Σε ένα άγνωστο, μέχρι σήμερα, είδος ανθρώπου ανήκουν τα 13 απολιθωμένα οστά και δόντια που ανακαλύφθηκαν σε σπήλαιο στις Φιλιππίνες.
Τα λείψανα τουλάχιστον τριών ατόμων αυτού του είδους, του Ηomo luzonensis όπως ονομάστηκε, βρέθηκαν στο Σπήλαιο Καλάο, στο νησί Λουζόν. Αν και οι επιστήμονες δεν κατάφεραν να αποσπάσουν DNA, κατάφεραν να καθορίσουν ότι το ένα από αυτά τα τρία άτομα έζησε πριν από 67.000 χρόνια και τα άλλα πριν από περίπου 50.000 χρόνια.
Αυτή είναι η δεύτερη φορά από τις αρχές του 21ου αιώνα που εντοπίζεται σε νησιά της νοτιοανατολικής Ασίας ένα εξαφανισμένο πλέον μέλος της οικογένειας του ανθρώπου. Το 2003 είχαν βρεθεί σε σπήλαιο στο νησί Φλόρες της Ινδονησίας τα απολιθωμένα λείψανα του Homo floresiensis, του αποκαλούμενου «Χόμπιτ» λόγω του μικρού μεγέθους του.
Ο Homo luzonensis δεν είναι άμεσος πρόγονος του σύγχρονου ανθρώπου. Ομως, ζούσε την ίδια περίοδο με τον «Χόμπιτ» και τον Homo sapiens, που εμφανίστηκε στην Αφρική πριν από περίπου 300.000 χρόνια. Οι επιστήμονες δεν μπορούν να αποκλείσουν την πιθανότητα η άφιξη του δικού μας είδους στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας να συνέβαλε στην εξαφάνιση του Homo luzonensis. Ο «Χόμπιτ» εξαφανίστηκε επίσης πριν από 50.000 χρόνια, την ίδια περίοδο που ο Homo sapiens εξαπλωνόταν στην περιοχή.
Οι ανακαλύψεις στα νησιά Λουζόν και Φλόρες αποδεικνύουν ότι η ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπου είναι πολύ πιο περίπλοκη από ότι πίστευαν έως τώρα οι ειδικοί, ενώ οι ερευνητές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο κι άλλων «εκπλήξεων» στην Ασία.
Πώς ήταν ο άνθρωπος του Λουζόν
Περιγράφοντας την εξωτερική εμφάνιση και τη ζωή του Homo luzonensis, οι επιστήμονες ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτικοί, καθώς έχουν στη διάθεσή τους μόνο ελάχιστα οστά από τα χέρια και τα πόδια καθώς και μερικά δόντια δύο ενηλίκων και ενός παιδιού, αφού δεν βρέθηκαν οστά κρανίων. Με βάση το μέγεθος των δοντιών, πιθανολογούν ότι ο άνθρωπος του Λουζόν ήταν πιο μικρόσωμος από τον Homo sapiens. Ομως, δεν μπορούν να διευκρινίσουν αν προσέγγιζε το ύψος του «Χόμπιτ», που μετά βίας έφτανε το 1 μέτρο.
«Θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί, ιδίως επειδή ο κόσμος θα φέρει στον νου του τον Homo floresiensis ως “πρότυπο” για την εμφάνιση του Homo luzonensis, κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει», εξήγησε ο παλαιοανθρωπολόγος Φλοράν Ντετρουά, του Μουσείου του Ανθρώπους-Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού. «Μπορούμε μόνο να εικάσουμε ότι ίσως να ήταν ένας πυγμαίος Homo sapiens», είπε, σύμφωνα με το ΑΠΕ, ο αρχαιολόγος Αρμάντ Μιζάρες, ο επικεφαλής των αρχαιολογικών ανασκαφών στο Καλάο. Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται ότι έτρωγαν κρέας και ίσως χρησιμοποιούσαν λίθινα εργαλεία, με βάση τα οστά ζώων που βρέθηκαν στην περιοχή, δήλωσε ακόμη ο Ντετρουά.
Τα απολιθωμένα οστά από το σπήλαιο παρουσιάζουν έναν συνδυασμό ανατομικών χαρακτηριστικών που κάνουν τον Homo luzonensis να ξεχωρίζει από όλα τα άλλα είδη ανθρώπου. Ορισμένα από αυτά είναι παρόμοια με εκείνα του Homo sapiens και του «Χόμπιτ». Αλλα ήταν τόσο αρχαϊκά που παρέπεμπαν στον Αυστραλοπίθηκο, έναν από τους παλαιότερους προγόνους του ανθρώπου που εξαφανίστηκε πριν από περίπου 2 εκατ. χρόνια, στον Homo habilis (2,3-1,4 εκατομμύρια χρόνια πριν) και στον Homo erectus (1,8-1,3 εκατομμύρια χρόνια πριν). «Κάποιος που φέρει συνδυαστικά αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μπορεί να ταξινομηθεί σε κανένα από τα γνωστά είδη σήμερα», επισήμανε ο Ντετρουά.
«Για χρόνια –και μέχρι πριν από λιγότερα από 20 χρόνια – θεωρούσαμε την εξέλιξη του ανθρώπου στην Ασία πολύ απλή: ο Homo erectus ξεκινώντας από την Αφρική εγκαθίσταται στην ανατολική και νοτιοανατολική Ασία και μετά δεν συμβαίνει τίποτα, μέχρι την άφιξη του Homo sapiens πριν περίπου 40.000-50.000 χρόνια, ο οποίος "κατακτά" κάθε γωνιά της Γης», είπε ο Ντετρουά. «Με τις ανακαλύψεις επί του πεδίου –τα απολιθώματα– και στο εργαστήριο, για παράδειγμα μέσω της γενετικής, σήμερα ξέρουμε ότι η ιστορία της εξέλιξης δεν είναι γραμμική, ήταν πολύ πιο περίπλοκη, με πολλά ξεχωριστά είδη που ζούσαν ταυτόχρονα με τον Homo sapiens, διασταυρώνονταν μεταξύ τους, εξαφανίζονταν και τα λοιπά. Ο Homo sapiens εννοείται πως δεν ήταν μόνος του στη Γη», κατέληξε ο Ντετρουά.