Οι τρεις ηθοποιοί παίζουν στην παράσταση «Κόκκινα Φανάρια» στο Cartel, σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη.
Ποια ήταν η πρώτη αντίδραση όταν o Βασίλης Μπισμπίκης σάς ανακοίνωσε πως θα ανεβάσει τα «Κόκκινα Φανάρια» σε queer εκδοχή;
Μάνος Καζαμίας: Συζητάμε ομαδικά για τα έργα που θα ανέβουν και μέσα από τη συζήτηση οδηγηθήκαμε σε αυτή την παράσταση. Η «Χαβάη» ήταν ήδη με τραβεστί, οπότε κατά κάποιο τρόπο μάς άναψε τα φώτα για τα «Κόκκινα Φανάρια».
Στέλιος Τυριακίδης: Πήραμε τα «Κόκκινα Φανάρια» ως οδηγό και μέσα από τις ιστορίες θέλαμε να δώσουμε τη δική μας εκδοχή. Πριν καν γίνει κινηματογραφική ταινία ήταν θεατρικό και, μάλιστα, όταν ο συγγραφέας έκανε κάποιες αλλαγές, είχε βάλει μέσα και τρανς χαρακτήρα. Η παράσταση είχε ανέβει στο θέατρο το 1978. Βέβαια, από την ταινία έγινε γνωστό το έργο και απογειώθηκε, αν και δεν έχει σχέση με το θεατρικό κείμενο. Η ταινία είναι πολύ ωραιοποιημένη, με τους χαρακτήρες να είναι πιο γλυκοί, αντίθετα με το θεατρικό που είναι πιο σκληρό. Με το συγκεκριμένο ανέβασμα δίνεις μια άλλη εκδοχή για μια κατηγορία ανθρώπων. Εμείς θέλουμε να φωτίσουμε το σκοτάδι τους.
Δημήτρης Γαλάνης: Εγώ δεν ήμουν από την αρχή. Τα παιδιά είχαν ήδη ξεκινήσει πρόβες όταν μπήκα στην ομάδα, γιατί η παράσταση ήταν να ανέβει πριν την πανδημία. Γνωρίστηκα με το Βασίλη το 2018, όταν δουλεύαμε μαζί στην παράσταση «Cabaret». Μου είχε μιλήσει για την ομάδα του Cartel, είχαμε πει να συνεργαστούμε την επόμενη χρονιά, αλλά εγώ είχα κλείσει ήδη δουλειά, οπότε μείναμε εκεί. Πριν ενάμιση χρόνο τον συνάντησα τυχαία, ήξερα πως θα κάνει τα «Κόκκινα Φανάρια» και του εξέφρασα την επιθυμία να είμαι στην ομάδα. Μετά από δύο εβδομάδες με πήρε τηλέφωνο, γιατί είχε προκύψει μια αντικατάσταση, και έτσι μπήκα στην παράσταση. Εγώ το βρήκα έτοιμο στη queer εκδοχή του. Πιστεύω πως δεν θα μπορούσε να ανέβει με διαφορετικό τρόπο το συγκεκριμένο έργο, για να μπορεί να πει κάτι στον θεατή.