Ανάμεσα στις φυσικοθεραπείες για την αποκατάσταση της υγείας της και τις stand-up comedy παραστάσεις της, κάνει τον απολογισμό της. H Κατερίνα Βρανά μπορεί να κάθεται σε αναπηρικό μαξίδιο και να περπατάει με βοήθεια, ξέρει όμως ότι αυτό δεν θα είναι για πολύ.
«Επέστρεψα στο πατρικό μου. Μετά από είκοσι χρόνια που ζούσα μόνη μου, γύρισα σπίτι μου. Μην μου πεις ότι δεν είναι το όνειρο κάθε σαραντάχρονου ανθρώπου να ξαναζήσει με την μάνα του! Οι διαπληκτισμοί μας με την μάνα μου είναι συνεχόμενοι και εκνευρίζουμε η μία την άλλη όσο δεν πάει.
Ναι, η ζωή μου είναι χωρισμένη στο πριν και το μετά. Ηταν ένα τεράστιο συμβάν, ένα πατατράκ…. Τώρα αρχίζω να το συνειδητοποιώ. Ο πρώτος χρόνος ήταν για αποκατάσταση, ώστε να μπορώ να γίνω λίγο καλύτερα, να καθίσω σε καρέκλα.
Οταν μου συνέβη νόμιζα ότι έπαθα δηλητηρίαση, κάτι στομαχικό, εντερικό.
Οταν ξύπνησα από την πρώτη εγχείριση και πριν πέσω στο τεχνητό κώμα το πρώτο που έκανα ήταν να στείλω μήνυμα στην ασφαλίστριά μου, που είναι και η μητριά μου, για να δω τι θα καλύψει η ασφάλισή μου. Και μετά έπεσα σε κώμα για δύο εβδομάδες.
Αναθεώρησα πολλά πράγματα. Ημουν και σε μια ηλικία, στα σαράντα, που έτσι κι αλλιώς θα το έκανα. Αλλά θα μείνω στα σαράντα γιατί δεν τα έζησα καλά».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Κατερίνας Βρανά στο Bovary.gr