Ημερολόγιο Κορωνοϊού
Αθήνα, Τετάρτη 18 Μαρτίου 2020
Ημέρα 3η
(Η αφηγήτρια είναι γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας, που σε αυτή τη φάση επιλέγει να αυτοαποκαλείται «ο ποντικός» -εννοείται, στη φάκα του κορωνοϊού!)
Αερίζω με τέτοια επιμονή το σπίτι, που έχω πει στις φίλες μου «αν ακούσετε ότι αρρωστήσαμε, να ξέρετε ότι πουντιάσαμε». Μέσα στα ρεύματα ζούμε και βγάζω να λιαστούν παπλώματα, μαξιλάρια, πιτζάμες… Σήμερα έβαλα και το πλυντήριο να κάνει μια πλύση άδειο στους 90 βαθμούς. Μη μου κολλήσει τον κορωνοϊό το πλυντήριο, χάθηκα. Πρέπει να μείνει γερό -αλυσίδα είναι η ζωή μας.
Σαν που διάβασα ένα τίτλο εφημερίδας: «Σας άρεσε η παγκοσμιοποίηση;» έλεγε ειρωνικά, ή κάπως έτσι. Άντε και να σας πω ότι δεν μου άρεσε. Λοιπόν;
Βαράτε την παλικάρια.
Όπως έλεγε παλιά το πανό που διακήρυσσε ότι εισερχόμασταν στην «αποπυρηνικοποιημένη ζώνη της Δάφνης». Εκεί, είχαν χτυπήσει κατακούτελα την παγκοσμιοποίηση. Ως προς τον ιό, δεν έχω νέα τους.
Η Δέσποινα που μένει στη Βικτώρια μου είπε ότι βγήκε χθες για δυο ψώνια. Στην πλατεία λιάζονταν, σαν τα σαλιγκάρια, όλοι οι μετανάστες της περιοχής. «Δέκα-δέκα ζουν αυτοί στα διαμερίσματα και βγήκαν οι άνθρωποι να αεριστούν. Βόμβα κορωνοϊού η πλατεία. Γύρω-γύρω την πήρα, δεν τη διέσχιζα ούτε με στολή αστροναύτη», μου είπε.
Σήμερα βγήκα στη βεράντα μου και καθάρισα τέλεια τον θάμνο με τις μαργαρίτες, τη λουίζα και τον δυόσμο. Τις λεμονιές δεν τις πρόλαβα, κατάφορτες είναι με μπουμπούκια. Κοίταζα κάτω τον δρόμο. Έχουμε πολλούς φιλόζωους στη γειτονιά και πρέπει να πω ότι είναι σωστοί και προσεκτικοί. Μέχρι τώρα, τα κατοικίδια ακολουθούσαν τον ρυθμό ζωής των αφεντικών τους. Τώρα, τα αφεντικά ακολουθούν τις ανάγκες των κατοικιδίων τους. Βγαίνουν οι άνθρωποι για βόλτα, ακολουθώντας τις ανάγκες των σκύλων τους.
Οι γάτες είναι πιο βολικές. Η φίλη μου η Μίνα πάντως αναρωτήθηκε: «Να την ψεκάσω με αντισηπτικό, ή θα το γλείψει και θα δηλητηριαστεί;». Κι εγώ σας λέω ότι ο Σπόγγος ζει μέσα στο σπίτι και άρα, δυνητικά, είναι καθαρός. Τα σκυλιά που βγάζουν στον δρόμο τα αφεντικά τους δεν μπορεί να φέρουν με τις πατούσες τους μέσα στο σπίτι τον ιό;
Αν ακολουθήσουμε αυτό το νήμα σκέψης, θα αποτρελαθούμε. Θα πρέπει να καθαρίζουμε με μαντιλάκια ένα-ένα τα πορτοκάλια, τα κρεμμύδια, τις πλαστικές σακούλες από τα σούπερ μάρκετ.
Σε λίγο θα ψεκάσω τον Δημήτρη.
Μια που ανέφερα τον Δημήτρη, ο άντρας μου (ύστερα από τον πρωινό κύκλο των επαφών του κι ενημέρωσής του) μου είπε ότι ένα θέμα που είδε ότι απασχολεί τον ακαδημαϊκό κόσμο είναι η εικόνα της post-corona οικονομίας. «Θα χρειαστούν τρισ., και η συζήτηση είναι: αν θα πρέπει το κράτος να διευκολύνει δανείζοντας τις επιχειρήσεις για να μπορέσουν να πληρώσουν στη συνέχεια τους εργαζόμενους, ή αν θα πρέπει να περιμένουν να εξελιχθεί η κατάσταση. Όμως αυτό θα επαυξήσει το κόστος, γιατί η αγορά δεν αυτορυθμίζεται μετά από μια τέτοιας έκτασης κρίση. Το ζήσαμε στην οικονομική κρίση», μουρμουρίζει προβληματισμένος.
Εγώ πάντως θυμάμαι ότι ο Ομπάμα στήριξε με 800 δισ. τις επιχειρήσεις και ο Ντράγκι αγόραζε ομόλογα στην κρίση για να «λιπαίνει» τον οικονομικό κύκλο.
Εμένα, το θεωρητικό ερώτημά μου είναι άλλο: θα πρέπει να εύχομαι να νοσήσω τώρα, που το σύστημα υγείας δεν έχει ακόμη υπερφορτωθεί, ή να νοσήσω αργότερα, μήπως η επιστήμη έχει προχωρήσει κι έχει βρεθεί το φάρμακο;
Ο ποντικός