Η Ελπίδα, σε μια εφ' όλης της ύλης, συνέντευξη ξεδιπλώνει την ιστορία της ζωής της.
«Αν απολάμβανα την επιτυχία μου; Δεν καταλάβαινα τίποτα! Τόσο χαζοβιόλα ήμουν! Γιατί όλα αυτά που ζούσα τα έβλεπα φυσιολογικά. Δεν είχα ποτέ αντιζηλίες, είχα ευγενή άμιλλα. Δεν έκανα ποτέ κακό, ήθελα όλα να πηγαίνουν καλά. Ξέρεις ποιο είναι το πιο σημαντικό; Δεν ζήλευα! Μεγάλωσα πολύ διαφορετικά από τα παιδιά της πόλης. Ήρθα από μια κωμόπολη, έζησα σε μια αγαπημένη οικογένεια και κατάφερα να με μάθει όλος ο ελληνισμός με το μικρό μου όνομα. Σπουδαία πράγματα».
«Ο σύζυγός ήρθε στη ζωή μου το 1975 και ζήσαμε μαζί μέχρι το 2020. Ήμασταν μαζί για 45 χρόνια. Παντρευτήκαμε το 1979, αμέσως μετά τη Γιουροβίζιον, γιατί δεν είχα χρόνο. Ήταν τεράστιος έρωτας! Τον ήξερα από παιδάκι, είχαμε μεγάλη διαφορά ηλικίας, εκείνος φοιτητής κι εγώ μαθήτρια. Τον γνώρισα μέσα από την καλύτερη μου φίλη, την Αγγελική, η οποία ήταν πρώτη του ξαδέρφη. Στην αρχή δεν τον συμπαθούσα γιατί είχε έρθει μόλις από το Βερολίνο και ήταν πολύ μοντέρνος για τα δικά μου δεδομένα, εγώ ήμουν πιο επαρχιωτοπούλα».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Ελπίδας στο Bovary.gr