Μιλώντας με τον Κωνσταντίνο Κακανιά διαπιστώνει κανείς ότι αναζητά μια εγγενή ευγένεια τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή και στις ανθρώπινες σχέσεις.
Όπως όταν περιγράφει την κυριακάτικη συνήθειά του να αναζητά καθετί φυσικό και αγνό, διαλέγοντας τα φρούτα και τα λαχανικά του στο Hollywood Farmers’ Market από τους καλλιεργητές που τον προσέχουν και τους προσέχει σε μια αμοιβαία σχέση αλληλοεκτίμησης.
Ή όταν, με αφορμή τις πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές στο Λος Άντζελες, τον τόπο διαμονής του εδώ και 26 χρόνια, εξηγεί πώς εκτίμησε από την αρχή αυτή την «πόλη τη βασισμένη στη δημιουργία», βρίσκοντας ως ανιμιστής, μέσα από την οδύνη, δύναμη και διαύγεια σε ό,τι έχει να κάνει με τη φύση, το πνεύμα και τις λέξεις κρατώντας ως εσωτερική πυξίδα την ψυχή και την ιερότητά τους. Ο τόπος, όπου ο ίδιος «επουλώθηκε ως άνθρωπος» στα μάτια του δεν είναι μόνο λάμψη, αυτό το 2% των διασημοτήτων, αλλά είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι. Αν και ο ίδιος έχει εκτεθεί σε αυτή την ιλουστρασιόν πλευρά της ζωής αναζητά και διαβλέπει πάντα την ανθρωπιά.
Συνέπεια αυτής της στάσης ζωής, ο ευρηματικός καλλιτέχνης δεν πιστεύει στους διαχωρισμούς υψηλού και ευτελούς. Πιστεύει όμως βαθιά στην καλοσύνη και στον ρόλο της τέχνης στο να υπηρετεί αυτό το ιδανικό και να επηρεάζει την κοινωνία προς αυτό, αποτάσσοντας τη βία και τη στοχοποίηση των αδυνάτων. Μια καλοσύνη ακτινοβόλα και υπερβατική, που προσμένει από την επαφή του με τους συνανθρώπους του. Ο Κακανιάς υπηρετεί την έννοια του υψηλού στην τέχνη με τους δικούς του όρους, εμμένοντας στις αξίες της ειρήνης, του σεβασμού, της συμπερίληψης και της ομορφιάς. Ακόμα κι αν κινείται προς τις εμπορικές προεκτάσεις της δημιουργίας, η διαφυγή προς το όνειρο και την ομορφιά είναι ένας αμυντικός μηχανισμός.
Διαβάστε στο Bovary.gr τη συνέντευξη του Κωνσταντίνου Κακανιά