που ανατράφηκε από τον παππού του και τη γιαγιά του καθώς έχασε τους γονείς του σε πολύ μικρή ηλικία.
Ο Ντέιβι έχασε τον πατέρα του όταν ήταν τεσσάρων ετών και η μητέρα του πέθανε από καρκίνο όταν ήταν 15 ετών. Η πίεση που δέχθηκαν ο παππούς και η γιαγιά του χάνοντας την κόρη τους και μεγαλώνοντας τον ίδιο, είναι κάτι που του έχει μείνει.
Η προσωπική του εμεπειρία επιβεβαιώνει για τον ίδιο την ανάγκη η κυβέρνηση να πάρει περισσότερα μέτρα για τους συγγενείς-φροντιστές.
«Έγραφα ένα μια έκθεση για το σχολείο», θυμάται. «Ήταν όλα για το πώς ζούσα. Γυρνώντας στο σπίτι, με την ένταση, γνωρίζοντας τι περνούσε η μαμά», διακόπτει, εμφανώς κυριευμένος από τη συγκίνηση.
«Ο καθηγητής μου είπε ότι δεν μπορούσε να το βαθμολογήσει γιατί ήταν τόσο ωμό … Ήταν όλοι τους υπέροχοι άνθρωποι. Γι' αυτό η συγγενική φροντίδα είναι τόσο σημαντική. Δεν το έχεις αυτό με κανέναν άλλον», είπε βουρκωμένος.
«Είμαι σίγουρος ότι οι ανάδοχοι φροντιστές και οι θετοί φροντιστές είναι λαμπροί και υπέροχοι, αλλά το να μην επιτρέπουμε στους συγγενείς φροντιστές να κάνουν αυτό που θέλουν να κάνουν είναι ένα σοβαρό λάθος», λέει σκουπίζοντας ένα δάκρυ με το πίσω μέρος του χεριού του.