«Αν το ΝΑΤΟ ήταν μια συνηθισμένη λέσχη δεν θα δίσταζε να πετάξει έξω την Τουρκία», σχολιάζει το Bloomberg σε άρθρο γνώμης για το προβληματικό παιδί της Συμμαχίας, που προκαλεί συνέχεια πονοκεφάλους, πότε με το φλερτ με τη Ρωσία, πότε με την αντιευρωπαϊκή συμπεριφορά στο θέμα του προσφυγικού, πότε με την αναθεωρητική εξωτερική πολιτική στη γειτονιά της και με τον δεσποτισμό της ηγεσίας της.
«Η Τουρκία ήταν πάντα δύσκολος εταίρος», σημειώνει ο Andreas Kluth, θυμίζοντας την εισβολή του Αττίλα το 1974 στην Κύπρο, όταν οι τουρκικές δυνάμεις βρέθηκαν απέναντι στην ΕΛΔΥΚ. Αλλά επί των ημερών του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τα πράγματα έχουν αγριέψει.
Το φλερτ της Τουρκίας με την Ρωσία του Πούτιν
Το άρθρο του Bloomberg θυμίζει ακόμη την απειλή του Τούρκου προέδρου να βάλει βέτο στο σχέδιο του ΝΑΤΟ για την προστασία της Πολωνίας και των χωρών της Βαλτικής από τη ρωσική επιθετικότητα, επειδή ζητούσε από τη Συμμαχία να χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση τις κουρδικές πολιτοφυλακές YPG, συμμάχων μέχρι πρότινος της Ουάσιγκτον στο πόλεμο κατά του ISIS στη Συρία. «Στο τέλος ο Ερντογάν έκανε πίσω. Αλλά φαίνεται ότι θεωρεί το Κρεμλίνο περισσότερο εταίρο παρά απειλή», αναφέρει υπογραμμίζοντας τα προβλήματα που δημιουργεί στο Βορειατλαντικό Σύμφωνο η αγορά από την Άγκυρα των ρωσικών S-400 – μιας απειλής για τα συστήματα του ΝΑΤΟ, περιλαμβανομένων και αμερικανικής κατασκευής υπερσύγχρονων μαχητικών.
«Κι αυτές είναι μόνον οι στρατιωτικές πτυχές μιας σχέσης που έχει εξελιχθεί σε εχθρική. Η Τουρκία κάνει ταυτόχρονα γεωτρήσεις στη Μεσόγειο για πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αψηφώντας τις ενστάσεις της ΕΕ. Και κάθε μέρα η δημοκρατία στη χώρα υποχωρεί» με τον Ερντογάν να γίνεται ολοένα και αυταρχικότερος και να εξαπολύει πογκρόμ κατά των ΜΜΕ, της Δικαιοσύνης και της κοσμικής κοινωνίας, γράφει.
Η Τουρκία εκβιάζει με το προσφυγικό
Ο αρθρογράφος του Bloomberg σημειώνει, ωστόσο, ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να μάθει να ζει με την Τουρκία για δύο λόγους: «Πρώτον, ο Ερντογάν μπορεί να κάνει πράξη την απειλή του να στείλει κύματα μεταναστών στην Ευρώπη, οι αριθμοί των οποίων υπερβαίνουν τον πληθυσμό ορισμένων μελών της ΕΕ. Η Τουρκία φιλοξενεί 3,7 εκατ. πρόσφυγες από τη Συρία και θα μπορούσε να τους ωθήσει να περάσει στα ελληνικά νησιά (…) Αν βρεθεί αντιμέτωπος με την ταπεινωτική προοπτική αποπομπής της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ ίσως ο Ερντογάν αποφασίσει ότι αξίζει τον κόπο να το κάνει. Η ΕΕ, την ίδια ώρα, έχει αποτύχει από το 2015 να μεταρρυθμίσει το σύστημα υποδοχής μεταναστών και μπορεί να βρεθεί με μια νέα κρίση».
Οι πυρηνικές φιλοδοξίες του Ερντογάν
Ο δεύτερος λόγος -και σημαντικότερος κατά τον αρθρογράφο – που το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να διώξει την Τουρκία είναι οι πυρηνικές της φιλοδοξίες. «Ο Ερντογάν σίγουρα θέλει πυρηνικά όπλα. Η Δύση λέει ότι “η Τουρκία δεν μπορεί να έχει [πυρηνικά όπλα]. Εγώ δεν μπορώ να το αποδεχθώ αυτό” ξέσπασε τον Οκτώβριο.
Μια τουρκική πυρηνική βόμβα στη Μέση Ανατολή θα αποτελούσε καταστροφή. Θα οδηγούσε σχεδόν σίγουρα σε μια κούρσα εξοπλισμών, καθώς όχι μόνον το Ιράν αλλά και η Σαουδική Αραβία θέλουν να ακολουθήσουν το Ισραήλ αποκτώντας ανάλογα όπλα… Είναι η συνταγή ενός Αρμαγεδώνα», σημειώνει το άρθρο. Και καταλήγει: «Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο. Ούτε μπορεί, φυσικά να διαγράψει έτσι απλά τις πολιτικο-στρατιωτικές επιπτώσεις του ενδεχομένου ένα κράτος μέλος του να στραφεί κατά των συμμάχων του. Πρέπει να ετοιμάσει σχέδια για νέα, τρομακτικά σενάρια και σε πρώτη φάση να μεταφέρει στην Ευρώπη τα αμερικανικά πυρηνικά όπλα, που βρίσκονται στη βάση του Ιντσιρλίκ στην Τουρκία».