Η Μάγια Τσόκλη είναι από μόνη της σαν ένα μεγάλο ταξίδι, όπως αυτά που της αρέσουν. Εναλλαγές τοπίων, εμπειρίες, συναντήσεις, γεύσεις. Δύσκολο –ίσως και περιττό, να της αποδώσει κανείς μόνο μια ιδιότητα. Γεννήθηκε στο Παρίσι. Ζει στην Τήνο. Εχει έναν γιο. Και κάνει πολλά όνειρα…
«Κρατάω τη καλοκαιρινή Ύδρα των παιδικών μου χρόνων. Την έχω εξιδανικεύσει σαν μια από τις ωραιότερες εποχές της ζωής μου. Ήταν το μόνο σταθερό σημείο της ύπαρξής μου ακριβώς επειδή ταξιδεύαμε, λόγω της δουλειάς του Τσόκλη, πολύ. Μια Ύδρα αθώα, ήλιος, βουτιές στη Σπηλιά, ψάρεμα, κούπιζες (είναι οι βουτιές που καταβρέχουν τους ξέγνοιαστους που κάνουν ηλιοθεραπεία), παγωμένα καρπούζια, ξυπολυταρία, ανηφόρα για το σπίτι και κρύο ντους με το λάστιχο. Κάθαρση. Ασφάλεια.
Για τον καρκίνο μίλησα μόνο και μόνο γιατί θεώρησα υποχρέωσή μου ως ένας άνθρωπος που έχει δεχτεί πολλή αγάπη από τον κόσμο, να μοιραστώ την εμπειρία, να προσπαθήσω να καταρρίψω τα ταμπού της σιωπής και να τονίσω τη σημασία της πρόληψης. Μη νομίζετε ότι είναι εύκολο ή ανώδυνο. Η δε επιμονή των μέσων ενημέρωσης να “δραματοποιούν” κάθε φορά τα λόγια μου, θεωρώντας την ασθένεια “πιασάρικη” με αποθαρρύνει από το να μιλάω συχνότερα».
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο Bovary.gr