Η Λυδία Κονιόρδου σε μια εξομολογητική συνέντευξη μίλησε για τη ζωή της, τα παιδικά χρόνια, τον Κάρολο Κουν, τον Δημήτρη Χορν και τον Νίκο Κούρκουλο.
«Ήταν πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια -και συναισθηματικά και πρακτικά και οικονομικά. Αυτό που μας στήριξε ήταν η αυτοθυσία της μάνας μου, η οποία αναπλήρωσε τα πάντα για να καλύψει τις ελλείψεις. Μου μάθαινε αγγλικά, πιάνο, μου μάθαινε τον κήπο. Ήταν πολύ καλλιεργημένη η μητέρα μου –δεν ζει πια. Είχε σπουδάσει νομικά αλλά δεν μπόρεσε ποτέ να δουλέψει. Ήταν παντρεμένη και οι παντρεμένες τότε δεν δούλευαν.
Ήταν δύσκολα στη σχολή του Εθνικού –ακριβώς μετά τη Χούντα. Υπήρχε μια παλιά νοοτροπία, παρ' ότι οι δάσκαλοι ήταν αξιόλογοι, ενώ η εποχή ζήταγε κάτι διαφορετικό, πιο φιλελεύθερο, πιο ανήσυχο. Ήταν το τέλος της εποχής του Μινωτή. Εγώ όλο αυτό το βρήκα στον δάσκαλό μου τον Στρατή τον Καρρά. Είχε έρθει από την Αμερική και έφερνε έναν καινούργιο αέρα. Επίσης ο Κώστας Στυλιάρης, ο Αλέξης Διαμαντόπουλος. Μου έλειπε, όμως, ο δάσκαλος στην υποκριτική. Γι' αυτό, πήγα μετά να δουλέψω στον Κουν. Ήμουν τυχερή, γιατί ήθελε γυναίκες για τις “Τρωάδες” που έκανε με την Παΐζη. Με πήρε από οντισιόν. Μου είχε πει τότε ο Λαζάνης να ετοιμάσω κάτι κωμικό. Όταν με άκουσε ο Κουν, μου είπε: “Εσύ μάλλον για τραγωδία κάνεις, πες κάτι”. Μ΄ έπιασε πανικός, άρχισα να λέω ό,τι θυμόμουν, εκείνος συνεχώς μου ζητούσε και κάτι άλλο. Τελικά, με πήρε».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Λυδίας Κονιόρδου στο Bovary.gr.