Είναι το μεγαλύτερο μουσείο του κόσμου και ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της γαλλικής πρωτεύουσας.
Το περίφημο Μουσείο του Λούβρου, στη δεξιά όχθη του ποταμού Σηκουάνα, φιλοξενεί μία τεράστια συλλογή έργων τέχνης, γράφει η DW στην ελληνική έκδοσή της. Μεταξύ αυτών και μοναδικά αριστουργήματα, όπως η «Τζιοκόντα» του Λεονάρντο ντα Βίντσι, η Αφροδίτη της Μήλου και η «Ελευθερία» του Ντελακρουά, ελαιογραφία που απαθανατίζει τη Γαλλική Επανάσταση του 1789.
Όμως το Λούβρο έχει γίνει «θύμα της επιτυχίας του», όπως επισημαίνει η διευθύντρια του μουσείου, Λωράνς ντε Καρ. Οι υποδομές μπορούν να φιλοξενήσουν τέσσερα εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως, αλλά το 2024 ο αριθμός των επισκεπτών ξεπέρασε τα εννέα εκατομμύρια! Άλλωστε η Γαλλία είναι ο κορυφαίος τουριστικός προορισμός σε όλον τον κόσμο. Θεωρητικά χρειάζονται ώρες ολόκληρες για να θαυμάσει κανείς από κοντά όλους τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς, αν και πολλοί περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα, για παράδειγμα στην «Τζιοκόντα» του Ντα Βίντσι.
Σχεδόν σουρρεαλιστικές σκηνές διαδραματίζονται μπροστά στον συγκεκριμένο πίνακα, ο οποίος από το 2005 προστατεύεται από μία θωρακισμένη, γυάλινη προθήκη. Οι επισκέπτες περιμένουν πολλή ώρα για να τον θαυμάσουν από κοντά, τα σχόλια και τα επιφωνήματα δίνουν και παίρνουν, πολλοί δίνουν «μάχη» για μία σέλφι από την κατάλληλη οπτική γωνία. «Νομίζω ότι οι περισσότεροι θέλουν απλώς να βγάλουν μία φωτογραφία και μετά φεύγουν, είναι τρελό αυτό που συμβαίνει» λέει ένας Αυστραλός τουρίστας στο ρεπορτάζ της Γερμανικής Ραδιοφωνίας (ARD). «Πάρα πολύς κόσμος, αλλά για μένα σίγουρα είναι μία ωραία ανάμνηση» λέει μία επισκέπτρια από την Κίνα.
«Ένα κομμάτι γαλλικής ιστορίας»
Σε επιστολή της προς το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού, η οποία γρήγορα διέρρευσε στη δημοσιότητα από την εφημερίδα Le Parisien, η διευθύντρια του Λούβρου επισημαίνει την στενότητα σε εκθεσιακούς και αποθηκευτικούς χώρους, αλλά και την έλλειψη συντήρησης και τα προβλήματα που προκαλούν η υγρασία και η αυξομειούμενη θερμοκρασία. Μετά από μία εβδομάδα ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν «πήρε την κατάσταση στα χέρια του» και με δήλωσή του στα μέσα ενημέρωσης, που έγινε (που αλλού;) ακριβώς μπροστά στη γυάλινη προθήκη της «Τζιοκόντα», υποσχέθηκε να ξεκινήσουν το ταχύτερο δυνατό, μετά από τον απαραίτητο αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που θα προκηρυχθεί σε εύθετο χρόνο, εργασίες ανακαίνισης και επέκτασης του μουσείου. Άλλωστε, επισημαίνει ο Μακρόν, «αυτό το μουσείο είναι ένα κομμάτι της γαλλικής ιστορίας. Και κάτι παραπάνω: Είναι ένα κομμάτι του μηνύματος που εκπέμπει η Γαλλία προς όλον τον κόσμο».
Τα σχέδια για το νέο Λούβρο αναμένεται να υλοποιηθούν ως το 2031. Προβλέπουν περισσότερους υπόγειους διαδρόμους, καθώς και μία νέα είσοδο προς Ανατολάς, η οποία θα κατευθύνει πολλούς επισκέπτες στο παλαιό ιστορικό κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας, πιο κοντά στην επίσης ανακαινισμένη Νοτρ Νταμ και στη μεγαλοπρεπή γέφυρα Ποντ Νεφ, την παλαιότερη από τις γέφυρες των Παρισίων που παραμένουν σε χρήση. Μετά το πέρας των εργασιών, το Λούβρο θα μπορεί να φιλοξενεί δώδεκα εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν δίνει βαρύτητα στην εξαγγελία ότι το κόστος των έργων δεν πρόκειται να επιβαρύνει τους Γάλλους φορολογούμενους. Και αυτό γιατί, όπως υποστηρίζει, «το συνολικό κόστος καλύπτεται από ιδίους πόρους του μουσείου, από δωρεές και από τη συνεργασία μας με το Λούβρο στο Αμπού Ντάμπι, δεν επιβαρύνονται οι φορολογούμενοι». Ένα μέρος των εξόδων θα καλυφθεί και από τις νέες, αυξημένες τιμές των εισιτηρίων για επισκέπτες που προέρχονται από χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μνήμες δεκαετίας του '80
Η τελευταία ανακαίνιση και επέκταση εκθεσιακών χώρων στο Λούβρο είχε γίνει στη δεκαετία του '80, με πρωτοβουλία του τότε προέδρου Φρανσουά Μιτεράν. Την εποχή εκείνη το μουσείο είχε αποκτήσει μία νέα είσοδο με την «πρωτοποριακή» Γυάλινη Πυραμίδα του σινο-αμερικανού αρχιτέκτονα Ιεό Μινγκ Πέι, ένα έργο που αρχικά είχε διχάσει την κοινή γνώμη, αλλά γρήγορα αναγνωρίστηκε ως μία μεγαλοφυής «ψηφίδα» στη συνολική εικόνα του μουσείου.
Πηγή: DW