Το φιλόδοξο πρόγραμμα κατασκευής ενός αγωγού «πράσινου» υδρογόνου ανάμεσα στη Βαρκελώνη και τη Μασσαλία, του H2Med, που ανακοινώθηκε επισήμως σήμερα στο Αλικάντε της Ισπανίας, θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2030 και θα κοστίσει περίπου 2,5 δισεκ. ευρώ, ανακοίνωσαν οι ηγέτες της Γαλλίας και της Ισπανίας.
Το πρόγραμμα αυτό αναμένεται να έχει «ολοκληρωθεί έως το 2030», δήλωσε ο γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν στο τέλος συνεδρίασης με τους πρωθυπουργούς της Ισπανίας και της Πορτογαλίας Πέδρο Σάντσεθ και Αντόνιο Κόστα.
Από την πλευρά του, ο Σάντσεθ δήλωσε πως το κόστος κατασκευής του H2Med αναμένεται «να πλησιάσει τα 2,5 δισεκ. ευρώ». Ο αγωγός αυτός θα μεταφέρει το 2030 περίπου δύο εκατομμύρια τόνους υδρογόνου ετησίως, διευκρίνισε επίσης.
Μακρόν: Το σχέδιο για τον αγωγό θα υποβληθεί στην Κομισιόν μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου
Το σχέδιο αυτό θα υποβληθεί μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ώστε να μπορέσει να επωφεληθεί του καθεστώτος του «προγράμματος κοινής ωφελείας» και κατά συνέπεια των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων, πρόσθεσε ο Μακρόν.
Φον ντερ Λάιεν: Προς την ορθή κατεύθυνση η συμφωνία Ισπανίας-Γαλλίας-Πορτογαλίας
Παρούσα στη συνάντηση των ηγετών της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Πορτογαλίας, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν «χαιρέτισε θερμά» τη συμφωνία αυτή μεταξύ των τριών χωρών, η οποία «βαίνει προς την ορθή κατεύθυνση».
Αυτός ο υποβρύχιος αγωγός αναμένεται ότι θα επιτρέψει να διοχετευθεί το λεγόμενο «πράσινο» υδρογόνο -επειδή παράγεται με ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια- από την Ιβηρική χερσόνησο, η οποία φιλοδοξεί να γίνει ένας «πρωταθλητής» αυτής της ενέργειας του μέλλοντος, προς τη Γαλλία και το βορρά της ΕΕ.
Ο πρόεδρος της Πορτογαλίας Αντόνιο Κόστα υπογράμμισε το γεγονός ότι ο νέος αγωγός H2Med θα χρησιμεύει για να διοχετεύεται αποκλειστικά «πράσινο υδρογόνο».
Ο ίδιος πρόσθεσε πως το ανανεώσιμο καύσιμο που θα παράγεται στην Ιβηρική χερσόνησο θα είναι «ιδιαίτερα ανταγωνιστικό».
Το πρόγραμμα αυτό αντικαθιστά το «MidCat», που είχε αρχίσε το 2003 για να συνδεθούν μέσω των Πυρηναίων τα δίκτυα αερίου της Γαλλίας και της Ισπανίας, όμως τελικά εγκαταλείφθηκε εξαιτίας έλλειψης οικονομικού ενδιαφέροντος, της αντίθεσης των οικολόγων και αυτής του Παρισιού.