Σε πυρκαγιά στη Μέση Ανατολή με απρόβλεπτες συνέπειες απειλεί να εξελιχθεί η ανάφλεξη της βίας στο Ισραήλ και τη Λωρίδα της Γάζας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων.
Όπως σημειώνει ο διευθυντής της βρετανικής δεξαμενής σκέψης Crisis Research Institute της Οξφόρδης (CRIOx) Μαρκ Άλμοντ, δεκαετίες ειρηνευτικών προσπαθειών μεταξύ Εβραίων και Αράβων υπό την υποστήριξη Αμερικανών προέδρων από τον Ρίτσαρντ Νίξον μέχρι τον Ντόναλντ Τραμπ δεν κατάφεραν να λύσουν τη διαμάχη, και τώρα, γι’ άλλη μια φορά η πληγή ξανάνοιξε με μπαράζ ρουκετών από τη Γάζα προς το Ισραήλ, αεροπορικές επιθέσεις αντιποίνων από το στρατό του τελευταίου, συγκρούσεις και παλαιστινιακούς πυραύλους να εκτοξεύονται κατά της Ιερουσαλήμ για πρώτη φορά εδώ και επτά χρόνια, ενώ το αίμα ρέει ποτάμι.
Οι εκλογές στο Ισραήλ και η στάση της Χαμάς
Το αξιοσημείωτο μ’ αυτή την ανάφλεξη, σημειώνει στη Daily Mail ο Βρετανός αναλυτής, είναι η ταχύτητα με την οποία κλιμακώθηκε στις χειρότερες ταραχές εδώ και χρόνια με καμία από τις δύο πλευρές να μη δείχνει, τουλάχιστον προς το παρόν, διάθεση συμβιβασμού. Μετά την αποτυχία του να εξασφαλίσει την πλειοψηφία στην πρόσφατη εκλογική αναμέτρηση στο Ισραήλ και ενώ προσπαθεί να συγκροτήσει συμμαχία για τον σχηματισμό της επόμενης κυβέρνησης ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου παίζει το χαρτί του αδιάλλακτου.
Την ίδια ώρα η Χαμάς ευελπιστεί να αξιοποιήσει τη ρευστή πολιτική κατάσταση στο Ισραήλ, έστω κι αν τα τυφλά χτυπήματα με τις ρουκέτες μόνον τους Ισραηλινούς αμάχους μπορούν να τρομοκρατήσουν, την ώρα που ο ισραηλινός στρατός αντεπιτίθεται με πυραύλους ακριβείας τόσο ισχυρούς, ώστε τα ωστικά κύματα να γκρεμίζουν τα σπίτια γύρω από τους στόχους. Οι απώλειες μεταξύ των αμάχων τροφοδοτούν τον πόλεμο προπαγάνδας που έχουν εξαπολύσει οι εχθροί του Ισραήλ και στο εκρηκτικό μείγμα προστίθεται και η θρησκευτική αντιπαλότητα για το καθεστώς της Ιερουσαλήμ, πόλης ιερής για Εβραίους, Χριστιανούς και Μουσουλμάνους.
Ο ρόλος Ιράν, Συρίας και Χεζμπολάχ
Την ίδια ώρα, συνεχίζει στην ανάλυσή του ο Μαρκ Άλμοντ, οι περιφερειακοί παίκτες που διαγκωνίζονται για τον έλεγχο της πλούσιας σε ενεργειακά αποθέματα Μέσης Ανατολής, όπως το Ιράν, η Συρία -ακόμη και η Χεζμπολάχ του Λιβάνου - καραδοκούν και βλέπουν την βία μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων ως μια ευκαιρία να αναμειχθούν. Και όλοι τους βρίσκονται σε άγρια κόντρα με το Ισραήλ. Η Τεχεράνη κατηγορεί Ισραηλινούς πράκτορες ότι σαμποτάρουν με κυβερνοεπιθέσεις το πυρηνικό της πρόγραμμα και δολοφονούν Ιρανούς επιστήμονες. Η Συρία και το Ιράν τροφοδοτούν τη Χεζμπολάχ με πυραύλους και όπλα και τα κομβόι που μεταφέρουν οπλισμό μέσω της Συρίας στο Λίβανο δέχονται συχνά επιθέσεις από ισραηλινά μαχητικά.
Αν και δεν έχουν ηθικά ερείσματα να ορθώνουν το ανάστημά τους για τις απώλειες αμάχων το καθεστώς του Ιράν και εκείνο του Άσαντ «χύνουν κροκοδείλια δάκρυα» για τα θύματα των Παλαιστινίων πυροδοτώντας την οργή κατά του Ισραήλ και πιστεύοντας ότι η ζυγαριά της εξουσίας γέρνει προς το μέρος τους – με τη βοήθεια της Τεχεράνης και της Μόσχας στην περίπτωση του Άσαντ -.
Η νέα προσέγγιση της Ουάσιγκτον έναντι της Τεχεράνης
Κι όλα αυτά την ώρα που η νέα κυβέρνηση Μπάιντεν δείχνει να αναζητεί ένα νέο modus vivendi με τους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ στον Κόλπο, ενώ προσπαθεί να ανανεώσει την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν. Όμως, όπως εκτιμά ο Βρετανός αναλυτής, αντί να ενισχύσει τις μετριοπαθείς φωνές στο Ιράν με την εγκατάλειψη της σκληρής πολιτικής του Τραμπ και τη νέα της προσέγγιση η αμερικανική κυβέρνηση ενθάρρυνε τους σκληροπυρηνικούς στην Τεχεράνη να επιχειρούν να ρίχνουν λάδι στη φωτιά μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων.
Κι οι τελευταίοι είναι «τα τραγικά πιόνια» σ’ αυτή την ευρύτερη σύγκρουση ισχύος, «αναλώσιμοι για τους τρομοκράτες και τους αγιατολάδες», που έχουν εμπλακεί σ’ έναν μακροχρόνιο πόλεμο φθοράς κατά του Ισραήλ και των συμμάχων στη Δύση. Δυστυχώς, όπως καταλήγει, « οι προειδοποιήσεις για τον κίνδυνο να ξεσπάσει ολοκληρωτικός πόλεμος πέφτουν εις ώτα μη ακουόντων. Αλλά η τρομακτική αλήθεια είναι ότι κάθε μέρα γίνεται ολοένα και πιθανότερη μια πυρκαγιά στη Μέση Ανατολή».