Πριν από 20 χρόνια, η Κάθλιν Φόλμπινγκ είχε καταδικαστεί ως η χειρότερη κατά συρροή δολοφόνος της Αυστραλίας για τη δολοφονία των τεσσάρων παιδιών της. Σήμερα, όμως, έλαβε χάρη, σε μία από τις σοβαρότερες αποτυχίες της Δικαιοσύνης στη χώρα.
Ο Γενικός Εισαγγελέας της Νέας Νότιας Ουαλίας Μάικλ Ντάλεϊ παρενέβη για να διατάξει την αποφυλάκιση της Καθλίν Φόλμπινγκ, με βάση τα προκαταρκτικά πορίσματα μιας έρευνας που είχε διαπιστώσει «εύλογες αμφιβολίες» ως προς την ενοχή της και για τους τέσσερις θανάτους.
Ο Ντάλεϊ δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου σήμερα πως είχε μιλήσει με τον κυβερνήτη και συνέστησε την άνευ όρων απονομή χάριτος, η οποία και χορηγήθηκε, με τη Φόλμπινγκ να αποφυλακίζεται από το σωφρονιστικό ίδρυμα Clarence την ίδια μέρα.
«Αυτή ήταν μια τρομερή δοκιμασία για όλους τους εμπλεκόμενους και ελπίζω πως οι ενέργειές μας σήμερα θα μπορέσουν να κλείσουν αυτό το θέμα 20 ετών», δήλωσε ο Ντάλεϊ, ο οποίος πρόσθεσε ότι ενημέρωσε τον Κρεγκ Φόλμπινγκ, τον πατέρα των παιδιών, για την απόφασή του. «Θα είναι μια δύσκολη μέρα γι’ αυτόν», είπε.
Τα λάθη που έκανε το δικαστήριο
Η Κάθλιν Φόλμπινγκ φυλακίστηκε το 2003 με τρεις κατηγορίες για φόνο και μία για ανθρωποκτονία μετά το θάνατο των τεσσάρων μωρών της σε διάστημα μιας δεκαετίας από το 1989. Σε κάθε περίπτωση, ήταν το πρόσωπο που βρήκε τα πτώματά τους, αν και δεν υπήρχαν φυσικές αποδείξεις ότι εκείνη προκάλεσε τον θάνατό τους.
Αντ’ αυτού, οι ένορκοι βασίστηκαν στο επιχείρημα της κατηγορούσας αρχής ότι οι πιθανότητες να πεθάνουν τέσσερα μωρά μιας οικογένειας από φυσικά αίτια πριν από την ηλικία των 2 ετών, ήταν τόσο απειροελάχιστες που θα μπορούσε κανείς να τις συγκρίνει με γουρούνια να πετούν.
Σημείωσαν επίσης το περιεχόμενο του ημερολογίου της, το οποίο περιείχε αποσπάσματα που μεμονωμένα, εκείνη την εποχή, ερμηνεύτηκαν ως ομολογίες ενοχής.
Μόλις το 2019, μια έρευνα σχετικά με τις καταδίκες της διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε καμία εύλογη αμφιβολία πως είχε διαπράξει τα εγκλήματα. Όμως, μια άλλη έρευνα ξεκίνησε πέρυσι μετά την εμφάνιση νέων επιστημονικών στοιχείων που έδιναν μια γενετική εξήγηση για το θάνατο των παιδιών.
Στην τελική της τοποθέτηση, η Σόφι Κάλαν, η επικεφαλής συνήγορος που υπογράφει την έρευνα, δήλωσε ότι στο «σύνολο των αποδεικτικών στοιχείων που βρίσκονται ενώπιον αυτής της έρευνας, υπάρχει εύλογη αμφιβολία ως προς την ενοχή της κυρίας Φόλμπινγκ».
Η ιστορία της Φόλμπινγκ
Η Φόμπινγκ ήταν μόλις 20 ετών όταν παντρεύτηκε τον Κρεγκ Φόμπινγκ, τον οποίο είχε γνωρίσει στην γενέτειρά της, το Νιουκάστλ, στη βόρεια ακτή της Νέας Νότιας Ουαλίας.
Μέσα σε ένα χρόνο έμεινε έγκυος στον Κάλεμπ, ο οποίος γεννήθηκε το Φεβρουάριο του 1989 και έζησε μόλις 19 ημέρες. Τον επόμενο χρόνο, οι Φόμπινγκ απέκτησαν έναν ακόμη γιο, τον Πάτρικ, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 8 μηνών. Δύο χρόνια αργότερα, η κόρη τους Σάρα πέθανε σε ηλικία 10 μηνών. Στη συνέχεια, το 1999, το τέταρτο και μακροβιότερο παιδί του ζευγαριού, η Λόρα, πέθανε σε ηλικία 18 μηνών.
Η αστυνομική έρευνα για τους θανάτους και των τεσσάρων παιδιών ξεκίνησε την ημέρα που πέθανε η Λόρα, αλλά χρειάστηκαν πάνω από δύο χρόνια για να συλληφθεί και να απαγγελθούν κατηγορίες στην Φόμπινγκ. Μέχρι τότε, ο γάμος του ζευγαριού είχε διαλυθεί και ο Κρεγκ συνεργαζόταν με τις αρχές για να «χτίσει» μια υπόθεση εναντίον της.
Παρέδωσε στην αστυνομία τα ημερολόγιά της, τα οποία, σύμφωνα με τους εισαγγελείς, περιείχαν τις βαθύτερες σκέψεις μιας μητέρας που βασανιζόταν από ενοχές για το ρόλο της στο θάνατο των παιδιών της.
Η εξέταση των λειψάνων των μωρών απέτυχε να βρει οποιαδήποτε φυσική ένδειξη πως είχαν πνιγεί, αλλά χωρίς να υπάρχει άλλος εύλογος λόγος για να εξηγηθεί ο θάνατός τους, οι υποψίες επικεντρώθηκαν στην Κάθλιν.
Το 2003, καθώς καταδίκαζε την Φόλμπινγκ σε 40 χρόνια φυλάκισης, ο δικαστής Γκράχαμ Μπαρ υπενθύμισε το ταραγμένο παρελθόν της. Ο πατέρας της είχε σκοτώσει τη μητέρα της όταν η Κάθλιν ήταν μόλις 18 μηνών, και είχε περάσει πολλά από τα παιδικά της χρόνια σε ανάδοχες οικογένειες.
Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα, ο Μπαρ είπε ότι οι προοπτικές της Φόλμπινγκ για επανένταξη, ήταν «αμελητέες». «Θα είναι πάντα επικίνδυνη αν της δοθεί η ευθύνη της φροντίδας ενός παιδιού» είχε δηλώσει τότε. «Αυτό δεν πρέπει να συμβεί ποτέ».
«Μια στοργική μητέρα»
Αυτή η αρχική καταδικαστική απόφαση έρχεται τώρα σε πλήρη αντίθεση με την τελευταία έρευνα, η οποία φαίνεται να δίνει μια πολύ διαφορετική εικόνα της Φόλμπινγκ ως μια στοργική μητέρα που ήταν συντετριμμένη και μπερδεμένη από τους διαδοχικούς θανάτους των μωρών της.
Καθώς διέταξε την απελευθέρωσή της σήμερα, ο Ντάλεϊ διένειμε ένα υπόμνημα με τα πορίσματα του συνταξιούχου δικαστή Τομ Μπάτχαρστ, ο οποίος δήλωσε ότι μετά την εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων «δεν ήταν σε θέση να δεχτεί… την πρόταση πως η Φόλμπινγκ ήταν οτιδήποτε άλλο παρά μια στοργική μητέρα για τα παιδιά της».
Η γενετική μετάλλαξη που εντόπισαν στα παιδιά
Στην περίπτωση των δύο κοριτσιών – της Σάρα και της Λόρα – ο Μπάτχαρτς διαπίστωσε πως υπήρχε «εύλογη πιθανότητα» μια γενετική μετάλλαξη γνωστή ως CALM2-G114R «να προκάλεσε το θάνατό τους» και πως η Σάρα μπορεί να πέθανε από μυοκαρδίτιδα, φλεγμονή της καρδιάς, που εντοπίστηκε κατά τη διάρκεια της νεκροψίας της.
Στην περίπτωση του Πάτρικ, ο οποίος είχε ένα ανεξήγητο ALTE, ένα προφανώς απειλητικό για τη ζωή του συμβάν, όταν ήταν 4 μηνών και πέθανε σε ηλικία 8 μηνών, ο Μπάτχαρστ διαπίστωσε πως είναι πιθανό ο θάνατός του να προκλήθηκε από μια υποκείμενη νευρογενή διαταραχή.
Μια ομάδα ανοσολόγων διαπίστωσε επίσης πως οι γιοι της οικογένειας, Κάλεμπ και Πάτρικ διέθεταν μια διαφορετική γενετική μετάλλαξη, η οποία συνδέεται με την αιφνίδια εμφάνιση επιληψίας σε ποντίκια.
Κατά τη διάρκεια της δίκης το 2003, η εισαγγελία χρησιμοποίησε στοιχεία «σύμπτωσης και τάσης» για να ισχυριστεί ότι η Φόλμπινγκ είχε επίσης σκοτώσει τον Κάλεμπ. Με άλλα λόγια, ότι αφού φέρεται να ήταν υπεύθυνη για το θάνατο τριών παιδιών, ήταν πιθανό να σκότωσε και το τέταρτο.
Ωστόσο, ο Μπατχάρστ έκρινε ότι η εύλογη αμφιβολία σχετικά με το ρόλο της Φόλμπινγκ στο θάνατο των αδερφών του σήμαινε πως η υπόθεση της κατηγορούσας αρχής ενανίον της για τη δολοφονία του Κάλεμπ «πέφτει στο κενό».
Σε σχέση με τα ημερολόγιά της, ο Μπατχάρστ δήλωσε ότι τα «στοιχεία υποδηλώνουν πως ήταν τα γραπτά μιας πενθούσας και πιθανώς καταθλιπτικής μητέρας, που κατηγορούσε τον εαυτό της για το θάνατο κάθε παιδιού της, σε αντίθεση με τις παραδοχές ότι τα δολοφόνησε ή ότι τα έβλαψε με άλλο τρόπο».
Ο Μπατχάρστ εξέφρασε επίσης αμφιβολίες σχετικά με τα στοιχεία του Κρεγκ Φόλμπινγκ, ο οποίος είχε ισχυριστεί ότι η σύζυγός του ήταν «κακοδιάθετη» με τα παιδιά τους και πως «τους φώναζε κατά καιρούς».
«Η ισορροπία των αποδεικτικών στοιχείων… ήταν πως επρόκειτο για μια στοργιμή μητέρα» έγραψε ο δικαστής Μπατχάρστ του οποίου η πλήρης έκθεση θα δημοσιευτεί αργότερα.
Σύγκριση με την υπόθεση της Λίντι Τσάμπερλεν
Η υπόθεση της Φόλμπινγκ έχει συγκριθεί με εκείνη της Λίντι Τσάμπερλεν, η οποία είχε ορκιστεί πως ένα ντίνγκο (σαρκοφάγο θηλαστικό) πήρε το μωρό της Αζαρία από το μέρος όπου είχαν κατασκηνώσει στο Ουλούρου το 1980.
Η υπόθεση πόλωσε την κοινή γνώμη και η Τσάμπερλεν φυλακίστηκε προτού προκύψουν στοιχεία πως έλεγε την αλήθεια. Το 1986, το μπουφάν του Αζαρία βρέθηκε μισοθαμμένο στο χώμα, γεγονός που ώθησε τους αξιωματούχους να απελευθερώσουν την Τσάμπερλεν. Δύο χρόνια αργότερα, ένα δικαστήριο ανέτρεψε την καταδίκη της και το 2012 ένας ιατροδικαστής αποφάνθηκε πως για το θάνατο του Αζαρία έφταιγε πράγματι ένα ντίνγκο.
Όπως στην περίπτωση της Τσάμπερλεν, η απελευθέρωση της Φόλμπινγκ από τη φυλακή θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας μακράς διαδικασίας για να καθαρίσει το όνομά της.
Ο Ντάλεϊ δήλωσε στους δημοσιογράφους πως η απονομή χάριτος στη Φόλμπινγκ σήμαινε μόνο ότι δεν χρειάζεται να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής της και πως εναπόκειτο στο Εφετείο να ακυρώσει τις καταδίκες της.
Είπε επίσης ότι είναι πολύ νωρίς ακόμη για να μιλήσει για αποζημίωση. Αλλά εάν σκεφτεί κανείς πως στην περίπτωση της Τσάμπερλεν, η οποία πήρε αποζημίωση 1,3 εκατομμύρια δολάρια, η Φόλμπινγκ θα μπορούσε να διεκδικήσει πολλά περισσότερα δεδομένου ότι βρισκόταν στη φυλακή για 20 χρόνια.