Ο Σταύρος Ζαλμάς, με αφορμή το ρόλο του στον «Έρωτα φυγά» μιλά για τη ζωή του.
Δεν δώσατε ποτέ βαρύτητα στην κοσμική ζωή, ούτε είστε από τους ηθοποιούς που πηγαίνουν σε καλέσματα.
Θέλησα η ζωή μου να είναι ενός απλού ανθρώπου με υγιή συναισθηματική ζωή. Να παίζω μόνο στο σανίδι και όχι στη ζωή μου.
Πιστεύετε πως αν ακολουθούσατε αυτήν την κοσμική ζωή θα ήταν διαφορετική η πορεία σας;
Δεν θα ήταν άλλη η πορεία μου. Θα είχα μπει ίσως στην αφρόκρεμα, στο ιερατείο, αλλά ποτέ δεν μπήκα στη διαδικασία να κάνω πράγματα για να μπω εκεί. Θα ήμουν άλλος άνθρωπος. Επίσης, κάτι άλλο στο οποίο οφείλεται το γεγονός πως δεν ανήκω στο ιερατείο είναι πως, όταν έβλεπα δίπλα μου ότι τα πράγματα αρχίζουν να αρρωσταίνουν έφευγα από μια συνεργασία. Με αποτέλεσμα, κάποιες πόρτες να κλείνουν και να μην ξανανοίγουν ποτέ ή να ξανανοίγουν πάρα πάρα πολύ δύσκολα. Όλα είναι θέμα προσωπικών επιλογών. Αν είχα άλλο χαρακτήρα δεν θα με ένοιαζε καθόλου. Κοιτάζοντας τη διαδρομή μου, είμαι ένας αυθύπαρκτος άνθρωπος και μπορώ μπροστά στον καθρέφτη μου να πω «Μπράβο σου έχεις σταθεί στο ύψος σου κι έχεις κάνεις πέντε σημαντικά πράγματα χωρίς να παραβιάσεις το ηθικό υπόβαθρο που έχεις επιλέξει για τον εαυτό σου».
Ούτε με την απήχηση που είχε το «Άγγιγμα Ψυχής» πήραν τα μυαλά σας αέρα;
Όχι! Κατά τη διάρκεια της σειράς, ο Σταύρος ήταν πάνω στις ράγες. Παρότι αυτό το δεύτερο κύμα που ήρθε ήταν πενταπλάσιο από το πρώτο και είχα ταλαιπωρηθεί από τον κόσμο στη προσωπική μου ζωή, δεν έφυγα από τον άξονά μου.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Σταύρου Ζαλμά στο Bovary.gr