O θεωρητικός του Πούτιν, Αλεξάντρ Ντούγκιν, προειδοποίησε ότι ο κόσμος είναι στα πρόθυρα του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» της Ρωσίας στην Ουκρανία, ως τέτοια, έχει αποτύχει.
Σε ένα εκτενές άρθρο του, ο Ντούγκιν, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί και «εγκέφαλος του Πούτιν», παρατηρεί ότι η πορεία του πολέμου στην Ουκρανία αλλάζει τις ισορροπίες σε έναν κόσμο ο οποίος μετά από αυτόν τον πόλεμο δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος.
Αν και το άρθρο έχει γραφτεί εδώ και σχεδόν δύο εβδομάδες, δηλαδή πριν από τη διεξαγωγή των «δημοψηφισμάτων» στις κατεχόμενες περιοχές, αλλά ύστερα από την ουκρανική αντεπίθεση που εξέθεσε τον Πούτιν, φωτίζει πλευρές στη σκέψη της ρωσικής ελίτ, ή έστω μέρους αυτής που εκφράζει ο Ντούγκιν.
Και ακριβώς επειδή η πνευματική και πολιτική επίδραση του ακροδεξιού εθνικιστή Ντούγκιν είναι σημαντική στους χαράκτες της ρωσικής πολιτικής και για πολλούς και στον ίδιο τον Πούτιν, αποκαλύπτει ενδεχομένως πολλά.
Παρατίθενται αποσπάσματα από το άρθρο του:
Στα πρόθυρα του Τρίτου Παγκoσμίου Πολέμου
«Βρισκόμαστε στα πρόθυρα του Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, για τον οποίο η Δύση πιέζει επιτακτικά. Και αυτό δεν είναι πια φόβος ή προσδοκία, είναι γεγονός. Η Ρωσία βρίσκεται σε πόλεμο με τη συλλογική Δύση, με το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους του (αν και όχι με όλους: η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν τη δική τους θέση και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως αλλά όχι μόνο η Γαλλία και η Ιταλία, δεν θέλουν να συμμετάσχουν ενεργά σε έναν πόλεμο με τη Ρωσία). Ωστόσο, η απειλή ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου πλησιάζει όλο και περισσότερο.
Το αν θα καταλήξει στη χρήση πυρηνικών όπλων είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Αλλά η πιθανότητα ενός πυρηνικού Αρμαγεδδώνα αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Είναι ξεκάθαρο, και πολλοί Αμερικανοί στρατιωτικοί διοικητές (όπως ο πρώην Αμερικανός διοικητής στην Ευρώπη Μπεν Χότζες) το δηλώνουν ανοιχτά, ότι η Δύση δεν θα είναι καν ικανοποιημένη με την πλήρη αποχώρησή μας από το έδαφος της πρώην Ουκρανίας, θα καταλήξουμε στο δικό μας έδαφος, επιμένοντας σε «άνευ όρων παράδοση» (Γενς Στόλτενμπεργκ), «αποιμπεριαλισμό» (Μπεν Χότζες) και διαμελισμό της Ρωσίας.
Το 1991, η Δύση αρκέστηκε στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ και στην ιδεολογική μας παράδοση, κυρίως με την αποδοχή της δυτικής φιλελεύθερης ιδεολογίας, του πολιτικού συστήματος και της οικονομίας υπό τη δυτική ηγεσία. Σήμερα, η κόκκινη γραμμή για τη Δύση είναι η ύπαρξη μιας κυρίαρχης Ρωσίας, ακόμη και εντός των συνόρων της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Η ουκρανική αντεπίθεση είναι απτή επιτυχία του ΝΑΤΟ
Η αντεπίθεση των Ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων στην περιοχή του Χάρκοβο είναι μια άμεση επίθεση της Δύσης στη Ρωσία. Όλοι γνωρίζουν ότι αυτή η επίθεση οργανώθηκε, προετοιμάστηκε και εξοπλίστηκε από τη στρατιωτική διοίκηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και έγινε υπό την άμεση επίβλεψή τους. Δεν είναι μόνο η χρήση στρατιωτικού εξοπλισμού του ΝΑΤΟ, αλλά και η άμεση εμπλοκή δυτικών μυστικών υπηρεσιών αεροδιαστημικής, μισθοφόροι και εκπαιδευτές. Στα μάτια της Δύσης, αυτή είναι η αρχή του «τέλους μας». Εθέσαμε αδυναμία στην άμυνα των εδαφών που έχουμε υπό τον έλεγχό μας στην περιοχή του Χάρκοβο και μπορούμε να ηττηθούμε περαιτέρω. Αυτή δεν είναι μια μικρή επιτυχία της αντεπίθεσης του Κιέβου, αλλά η πρώτη απτή επιτυχία των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην "πορεία προς ανατολάς", (κατά το σύνθημα του γερμανικού επεκτατισμού, "Drang nach Osten").
«Η δύση μας κήρυξε τον πόλεμο»
Φυσικά, μπορεί κανείς να προσπαθήσει να το αποδώσει σε προσωρινές «τεχνικές δυσκολίες» και να αναβάλει την ουσιαστική ανάλυση της κατάστασης για αργότερα. Αλλά αυτό απλώς θα καθυστερούσε την συνειδητοποίηση του τετελεσμένου γεγονότος και θα μας καταθλίψει και θα μας αποθαρρύνει.
Αξίζει λοιπόν εν ψυχρώ να παραδεχτούμε ότι η Δύση μας κήρυξε τον πόλεμο και ήδη τον διεξάγει. Δεν επιλέξαμε αυτόν τον πόλεμο, δεν τον θέλαμε. Ακόμη και το 1941, δεν θέλαμε πόλεμο με τη ναζιστική Γερμανία και αρνηθήκαμε να πιστέψουμε σε αυτόν μέχρι το τέλος. Αλλά στην παρούσα κατάσταση, όταν ο πόλεμος διεξάγεται εναντίον μας de facto, αυτό δεν είναι καθοριστικό. Το μόνο που έχει σημασία τώρα είναι να το κερδίσουμε υπερασπίζοντας το δικαίωμα της Ρωσίας να είναι.
Το τέλος της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης
Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση ως περιορισμένη επιχείρηση για την απελευθέρωση του Ντονμπας και ορισμένων εδαφών στη "Νέα Ρωσία" (τα κατεχόμενα εδάφη στην Ουκρανία) έφτασε στο τέλος της. Σταδιακά έχει εκφυλιστεί σε έναν πλήρη πόλεμο με τη Δύση, στον οποίο, στην πραγματικότητα, το ίδιο το τρομοκρατικό καθεστώς των Ναζί στο Κίεβο παίζει μόνο ρόλο οργάνου. Η προσπάθεια να το πολιορκήσουμε και να απελευθερώσουμε ορισμένα ουκρανικά εδάφη που ελέγχονται από τους Ναζί στη "Νέα Ρωσία" , διατηρώντας την υπάρχουσα γεωπολιτική ισορροπία στον κόσμο ως τεχνική επιχείρηση, απέτυχε και προσποιούμαστε ότι απλώς τη συνεχίζουμε.
Πέρα από τη θέλησή μας, βρισκόμαστε τώρα σε πόλεμο και αυτό επηρεάζει κάθε Ρώσο πολίτη: ο καθένας μας βρίσκεται στο στόχαστρο του εχθρού.
Τούτου λεχθέντος, η κατάσταση είναι τέτοια που, λαμβανομένων υπόψη όλων των πραγμάτων, είναι αδύνατο να επιστρέψουν τα πάντα στην αρχική τους κατάσταση - πριν από τις 24 Φεβρουαρίου 2022. Αυτό που συνέβη είναι μη αναστρέψιμο και δεν πρέπει να φοβόμαστε τυχόν παραχωρήσεις ή συμβιβασμούς εκ μέρους μας. Ο εχθρός θα δεχτεί μόνο την ολοκληρωτική παράδοση, την υποταγή, τον διαμελισμό και την κατοχή μας. Οπότε απλά δεν έχουμε άλλη επιλογή.
Το ιδεολογικό μέτωπο απέναντι στην «νομιμοποίηση της διαστροφής»
Η Ρωσία βρίσκεται σε κατάσταση ιδεολογικού πολέμου. Οι αξίες που υπερασπίζεται η παγκοσμιοποιητική Δύση - LGBT, νομιμοποίηση της διαστροφής, τα ναρκωτικά, η συγχώνευση ανθρώπου και μηχανής, η ολική ανάμειξη μέσω της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης κ.λπ, συνδέονται άρρηκτα με το ιδεολογικό της μέτωπο. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πολιτικοστρατιωτική της ηγεμονία και το μονοπολικό της σύστημα. Ο δυτικός φιλελευθερισμός και η παγκόσμια πολιτικοστρατιωτική και οικονομική κυριαρχία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι ένα και το αυτό. Είναι παράλογο να πολεμάμε τη Δύση και να αποδεχόμαστε (έστω και εν μέρει) τις αξίες της, στο όνομα των οποίων διεξάγει έναν πόλεμο εναντίον μας, έναν πόλεμο αφανισμού.
«Η επιστράτευση είναι αναπόφευκτη»
Η επιστράτευση είναι αναπόφευκτη. Ο πόλεμος επηρεάζει τους πάντες και τα πάντα, αλλά η κινητοποίηση δεν σημαίνει τη βίαια αποστολή στρατευσίμων στο μέτωπο, αυτό μπορεί να αποφευχθεί, για παράδειγμα, με τη συγκρότηση ενός ολοκληρωμένου εθελοντικού κινήματος, με τα απαραίτητα οφέλη και την κρατική υποστήριξη.
Πρέπει να επικεντρωθούμε στους βετεράνους και στην ειδική υποστήριξη των πολεμιστών στη "Νέα Ρωσία". Η Ρωσία έχει λίγους από αυτούς, αλλά υπάρχουν υποστηρικτές και στο εξωτερικό. Δεν πρέπει να διστάζουμε να σχηματίσουμε αντιναζιστικές και αντιπαγκοσμιοποιητικές διεθνείς ταξιαρχίες με έντιμους ανθρώπους από την Ανατολή και τη Δύση.
Πάνω από όλα, δεν πρέπει να υποτιμούμε τους Ρώσους. Είμαστε ένα έθνος ηρώων. Με μεγάλο κόστος, αλλά ένας τρομερός εχθρός που τον έχουμε νικήσει ούτε μία ούτε δύο φορές στην ένδοξη ιστορία μας. Και αυτή τη φορά θα είμαστε νικητές, έστω και στον πόλεμο κατά της Δύσης, και αυτή τη φορά θα είναι λαϊκός πόλεμος. Κερδίζουμε τους λαϊκούς πολέμους, πολέμους στους οποίους ο γιγάντιος λαός έχει ξυπνήσει για να πολεμήσει».