Αυτό το τρένο, είχε φτιαχτεί για να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ταξιδεύουν. Ωστόσο, το μέλλον του τελικά αποδείχθηκε τελείως διαφορετικό, καθώς βρίσκεται πλέον εγκαταλελειμμένο να ρημάζει.
Το πιο ασυνήθιστο τρένο στον κόσμο μπορούσε να αναπτύξει ταχύτητα 270 μιλίων/ώρα, αλλά το επαναστατικό «Aerotrain» σύντομα εγκαταλείφθηκε και η μερικώς κατεδαφισμένη πίστα δοκιμών του έχει γίνει έκτοτε ένα αταίριαστο αξιοθέατο στην καρδιά της γαλλικής υπαίθρου.
Η ιστορία του Aerotrain
Το Aerotrain αναπτύχθηκε στη Γαλλία από το 1965 έως το 1977 υπό τη μηχανική ηγεσία του Jean Bertin και προοριζόταν να φέρει το γαλλικό σιδηροδρομικό δίκτυο στην αιχμή του δόρατος των δημόσιων μεταφορών.
Ένα πειραματικό όχημα υψηλής ταχύτητας Tracked Air Cushion Vehicle (TACV), γνωστό και ως hovertrain, ταξίδευε πάνω σε ένα μαξιλάρι αέρα πάνω σε μια τσιμεντένια τροχιά και κινούνταν με κινητήρα αεροσκάφους.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τους συμβατικούς σιδηροδρόμους, το Aerotrain θα κινούνταν σε μία μόνο τσιμεντένια τροχιά σε σχήμα ανεστραμμένου Τ - που σημαίνει ότι δεν χρειαζόταν τροχούς.
Η ιδέα για το Aerotrain είχε υλοποιηθεί αφότου ένας από τους υπαλλήλους της Bertin, που εργαζόταν πάνω σε σιγαστήρες εξάτμισης κινητήρων, σκέφτηκε έναν τρόπο για να αιωρούνται τα οχήματά τους μερικά εκατοστά από το έδαφος.
Αλλά αφού συνειδητοποίησε ότι τα οχήματα θα έπρεπε να είναι τεράστια για να λειτουργήσουν, ο Bertin σκέφτηκε να εγκαταλείψει την όλη διαδικασία.
Αυτό συνέβη, ωστόσο, μέχρι που έμαθε ότι μια ομάδα Άγγλων ερευνητών σχεδίαζε να λανσάρει ένα hovercraft, ένα όχημα βασισμένο σε πολύ παρόμοια τεχνολογία, και έτσι συνέχισε να ξεκινά την ερευνητική διαδικασία.
Το όνειρο του Bertin συγκέντρωσε γρήγορα την προσοχή και αρκετά σύντομα συνήψε συμφωνία με την SNCF (εθνική κρατική σιδηροδρομική εταιρεία της Γαλλίας) το 1967, με την άδεια που του δόθηκε για μια πίστα δοκιμών στο Loiret.
Βρίσκεται βόρεια της Ορλεάνης, μιας πόλης στη βορειοκεντρική Γαλλία, περίπου 74 μίλια νοτιοδυτικά του Παρισιού. Η πίστα έφτανε τα 11 μίλια σε μήκος και αποτελούνταν από τμήματα μήκους 120 μέτρων που στηρίζονταν σε 900 στύλους δέκα μέτρων.
Άνοιξε για χρήση τον Σεπτέμβριο του 1969 και πραγματοποιήθηκαν πολυάριθμες δοκιμές τα επόμενα πέντε χρόνια.
Μετά την αποτυχία του πρώτου πρωτοτύπου, ένα δεύτερο έφτασε σε ταχύτητες 262 μίλια/ώρα το 1969 και 267 μίλια/ώρα το 1974.
Μόνο το 1981 το TGV (η υπεραστική σιδηροδρομική υπηρεσία υψηλής ταχύτητας της Γαλλίας) ξεπέρασε τα 237 μίλια/ώρα. Το 1989, το Aerotrain έσπασε το ρεκόρ για όλα τα οχήματα με αερομαξιλάρια, το οποίο κατέχει μέχρι σήμερα.
Γιατί δεν συνέχισε το τρένο τις διαδρομές του
Αλλά μετά την πρώτη πετρελαϊκή κρίση του 1973 που προκάλεσε μεγάλο σοκ στον οικονομικό κόσμο, το Aerotrain και το TGV αναγκάστηκαν να επανεξετάσουν τον τρόπο κίνησής τους.
Ενώ τα τρένα υψηλής ταχύτητας μπορούσαν να βασίζονται στην ηλεκτρική ενέργεια, το Aerotrain δεν είχε την ίδια πολυτέλεια.
Παρά την αναποδιά αυτή, η Aerotrain υπέγραψε σύμβαση το 1974 για την κατασκευή γραμμών από τη νέα πόλη Cergy-Pontoise έως την επιχειρηματική περιοχή La Defense στο Παρίσι.
Τον προηγούμενο μήνα, ωστόσο, ο Valery Giscard d'Estaing είχε γίνει ο επόμενος Γάλλος πρόεδρος και είχε σχέδια για την επέκταση της σιδηροδρομικής δύναμης της χώρας.
Όμως έδωσε προτεραιότητα στη χρηματοδότηση του TGV και, προς απογοήτευση του Bertin, ακύρωσε το σχέδιο Aerotrain τον Ιούλιο του 1974.
A. Jean Bertin πέθανε από καρκίνο τον επόμενο χρόνο και το όνειρο του Aerotrain θα τον ξεπερνούσε μόνο κατά λίγα χρόνια, με την τελευταία του διαδρομή να πραγματοποιείται το 1977.
Μέχρι σήμερα, χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων από τις παράξενες τσιμεντένιες δοκούς που χρησιμοποιήθηκαν ως τροχιά του Aerotrain εξακολουθούν να παραμένουν στη μέση του αγροτικού γαλλικού τοπίου.
Ξεφτισμένα, με γκράφιτι και ακόμη και κατεδαφισμένα σε ορισμένα σημεία, στέκονται ως μνημείο ενός εγκαταλελειμμένου ονείρου.
Εκτεινόμενη σε μήκος 18 χιλιομέτρων μεταξύ της Saran, μιας πόλης βόρεια της Ορλεάνης, και του χωριού Ruan, η εγκαταλελειμμένη σιδηροδρομική γραμμή σχηματίζει ένα παράξενο σχήμα μέσα στο αγροτικό τοπίο.
Αν το έργο είχε πετύχει, θα μπορούσε να συνδέει την Ορλεάνη με το Παρίσι σε 25 λεπτά - σήμερα χρειάζεται περίπου μία ώρα.
Τα τελευταία χρόνια, μια εταιρεία που ονομάζεται Spacetrain (space-train.fr) ανακοίνωσε σχέδια για την αναβίωση του έργου στο Σαράν, όπου βρίσκεται η παλιά πίστα δοκιμών.
Ξεκινώντας το 2017, η Spacetrain σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία των μαξιλαριών αέρα των προκατόχων της, με τρένα ταχύτητας 500 χιλιομέτρων/ώρα που θα τροφοδοτούνταν από κυψέλες καυσίμου υδρογόνου.