«Επί μήνες ο Πριγκόζιν καταφέρεται με τρόπο θεατράλε εναντίον των στρατιωτικών ηγετών της Ρωσίας. Έχει κατακεραυνώσει τον υπουργό Άμυνας, Σεργκέι Σόιγκου, και τον αρχιστράτηγο, Βαλέρι Γερασίμοφ, κατηγορώντας τους για αδεξιότητα και ανικανότητα σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία».
Ο Luke Harding’s του Guardian αναλύει την κατάσταση στη Ρωσία και τι μπορεί να σημαίνει για τον Πούτιν το επιχειρούμενο πραξικόπημα από τον Πργικόζιν, ακόμη και αν αυτο αποτύχει.
«Σε ένα βίντεο ο Πριγκόζιν κατηγόρησε τη Μόσχα για τους θανάτους στρατιωτών της μισθοφορικής μονάδας του Wagner. Τα πτώματά τους ήταν στοιβαγμένα πίσω του. Σε μια επιστολή του, προκάλεσε τον Σοϊγκού να επισκεφθεί ο ίδιος το αιματοβαμμένο ουκρανικό μέτωπο, όπου τα στρατεύματα της Wagner πολεμούν και πεθαίνουν στην ανατολική πόλη Μπαχμούτ.
Η διαμάχη Πριγκοζίν-Σοϊγκού φάνηκε να είναι πραγματική. Αλλά στο αδιαφανές σύστημα του Πούτιν -που θυμίζει περισσότερο οθωμανικό δικαστήριο παρά κυβέρνηση δυτικού τύπου- ήταν δύσκολο να το καταλάβει κανείς. Για περισσότερες από δύο δεκαετίες ο Πούτιν έπαιζε τον ρόλο του ανώτατου αρχιδιαιτητή, ανάμεσα στις φιλοδοξίες της μιας παράταξη του Κρεμλίνου εναντίον της άλλης.
Ήταν η παλιά τακτική του "διαίρει και βασίλευε". Ο Πριγκόζιν είχε προηγουμένως αποδειχθεί πιστός σύμμαχος, στον οποίο είχαν ανατεθεί ειδικά κρατικά καθήκοντα, συμπεριλαμβανομένης της προσπάθειας σαμποτάζ των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ το 2016. Σύμφωνα με μια ερμηνεία, η δημόσια σταυροφορία του Πριγκόζιν κατά του Σοϊγκού είχε την άδεια του Πούτιν.
Τα δραματικά γεγονότα των τελευταίων 12 ωρών υποδηλώνουν ότι οποιαδήποτε τέτοια συμφωνία με το Κρεμλίνο, αν υπήρξε ποτέ, έχει ακυρωθεί. Ο Πριγκόζιν δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από τη συγκαταβατική απομάκρυνση του Σοϊγκού και την αντικατάσταση ολόκληρου του γενικού επιτελείου.
Μια τεθωρακισμένη φάλαγγα της Wagner εισήλθε στη Ρωσία από την κατεχόμενη ανατολική Ουκρανία, χωρίς να συναντήσει ιδιαίτερη αντίσταση. Τα στρατεύματα της Wagner φαίνεται να έχουν καταλάβει κτίρια-κλειδιά στο Ροστόφ επί του Ντον, την έδρα της διοίκησης της νότιας στρατιωτικής περιφέρειας της Ρωσίας και σημαντικό κόμβο εφοδιασμού για τη λεγόμενη ''ειδική στρατιωτική επιχείρηση" της Μόσχας.
Οι πανικόβλητοι Ρώσοι στρατηγοί κάλεσαν τον Πριγκόζιν να υποχωρήσει και να ματαιώσει το "πραξικόπημα". Τεθωρακισμένα οχήματα κυκλοφορούν στους δρόμους της Μόσχας, προφανώς σταλμένα για να φυλάξουν το υπουργείο Άμυνας και άλλα κυβερνητικά κέντρα.
Οι εξαιρετικές εικόνες ξυπνούν μνήμες από το αποτυχημένο πραξικόπημα το καλοκαίρι του 1991, που οργανώθηκε από σκληροπυρηνικούς της KGB, προκειμένου να διατηρηθεί η παραπαίουσα κομμουνιστική εξουσία. Το σχέδιο κατέρρευσε. Επιτάχυνε τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, μήνες αργότερα.
Είναι πολύ νωρίς για να πούμε αν η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Πριγκόζιν δεν είναι ειρηνιστής. Το μανιφέστο του είναι η Ρωσία να διεξάγει μια πιο σθεναρή εκστρατεία στην Ουκρανία, με καλύτερη λήψη αποφάσεων σε ανώτατο επίπεδο, περισσότερη ειλικρίνεια και λιγότερους στρατιώτες που ρίχνονται άσκοπα στη μηχανή του κιμά και θυσιάζονται σε κακοσχεδιασμένες επιθέσεις.
Ο Πριγκόζιν κατηγορεί τον Σοϊγκού ότι συγκαλύπτει το μέγεθος των ρωσικών απωλειών. Είναι επίσης δυσαρεστημένος με τις υποχωρήσεις πέρυσι, όταν ο ρωσικός στρατός αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη νότια πόλη Χερσώνα και το μεγαλύτερο μέρος της περιφέρειας της Χερσώνα στα βορειοανατολικά.
Όποια και αν είναι η έκβαση του δράματος που βρίσκεται σε εξέλιξη από την Παρασκευή, ο Πούτιν μοιάζει πιο αδύναμος από ποτέ από τότε που έγινε πρόεδρος το 2000. Η απόφασή του να εισβάλει στην Ουκρανία αποδείχθηκε ένα μεγάλο στρατηγικό λάθος - το μεγαλύτερο της καριέρας του και ένα λάθος που μπορεί, αργά ή γρήγορα, να τον αναγκάσει να εγκαταλείψει την εξουσία.
Ο Πούτιν απηύθυνε τηλεοπτικό διάγγελμα το Σάββατο το πρωί, μετά την έναρξη της ανταρσίας του Πριγκόζιν. Κατηγόρησε τους αντάρτες για προδοσία και εισήγαγε ένα ''αντιτρομοκρατικό" καθεστώς στη Μόσχα.
Ακόμη και αν η εξέγερση αποτύχει γρήγορα, τα κύματα σοκ θα συνεχιστούν για μήνες, τροφοδοτώντας την πολιτική αστάθεια και εγείροντας ερωτηματικά για την ικανότητα του Πούτιν να ηγηθεί. Στο σαιξπηρικό έργο της μακράς, μακρόχρονης προεδρίας του Πούτιν που μοιάζει με τον Μακμπέθ, βρισκόμαστε στην πέμπτη πράξη.
Πειθαρχημένος ο ιδιωτικός στρατός του Πριγκόζιν
Όλα αυτά δημιουργούν σημαντικές και ενδιαφέρουσες πιθανότητες για την Ουκρανία. Οι δυνάμεις της Wagner έχουν εγκατασταθεί στις κατεχόμενες περιοχές Λουχάνσκ και Ντονέτσκ. Ορισμένες από αυτές αναχώρησαν τις τελευταίες 24 ώρες και επέστρεψαν στη Ρωσία. Υπάρχουν οι πρώτες αναφορές ότι τα ουκρανικά στρατεύματα έχουν ανακαταλάβει αρκετούς κατεστραμμένους δρόμους στο Μπαχμούτ, όπου μαίνεται εδώ και μήνες μια εξοντωτική μάχη.
Ο ιδιωτικός στρατός του Πριγκόζιν από εθελοντές και αποφυλακισμένους κατάδικους έχει αποδειχθεί πιο πειθαρχημένη και ικανή στρατιωτική μονάδα από τον τακτικό ρωσικό στρατό. Τώρα εξαφανίζεται από τη σκηνή και στρέφει την προσοχή του στην ίδια τη Ρωσία.
Τον Ιούνιο η Ουκρανία ξεκίνησε μια πολυαναμενόμενη αντεπίθεση, χρησιμοποιώντας δυτικά όπλα και τανκς. Ο στόχος είναι να ανακαταληφθεί ο χερσαίος διάδρομος που συνδέει τα κατεχόμενα εδάφη στο ανατολικό Ντονμπάς με την Κριμαία και τα νότια τμήματα των επαρχιών Χερσώνα και Ζαπορίζια.
Η πρόοδος είναι αργή. Ο ρωσικός στρατός έχει ναρκοθετήσει πεδία, έχει κατασκευάσει αντιαρματικά χαρακώματα και έχει χρησιμοποιήσει την αεροπορική και πυροβολική του υπεροχή για να επιβραδύνει την ουκρανική προέλαση. Ορισμένοι παρατηρητές είχαν αρχίσει να αναρωτιούνται αν ο πόλεμος οδεύει προς το αδιέξοδο, με την υπάρχουσα μετωπική γραμμή των 600 μιλίων να αποτελεί ένα νέο de facto σύνορο.
Φαντασίωση του Πούτιν η κατάληψη της Ουκρανίας
Η αρπαγή της εξουσίας από τον Πριγκόζιν αλλάζει αυτούς τους υπολογισμούς. Θα ήταν ανόητο να απορρίψουμε τον ρωσικό στρατό. Αλλά οι πιθανότητες μιας ουκρανικής επανάστασης αυτό το καλοκαίρι έχουν αυξηθεί δραματικά. Εάν το ηθικό της ρωσικής πρώτης γραμμής καταρρεύσει και οι στρατιώτες δεν είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν, το έδαφος θα μπορούσε να ανακαταληφθεί γρήγορα.
Το όνειρο του Πούτιν να καταλάβει ολόκληρη την Ουκρανία και να την "επανενώσει" με τη Ρωσία δεν έχει πραγματοποιηθεί. Αποδείχθηκε ότι ήταν η φαντασίωση ενός δικτάτορα: προϊόν κακής νοημοσύνης, μεσσιανικής σκέψης και ακραίας απομόνωσης του Πούτιν κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Κόβιντ. Η νίκη επί του Κιέβου φαίνεται πιο μακριά από ποτέ».