Μια οντισιόν χορού έστειλε τη Μυρτώ Χαριτάκη 1.693 χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα. Στη Λωζάνη. Ο δρόμος ωστόσο, δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα.
Η νεαρή χορεύτρια από την Κρήτη αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές για να επιβιώσει. Από τη φροντίδα ηλικιωμένων μέχρι την τωρινή της δουλειά σε μια αλυσίδα φούρνων.
«Ήθελα να φύγω στο εξωτερικό από τότε που τελείωσα την Επαγγελματική Σχολή Χορού στην Αθήνα. Ωστόσο τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Ημουν η μόνη ξένη -σαν την μύγα μες στο γάλα. Όλα ήταν στα γαλλικά, μια γλώσσα που προσωπικά δεν είχα μάθει ποτέ πριν πατήσω το πόδι μου σε αυτή την χώρα. Η μοναξιά, όπως και η απελπισία ήταν έντονη.
Υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνεις σε αυτή την πόλη. Κάθε μήνα σε κάποια γωνιά υπήρχε και ένα φεστιβάλ. Εδώ τις διαβάσεις πεζών τις χρησιμοποιούν. Τα αμάξια δηλαδή σταματάνε και σε αφήνουν να περάσεις. Ακόμα και σήμερα προσπαθώ να το συνηθίσω γιατί νιώθω άσχημα να σταματήσω το αμάξι. Πολλές φορές προσποιούμαι ότι δεν θέλω να περάσω για να αφήσω το αμάξι να φύγει.
Διαβάστε για τη ζωή της Μυρτώς στη Λωζάνη, στο Bovary.gr